Kitab By: seymanur K Date: 13 Ekim 2011, 17:16:25
Kitab (Kur'an) :
Kur'ân-ý Kerîm'in büyük bir kýsmý Mekke'de, geriye kalan kýsmý da Medine'de nazil olmuþtur. Mekkî âyet ve sûreler, daha çok iman esaslarý, ibâdet, dua, öðüt ve ahlâkî hükümleri içine alýr. Ahkâm âyetleri ise, daha çok Medenî âyet ve sûrelerde yer almaktadýr. Altý binden fazla âyet ihtiva eden Kur'ân'ýn doðrudan doðruya amelî ve teþrîî hükümler bildiren âyetleri, elbette Ýslâm Hukukunun anayasasýný teþkil eder ve bu âyetlerin sayýsý ikiyüzü geçer. Dolaylý olarak veya tefsîr suretiyle hüküm istinbat edilen âyetler de onlara ilâve edilirse, sayýlarý beþyüz kadarý bulur. [150] Bununla birlikte Kur'ân, dünya edebiyatýnda “Kanun” diye bilinen Tevrat'tan daha az hukukî malzeme ihtiva etmemektedir. [151]
Kur'ân'da, medenî hukuk sahasýna giren hususlar, özellikle aile, mîras ve ceza hukuku ile devletler hukukuna âit hükümler yer alýr. Bunlarýn bazýsý geniþçe anlatýlýrken, bir kýsmý prensipler ve küllî kaideler halinde vazedilmiþtir. [152]
Kur'ân'ýn, Ýslâm fýkhý için ilk ve ana kaynak oluþunda bütün müslümanlar birleþmiþlerdir. Ancak, bazý âyetlerden hüküm istinbat ederken, bu âyetlerin mücmel ifadelerini tefsîr ve bir kýsým lafýzlarýnýn delâletlerini kavrayýþ bakýmýndan müctehidler arasýnda ihtilâflar çýkmýþtýr. [153] Kur'ân'da “nesih” cereyan edip etmediðide tartýþma konusu olmaktadýr. Nesihtarih bakýmýndan sonra gelen bir âyet'le önceki âyetin hükmünün kaldýrýlmasýdýr. [154] Kur'ân tarafýndan önceki þerîatlerin nesh ve ta'dîl edildiðini münâkaþasýz olarak kabul eden Ýslâm bilginleri, bizzat Kur'ân'da nesih vaki olup olmadýðý konusunda ihtilâfa düþmüþlerdir. Bu konuyu ilk olarak ele alýp derinlemesine inceleyen, Ýmam Þafiî'dir. Þafiî ve bir çok bilginlere göre, Kur'ânda “Nâsih” ve “Mensûh” âyetler vardýr. Allah, Kur'ân'daki hükümlerin bazýsýný, kullarýna kolaylýk olsun diye, sonra kaldýrmýþtýr. Nitekim Kur'ân'da, “Allah, dilediðini mahveder ve dilediðini býrakýr; Ana Kitab Onun katýndadýr.” [155] buyurmuþtur. [156] Ancak Þafiî, Kur'ân âyetini yine Kur'ân âyetinin neshedeceðini ve nesih olayýný bildiren bir de sünnetin bulunmasýnýn þart olduðunu söyler. [157]
Bir kýsým tslâm bilginleri, Kur'ân'daki nesih'den maksat tahsîstir, demiþlerdir. Gerçekten de neshedilmiþ (mensuh) olduðu ileri sürülen âyetlerin çoðu tahsis edilmiþtir. Bunu görmek için îmam Þafiî'nin misâl olmak üzere zikrettiði mensuh âyetlere bakmak yeter. Sözgelimi, Þafiî, Müzzemmil Sûresi'nin 1-4 âyetlerinin, ayný sûrenin 20. âyetiyle neshedildiðini söyler. (Risale, s. 114) Halbuki burada nesih deðil, ancak tahsis söz konusu olabilir.
Neshedildiði ileri sürülen âyetlerin sayýsý da ihtilaflýdýr.
Celâîuddin Suyûti, 20 kadar âyetin mensuh olduðunu kabul etmiþtir. [158] Þah Veliyyullah Dehlevî de, “el-Fevzü'1-Kebîr” inde bu meseleyi ele alýp açýklarken, Suyûti'nin ileri sürdüðü 21 mensuh âyetin 16 sýnýn neshedilip edilmediðinin isbatlanamýyacaðýný; fakat geriye kadan beþ âyetin mensuh olduðuna inandýðýný söylemiþtir. [159]
[150] A. Emin, Fecru'l-Ýslâm, s. 228,220.
[151] S.D. Goitein, “Ýslâm Hukukunun Doðum Aný,” Ýslâm Tetkikleri Enstitüsü Dergisi, c. I, cüz: 1-4, Çev. Bülend Davran, s. 58.
[152] A. Emin, a.g.e., s. 230,232; M.Y. Musa, Muhâdarât fî Târihi'1-Fýkhý'1-Ýsiâmi, c. I, s. 6,7.
[153] M.E. Zehra, Tarihu'l-Mezâlýibi'l-Fikhiyye, s. 58;59. .
[154] Þerahsî, Usûl, yazma: Fatih, No. 1235, .varak: 140/b; 1537b.
[155] Ra'd: 13/39
[156] ME. Zehra, Usûlü'I-Fýkh, s. 173,177; Tayyib Hasan en-Neccar, Teyfsîru'l-Vusul, s. 64; Þafiî,, Risale, s. 108,107,114.
[157] Þafiî, a.g.e. S. 222,223.
[158] Suyûtî, el-Ýtkan fî Ulûml'l-Kur'ân, Mýsýr, 1278, c. II, s 27,26; M.E. Zehra, Usûlü'1-Fýkh, s. 179; Mevlânâ M. Ali, Ýslâm Dînî, Çev. Naciye Akseki, Ýstanbul 1943, s. 58 vd.
[159] Þah Veliyyullah'ra görüþünü nakleden Mevlânâ Muhanýnýed Ali, bu beþ âyetin de mensuh olmadýðýný ileri sürer ve Sahabîlerin dilindeki nesih tabirinin “tahsis” anlamýnda kullanýldýðýný söyler. (Bak: Ýslâm Dini, s. 53 vd., 70 vd.)
Dr. Abdulkadir Þener, Ýslam Hukukunun Kaynaklarýndan Kýyas, Istýhsan Ve Istýslah, Diyanet Ýsleri Baþkanliði Yayýnlarý: 35-36.