Ben sana mecburum By: sumeyye Date: 02 Aðustos 2010, 13:12:31
“Ben sana mecburum”
Hesse’den bir selam gönderiyorum:
“Ýnsanlarýn büyük çoðunluðu yüzmesini öðrenmeden yüzmek istemez Yüzmek istememeleri doðal, çünkü karada yaþamak için dünyaya gelmiþler; suda deðil Ve düþünmek istememeleri de doðal, çünkü yaþamak için yaratýlmýþlar; düþünmek için deðil! Evet, kim düþünürse, kim düþünmeyi kendisi için temel uðraþ yaparsa bundan ileri bir noktaya ulaþabilir Ne var ki, karayla suyu deðiþ tokuþ etmiþtir Böyle biri bir gün gelip suda boðulur”
Ne dersin?
Ýyi yüzer misin?
BEN/BANA DAÝR
Hesse üstadýmýn selamý için teþekkür ediyorum
Hayat, deniz ve sorular Hepsini birkaç cümleye sýðdýrmýþsýn Bu kadar zor birþeyi
Ufku nerede biteceði belli olmayan bir deniz gibidir hayat; tercihimizin dýþýnda gelip kýyýlarýmýza sokulan sular gibi bizi bir oraya bir buraya götürür durur
Bir ömür boyu bu denizin yüzeyinde kalmak isteriz; daha derinlere düþmemek, boðulmamak için yüzmeyi öðreniriz Ýlk kulaçlamamýz bir aðlama oluyor Boðulmak istemeyiþimizin ilk belirtisi bu Ve sonrasýnda zalim biri gibi anne-babamýzý kendimize esir ediyoruz Hem çok güçlü, hem çok güçsüz Güçsüzüz; çünkü ayaklarýmýzýn üzerinde duramýyor, dahasý konuþamýyoruz Güçlüyüz; çünkü bütün bir aileyi etrafýmýzda döndürüyoruz
Sen gibi, ben de böyle açýldým hayata
Ýyi yüzebiliyor muyum?
Hâlâ yüzmeyi öðrenmekle, yüzeyde kalýp kýyýda ne var ne yok diye hayatý kulaçlamakla meþgulüm desem?
Hayat, öðreti sahiplerinin bize aktardýðý kulaçlama tekniklerini yetersiz kýlan bir çoðalma, bir yenilenme içinde Edindiðiniz tekniklerle yetindiðinizde taze dalgalara yenilmeniz her zaman mümkün oluyor Pazularýnýza güç katmanýz, içinize uzun soluklu nefesler taþýmanýz gerekiyor
Bunu yapýyorum desem?
Her insanýn doyurulmaz bir tarafý var Kimisi iflah olmaz bir açlýkla yemeklere saldýrýr, kurulan her sofra içindeki açlýðý kýþkýrtýr Kimisi yeni giysiler edinmek ister, dolaplar alamaz olur alýnanlarý, dýþarýya dökülürler Kimisi serüven tutkunudur, evcilleþmemiþtir, baþýný çekip alýp gitmek ister, hiç bilmediði yerlerde bir yabancý olarak güneþin altýnda yürür
Bana gelince
Benim de doyurulmaz bir tarafým var: ‘baþkasý’yla karþýlaþma açlýðý Her tanýdýðým yeni insan, bu açlýðýmý daha da azdýrýyorHayata yetmediðimi, ‘baþkasý’yla çoðaldýðýmý, zenginleþtiðimi düþünüyorum Çok kiþiyi kendimde toplamýþ biriyim Her okuduðum roman, kitap bana benden baþka olan birilerini taþýmýþ Bir birikimim ben Farklý isimlerin birikimlerine kendini açmayan, onlardan korkup kaçanlarýn, hep kendisiyle kalanlarýn büyük bir yoksunluk içinde olduklarýný düþünüyorum
Þöyle birþey de oluyor: Tanýþtýðým her yeni insan ne yazýk ki ‘yeni’ olmuyor Baþkalarýnýn fotokopisi tiplerle karþýlaþýyorumKendine has hiçbir özelliði olmayan, kýsýr bir çerçevede koþuþturup duran, üretilmiþ, kopya edilmiþ tipler
Bu, bir yargýlama deðil, yazýklanmadýr
Kendimi beðeniyorum anlamýna gelmiyor bu Kendimi yeterli görmüþ olsaydým, yolculuðumu durdurur, baþkasýyla karþýlaþma açlýðýný çekmezdim Hâlâ hayata yetmiyor, içimde boþluklar taþýyorum
SEN/“BEN SANA MECBURUM”
“Hep yanýndayým, seni hiç býrakmayacaðým” demiþtin “Mutluluklarýný ve üzüntülerini seninle paylaþacaðým” demiþtin Ýçimde kol gezen hüznümden, beni öðüten zaman deðirmeninden, kalbimin kýyýlarýna vurup beni içine almaya çalýþan anlamsýzlýk denizinden bahsettiðimde, bana“Seni anlýyorum” demiþtin Daha bir sürü þey söylemiþtin bana Ýnanmýþtým GüvenmiþtimÝhtiyacým olduðu her an yanýmda olacaðýný sanmýþtým Yanýmda olup beni dinleyeceðini, beni anlayacaðýný, beni anlayýp bana yardým edeceðini düþünüyordum
Yanýlmýþým Söylediðin herþeyin, bana verdiðin tüm sözlerin doðru olmadýðýný þimdi anlýyorum Aslýnda sen, tüm bunlarý söylerken inanarak ve isteyerek söylemiþtin Gerçekten bana yardým etmek istiyordun Ama bilmiyordun bana yardým edemeyeceðini Farkýnda deðildin söylediðin yalanlarýn Ben de bilmiyordum O an için bu sözleri duymaya ve bunlara inanmaya ihtiyacým vardý ve inandým Tüm benliðimle inandým
Ben de herkes gibi hayatýmý sürdürüyor, tekdüze bir hayat yaþýyordum Hayatýn tüm donukluðuna raðmen canlýlaþtýrmaya çalýþtýðým birþeyler vardý Herþeyden çok deðer verdiðim sevdiklerim, dostlarým vardý yanýmda En azýndan onlar için yaþamaya deðerdi Karþýlaþtýðým her zorlukta, yaþadýðým her mutsuzlukta hep “Neyse ki yalnýz deðilim, sevdiklerim yanýmda, onlar beni dinler, beni anlar” diyordum Ben acý çekerken bana ellerini uzatsýnlar, ellerini tutayým ve yaþadýðým acýlar yumaðýndan beni çýkarsýnlar istiyordum Gözlerimin derinliklerinden gelip önce kirpiklerimde tutunma mücadelesi veren, sonra bu mücadeleyi kaybedip uzun bir yola koyulan gözyaþlarýma dokunsunlar, her bir damlayý sevgiyle silsinler istiyordumKucaklarýna baþýmý gömüp aðlamak ve içimdeki acýyý akýtmak istiyordum Ýstediðim, bir þefkat eliydi Yanaklarýmda ve saçlarýmda varlýðýný hissetmek istediðim bir þefkat eli
BEN/“SEN VE BEN, MUHTAÇ VARLIKLARIZ”
“Sen ve ben birbirimize muhtaç deðiliz” diyordu yazar, “ben ve sen muhtaç varlýklarýz”
Bir kere, hayata yetmiyoruz; üzerimize üzerimize gelen hayata çelimsiz omuzlarla karþýlýk veriyoruz Bir yerlerde tökezliyor, hayatýn altýnda kalýveriyoruz Ýlk çare baþkasýna yürümek oluyor; acýlý yüzümüzü göstermek, yürüdüðümüz kiþide var olduðunu düþündüðümüz iyiliði kýþkýrtarak yanýmýza çekmek, ona yaslanabilme imkânýný bulmak oluyor
Bu mümkün oluyor mu? Yazarý haksýz çýkaran durumlar sözkonusu olsa da, baþkasýnýn beraberinde omuzlarýmýza taþýnan yüklerle iþimizin zorlaþtýðý da oluyor Ancak herþeye raðmen baþkasýnýn kalbine yakýnlaþmamýz, bize dokunulmuþ olmasýnýn, bir garip buluþmanýn verdiði rahatlýðýný yaþatýr bize Muhtaçlarýn buluþmasý; birbirlerine, “Biz muhtaç varlýklarýz” diyebilme þansý bulmalarý az birþey deðil Çünkü, “Yalnýz olduðumu söyleyebileceðim bir insaný dahi bulamamanýn yalnýzlýðý içindeyim” diyen romancýnýn iþaret ettiði yakýcý bir yalnýzlýk da var Ýnsan muhtaç da olsa, bir baþka muhtaçla birlikteyse, en azýndan muhtaç olduðunu söyleyebiliyor ve böylelikle öldürücü hâle gelen sessizlik daðýlýveriyor Bu sebeple yürümek, bir baþkasýna deðmek, tanýþmak ve birlikte yolculuðu sürdürmek iyi birþeydir Ne var ki, tanýþtýðýmýz kalplerden acýmýzý silecek merhemler edinmemiz mümkün deðil; bunu yeniden düþünmeliyiz Çok sahici buluþmalara raðmen, acýlarýmýz devam edecektirBuluþmalar acýlarýmýzý sadece anlamlý kýlabilir
Nihat Daðlý