Hakiki annelik By: sidretül münteha Date: 04 Kasým 2010, 17:40:13
Hakiki Annelik
Her canlýnýn varlýðýnýn baþlangýcýndaki ortak vasfý, "acz: zayýflýk" içinde dünyaya gelmeleridir. Canlýlar içinde ise en fazla bakýma muhtaç olan, insan yavrusudur. Büyüyüp olgunlaþmak ve þahsiyet kazanmak için uzun müddet merhamet ve þefkatle yetiþtirilmesi lazýmdýr.
Þefkat ve merhamet, peygamberlerden sonra en yüksek þekilde annelerin gönüllerinde yerini bulur. Bu yüce vazifenin yerine getirilmesi için gerekli olan her þeyi Cenab-ý Hak anneye vermiþtir. Gretry: "Bir annenin kalbi yaratanýn þaheseridir" diyerek buna dikkat çekmiþtir. Ancak annelik mefhumu tek baþýna yeterli deðildir. Fazilet ve ahlaký kendinde birleþtirmiþ, mü'mine anneler topluma yön verecek insanlarý yetiþtirmede müessirdirler. "Cennet analarýn ayaklarý altýndadýr." hadis-i þerifinde ise böyle analarýn ve onlarýn rýzasýný kazanan evlatlarýn güzel âkibeti müjdelenmektedir.
Evlad evin huzûru, kalbin sürûru, kimi zaman ise imtihan vesilesidir. Salih ve saliha olarak yetiþtirildiðinde, âhirette ana-baba için cehenneme karþý perde olacaktýr. Bilhassa geleceðin anneleri olacak kýz evlatlarýn terbiyesine daha da ihtimam gösterilmelidir.
Peygamber Efendimiz -sallallâhu aleyhi ve sellem- bir hadis-i þeriflerinde: "Bir kimse, üç kýz çocuðunu yetiþtirip terbiye eder, onlarý evlendirir ve onlara ihsan ve iyiliðe devam ederse o kimseye cennet vardýr." buyurmaktadýr.
Dünya ve ahiretimizi müsbet veya menfî bakýmdan etkileyecek çocuk terbiyesinde birtakým yanlýþlardan kurtularak saðlam metotlar izlemek hem bize, hem de evladýmýza fayda saðlayacaktýr:
*Annenin çocuðunu kör bir þefkatle sevmesi, çocuða iyilikten çok kötülük getirir. Her þeyde olduðu gibi sevgide de itidal gereklidir. Aksi takdirde çocuðun yaptýðý yanlýþlara göz yummak ya da "benim çocuðum yaptýysa doðrudur" mantýðýyla hareket etmek, çocuðun iyi ve kötüyü ayýrt edemez bir hale gelmesine sebep olur ki, bu da ahlak duygusunun kaybedilmesidir.
*En çok düþülen hatalardan birisi de "sürekli himaye ve aþýrý koruma"dýr. Bunun neticesi olarak, çocuk büyüdüðü zaman bile "küçük" olarak kalýr ve bu da onun kiþilik geliþimini olumsuz olarak etkiler. Sürekli korunan çocuk kendi baþýna karar veremez ve baþkalarýna baðýmlý olarak yaþar. Ya hiç arkadaþ edinemez, ya da baðlandýðý kiþilerden olumsuz þeyler görürse çok büyük hayal kýrýklýðýna uðrayabilir.
*Çocuklara yapabileceði görevler verilmelidir. Böylece sorumluluk duygularý geliþir ve kendine olan güveni artar.
*Her çocuk özeldir ve kendine has yetenekleri vardýr. Çocuklarýn ruhî ve bedenî geliþmeleri farklý olduðundan diðerleriyle kýyaslama yapýlmamalýdýr. Kýyas çocuðun rencide olmasýna ve diðer arkadaþýna karþý içten içe kin gütmesine sebep olur.
*Çocuðun sorduðu sorulara anlayabileceði cevaplar verilmelidir. Bizce manasýz ve saçma görülen her soru, onun zekasýnýn olgunlaþýp yeni þeyler alabilecek bir seviyeye geldiðini gösterir. Cevaplanmayan ya da baþtan savmak için cevaplanan sorular çocuðun öðrenme yeteneðinin körelmesine sebebiyet verebilir.
*Çocukta zekayla birlikte geliþen bir þey daha vardýr, taklid. Çocuk ilk önce anne ve babasýný taklid eder. Çocukla meþguliyeti daha fazla olduðu için bilhassa anneler daha dikkatli olmalýdýr. Madam Compan bu hususta þöyle demektedir: "Çocuklar davranýþlarý yansýtan aynalardýr." O halde çocuða "yalan söyleme!" derken kendisi yalan söyleyen bir annenin tesiri ne kadar olabilir? Örnek olarak eðitmek, gerçek eðitimdir. Çünkü örnek olmak, ders deðil, hayatýn ta kendisidir. Tasavvufta "hâl ile teblið" diye adlandýrýlan bu metod, çocuk için annesine karþý olan güveninin artmasýna sebep olur.
Çocuk eðitiminde baþarýlý olmak istiyorsak, kulluk bilgilerimizi tazeleyerek önce Rabbimize yakýn olmaya çalýþmalýyýz. Ulvî bir gayeyle dünyaya geldiðimizi unutmadan ve ahiret senedimiz olan evlatlarýmýzý en güzel þekilde yetiþtirerek ardýmýzda sadaka-i cariyeler býrakmak, hepimizin þiârý olmalýdýr.
Ayþegül Zeynep Elbeyoðlu