Dikkat nefis azabilir By: sumeyye Date: 23 Mayýs 2010, 15:05:05
DÝKKAT NEFÝS AZABÝLÝR!
Ýnsan nefsi esasen pohpohlanmayý sever, arzular. Ne var ki, bu sonu hüsran olan bir tuzaktýr. Kimi zaman yaptýðýmýz güzel iþler, faydalý, yararlý ameller, bizi sevindirir. Bir þeyler yapmýþ olmanýn hazzýný yaþatýr. Çevremizdeki insanlarýn bize olan teveccühleri ve iltifatlarý hoþumuza gider.
Güzel ve Salih ameller iþliyorsak, bundan dolayý elbette mutlu olabiliriz. Bu güzel amellere güç yetirebildiðimiz için sevinebiliriz. Bunlar bizi sevindirsin, tabii… Ama dikkatli olalým. Nefsimizde bir büyüklenme, kibir oluþmasýn. Çok ciddi, tehlikeli, sinsi bir manevi hastalýktýr kibir. Tedavisi yapýlmazsa gizli þirke kadar götürebilir insaný.
Kibirlenen insan, kendi yaptýklarýndan baþkasýný beðenmez. Baþka kiþilerin yaptýklarýna deðer vermez, takdir etmez. Çünkü kendinden baþkasýna bunu layýk görmez. Yaptýðý en ufak bir þeyi göklere çýkarýr, reklâmýný yapar. Bir baþkasý yapmýþsa, görmezden gelir, üstünü kapatýr, bilinmesini bile istemez. Kendinden baþkasýnýn daha iyi, daha güzel iþler ortaya koyabileceðini kabul etmek istemez. Kendi yapamamýþsa, bir baþkasý da yapamaz yahut yapmamalý. Çekememezliðe düþer.
Ýnsan ne yapýyorsa, Rabbi için yapýyorsa, bu þekilde amellerini sýfýrlayacak tavýr ve duygulardan kendini uzak tutmalýdýr. Ýnsanýn Rabbi için yaptýklarýný çok görmesi doðru deðildir. Hayatýn tümü kulluk deðil midir? O halde yaptýðýmýz amelleri çok görmek bizi saptýrýr. Allah’a minnet etmeye götürür ki, bir ayette Allah Teala þöyle uyarýyor bizleri “ iman ettiðiniz için Allah’ ý minnet altýnda býraktýðýnýzý sanýyorsunuz. Hâlbuki Allah (size iman bahþettiði için ) size minnet eder.” Hucurat - 17
Kaldý ki, gelecek hayatýmýzda kimi iyi insanlarýn bile, “neden daha çok Salih amel iþlemedim” diye hayýflanacaklarýný, hem hadis, hem de ayetlerden öðreniyoruz. Amelsiz olanlarýn, imandan yoksun kalanlarýn ise derin piþmanlýðýný, yine Rabbimiz ayetlerinde bizlere bildiriyor. “Ah! Bir kez daha dünyaya gönderilsem de Rabbim için daha çok Salih amel yapsaydým, vaktimi, emeðimi, gücümü daha çok harcasaydým” diye hayýflanacak insan.
Bizler henüz Allah için yeterince malýmýzý, vaktimizi, emeðimizi verdik mi ki, bir de üstüne üstlük çok görelim? Eðer çok görüyorsak, tehlike çanlarý nefsimiz için çalýyor demektir! Yaptýðýmýz her faaliyet, ibadet ve ameller sadece Allah’a has kýlýnmalýdýr. O’nun rýzasýný kazanmaya yönelik olmalýdýr. Evet, amellerimizi görenler, þahid olanlar yaptýklarýmýz için iltifat edebilirler. Faaliyetlerimizi beðenebilirler. Bu yöndeki teveccühleri bizleri þýmartmamalýdýr. Nefsimizde “övünme” hastalýðýný ortaya çýkarmamalýdýr.
Nefsimizin azgýnlýðýna karþý uyanýk olalým! Rabbimize karþý samimiyet ve ihlâsýmýza halel getirmeyelim. Yaptýðýmýz amelleri çok görüp, diðer kardeþlerimizin yaptýklarýný küçümsemeyelim. Hayýrlarda yarýþalým. Ancak nefsanî hastalýklarýmýzý tedavi ederek yarýþalým. Çoðaltarak deðil!
Resullerin, pak imamlarýn ve Salih insanlarýn yaptýklarýna bakalým ve nefsimize bir pay çýkaralým. Ömürlerini Allah yolunda verdiler. Kibirlendiler mi? Mallarýný verdiler, övündüler mi? Çocuklarýný feda ettiler, ümmetin baþýna kaktýlar mý? Hayýr! Çünkü onlar biliyorlardý ki, Allah için ne yapýlsa azdýr! Daha fazlasý için gayret göstermeli ve Allah’tan yardým talep edilmelidir.
Yapacaðýmýz ameller ve faaliyetler, dünyada Rabbe olan itaat ve baðlýlýðýmýzýn sembolü, ahirette de azýðýmýz olmalýdýr. Yaptýðýmýz ve yapacaklarýmýz bir övünme, baþa kakma ve büyüklenme vesilesi olmamalýdýr. Yoksa ahirette müflis olmamýz kaçýnýlmazdýr. Dikkat edelim! Rabbimiz, ancak samimi, ihlâslý amelleri kabul eder. Riya bulaþmasýn, gösteriþ amacýyla olmasýn velev ki, az olsun, ama öz olsun! Þükran Taþdelen