Cevriye Teyze By: ezelinur Date: 26 Ocak 2011, 21:31:49
Cevriye Teyze
O gün çok heyecanlýydým. Büyük bir merak içersindeydim. Annemle birlikte mahallemizde yalnýz baþýna yaþayan ve gözleri görmeyen, yaþlý bir teyzeyi ziyarete gidecektik.
Arkadaþým Esra’ya bu ziyaretimizden söz ettim. O umursamaz bir tavýrla:
- Ne yapacaksýn? Kör bir kadýný mý ziyaret edeceksin? diye söylendi.
Esra’nýn bu yakýþýksýz sözlerine karþýlýk; yaþlý ve özellikle yalnýz yaþayan, hasta ve kimsesizlere yapýlan ziyaretlerin, Allah katýnda çok sevap olduðunu, onun bu sözlerini ise, kendisine hiç mi hiç yakýþtýramadýðýmý söyledim.
O gün, sürekli bir biçimde Esra’nýn sözlerini düþündüm. Üzüldüm, üzüldüm.
Bir insan hiç bu kadar acýmasýz, duygusuz olabilir miydi?
Annemin daha önce bu teyzeye yaptýðý ziyaretler sonrasýnda bana anlattýklarýný hatýrladým.
Yaþlý âmâ teyze nasýl da memnun olmaktaydý annemin ziyaretlerinden. Ona dualar ettiðini nasýl da mutlu olduðunu bir bir anlatmýþtý annem.
Evet bu yaþlý âmâ teyzeye gidecektik annemle.
Anneme, önceki gün Esra’yla konuþmamýzdan söz ettim. Kör bir kadýný niçin ziyaret edeceðimizi sorduðunu söyledim.
Annem sözlerimin sonunu bile beklemeden, Esra’nýn duyarsýzlýðýna büyük bir tepki gösterdi. Kýzdý. Ýnsanlarýn birbirine karþý sorumluluklarý olduðunu söyledi. Peygamber Efendimiz’in komþu haklarýna ne kadar önem verdiðini anlattý. °Komþusu açken, tok yatan bizden deðildir’ sözünü her birimizin bir ilke olarak benimsememiz gerektiðini söyledi.
Annemin anlattýklarýný merakla dinliyordum. Bir Müslüman çocuk olarak, insanlarý sevmemizi, yaþlýlara, kimsesizlere, yoksullara yardýmda bulunmamýz gerektiðini bir kez daha hatýrladým. Esra’nýn tavrý, bu konuda yeniden düþünmeme neden olmuþtu.
Annem, Esra’nýn “Kör kadýn” sözüne de çok kýzmýþtý.
Bana kör ile âmâ kelimelerinin anlamýný ayrý ayrý anlatmaya baþladý. O zaman kör kelimesinin, daha çok doðrularý, gerçekleri görmeyen, insanlýktan sevgiden uzak olan insanlar için kullanýldýðýný öðrendim. Annem, Kur’an-ý Kerim’de ilâhi gerçekleri görmeyen insanlar için: “Onlarýn gözleri kör, kulaklarý saðýr, kalpleri kilitlidir“ ifadelerinin yer aldýðýný söyledi. Gözleri eþyayý, dünyayý görememek demek olan âmâ kelimesini kullanmanýn, daha doðru olacaðýný anlamýþtým.
O gün, okuldan eve gelir gelmez, önlüðümü çýkardým. Annem de hazýrlanmýþtý. Aðabeyime bir not yazarak evden çýktýk.
Annem yolda, gideceðimiz teyzeyle ilgili olarak bana bilgi verdi. Ýnsanlarý ziyaret etmenin, onlarý sevmenin herkes için bir görev olduðunu bir bir anlattý.
Sekiz on merdiven çýktýktan sonra apartmanýn giriþ katýndaki sol dairenin kapýsýný çaldýk.
Kapý açýldý. Yaþlý âmâ teyze iþte karþýmýzdaydý. Bizi içeriye buyur etti. Bir köþeye oturduk.
Bugüne kadar, çarþýlarda; caddelerde âmâ insanlar görmüþtüm. Ellerindeki bastonlarla, dikkatlice yürüyen bu insanlarýn yerine kendimi koyar, onlarýn hallerini anlamak isterdim.
Görmeden yürümek nasýl da zordur. Bu insanlarýn durumunu düþünmeden yapýlan: kaldýrýmlar, açýlýp da kapatýlmayan çukurlar, onlarýn hayatýný nasýl da zorlaþtýrýyor kim bilir?
Ýþte þimdi karþýmda yine gözleri görmeyen, yaþlý ve kimsesiz bir teyze duruyordu.
Annem, teyzenin hatýrýný, bir þeye ihtiyacý olup olmadýðýný sordu. Güler bir yüz, temiz bir dille:
- Allah’a þükür yavrum, sað ol önemli bir ihtiyacým yok. Zaten zaman zaman bir iki komþu da ziyaretime geliyorlar. Ýhtiyaçlarýmý karþýlýyorlar sað olsunlar, cevabýný verdi.
Âmâ teyzenin adýnýn Cevriye olduðunu öðrenmiþtim.
Cevriye Teyze, yýllar öncesinde geçirdiði bir hastalýk sonunda yedi defa gözlerinden ameliyat olmuþ. Ne yazýk ki, ameliyatlar olumlu sonuç vermemiþ. Gözleri o yýllardan bugüne görmüyormuþ.
Cevriye Teyze bunlarý anlatýrken, ben bütün dikkatimle onu inceliyor ve dinliyordum.
Güzel, nurani, temiz bir yüzü vardý. Yavaþ yavaþ konuþuyordu, ikimizi de görüyormuþ gibi konuþuyordu.
Bir yandan annem ve teyzenin konuþmalarýný dinliyor, bir yandan da evin, beni hayrete düþüren, temizliðini düþünüyordum: Bu evi, Cevriye Teyze böyle temizleyemezdi. Mutlaka bir tanýdýðý, bir baþka komþu teyze gelip evi temizliyordu.
Ben bu düþünceler içerisinde þaþkýn bir haldeyken bana:
- Boncuk! Sen nasýlsýn? diye seslendi.
Beni nasýl fark etmiþti bilemiyorum. Hiç sesimi çýkarmamýþtým. Yalnýzca onlarý dinlemiþtim. Kim bilir...
Cevriye Teyzenin bana, Boncuk diye seslenmesi, hoþuma gitmiþti. Ona iyi olduðumu, teþekkür ettiðimi söyledim. Ben de onun hatýrýný sordum.
Cevriye Teyzeyle annem ne kadar konuþtu? Bilemiyorum. Ama havanýn kararmaya baþladýðýna bakýlýrsa, birkaç saat olmuþtu.
Ýzin isteyerek ayrýldýk Cevriye Teyzelerden. Ben onun elini öptüm. O da beni yanaklarýmdan öptü.
Teyze’den ayrýlýp evimize dönerken, annemle yine onu, Cevriye Teyzeyi konuþtuk.
Þimdi evde yapayalnýzdý. Gözleri görmüyordu. Evin iþi, yemek, bulaþýk... Bir sürü yapýlmasý gereken iþ... Hangisini nasýl yapacaktý? Bunlarý yaparken nasýl da zorlanacaktý? Hele temizlik iþi...
Anneme sordum:
- Cevriye Teyze iþlerini nasýl yapabiliyor?
Annem, Cevriye Haným’ýn iþlerini bizzat kendisinin yaptýðýný, zor da olsa yapmaya çalýþtýðýný, zaman zaman da bazý komþularýn ona yardýmcý olduklarýný, evin kirlendiðini ise kokudan anladýðýný söyledi. Herkesin pek çok derdi olabileceðini, önemli olan bu sýkýntýlarý aþarak yaþayabilmek olduðunu hatýrlattý. Bu noktada, daha büyük sýkýntýlarý, hastalýklarý olan insanlara bakarak, halimize þükretmemiz gerektiðini öðütledi.
Kendimi, ailemizi, aðabeylerimi, anne ve babamý, evimizin þartlarýný düþündüm. Ufak tefek sýkýntýlara raðmen, önemli problemlerimiz yoktu. Allah’a þükrettim. Sýkýntýlý, hastalýklý, yoksul ailelere ise yardým etmesini diledim Allah’tan.
O akþam, gözlerimde Cevriye Teyze’nin evi, temizliði, güler yüzlülüðü, kulaklarýmda ise, annemle konuþurken söylediði sözlerin hemen hepsi kalmýþtý. Ama bu sözlerin içinde þu özlü sözü, ömrüm boyunca hiç unutmayacaðým:
- Önemli olan, insanýn gözlerinin görmesi deðil, asýl önemli olan þey, Allah sevgisini, kardeþliði, insanlýðý görememektir. Ýnsan gönü! gözüyle de dünyayý görebilir. Ýnsanlarý sevebilir, insanlara yararlý olabilir.
Ama asýl körlük: Allah sevgisini, asýl güzellikleri görememektir.
Rýfký Kaymaz
Ynt: Cevriye Teyze By: Eslemnur Date: 27 Ocak 2011, 19:53:21
Rabbim bizleri Tarif ettiði “Onlarýn gözleri kör, kulaklarý saðýr, kalpleri kilitlidir“ bu zumreden eylemesin inþaallah.. Maddeye Kudsýyyet katmaksýzýn asýl yaradanýný görebilenlerden esyesin..
radyobeyan