Hikmetler (Ahmed Yesevi) By: SonDamLa Date: 12 Ocak 2010, 21:39:21
Hikmetler (Ahmed Yesevi)
1.H Ý K M E T
Bismillah?la baþlayarak hikmet söyleyip
Tâliplere inci,cevher saçtým iþte.
Riyâzeti katý çekip,kanlar yutup
Ben defter-i sâni sözünü açtým iþte.
Sözü didar isteyen herkes için söyleyip,
Caný cana baðlayarak damarlarý ekleyip,
Garip,fakir,yetimlerin gönlünü avlayýp
Gönlü bütün kimselerden geçtim iþte.
Nerde görsen gönlü kýrýk,merhem ol sen;
Öyle mazlum yolda kalsa,hemdem ol sen;
Mahþer günü dergâhýna mahrem ol sen;
Ben-sen diyen kimselerden geçtim iþte.
Garip,fakir,yetimleri Resûl sordu;
Hem o gece Mirâc?a çýkýp didar gördü;
Geri inip garip,yetim izleyip yürüdü;
Gariplerin izini izleyip indim iþte.
Ümmet olsan,gariplere tâbi ol sen;
Âyet,hadis her kim dese,sâmi ol sen;
Rýzýk,nasip her ne verse,kani ol sen;
Kani olup þevk þarabýný içtim iþte.
Medine?ye Resûl varýp oldu garip;
Gariplikte mihnet çekip oldu habip;
Cefa çekip Yaradan?a oldu karîp
Garip olup engellerden aþtým iþte.
Akýllý isen,gariplerin gönlünü avla;
Mustafa gibi ülkeyi gezip yetim ara;
Dünyaya tapan soysuzlardan yüz çevir;
Yüz çevirip,deniz olup taþtým iþte.
Aþk kapýsýný Mevlâm açýnca bana erdi;
Toprak kýlýp ?Hazýr ol!? diyip boynumu eðdi;
Yaðmur gibi melâmetin oku deðdi;
Tamren alýp yürek,baðrýmý deþtim iþte.
Gönlüm katý,dilim acý,kendim zalim;
Kur?ân okuyup amel kýlmaz sahte âlim;
Garip canýmý harcayayým, yoktur malým;
Hak?tan korkup ateþe girmeden piþtim iþte.
Altmýþ üçe yaþým yetti,geçtim gafil;
Hak emrini muhkem tutmadým,kendim cahil;
Oruç,namaz, kazâ kýlýp oldum kâhil
Kötüyü izleyip iyilerden geçtim iþte.
Vah ne yazýk,sevgi kadehinden içmeden,
Çoluk-çocuk,ev-barktan tam geçmeden,
Suç ve isyan düðümünü burada çözmeden
Þeytan galip,can verende þaþtým iþte.
Ýmanýma çengel vurup gamlý kýldý;
Pîr-i muðan ?Hazýr ol!? diyip afyon saçtý;
Lânetli þeytan benden kaçýp korkusuz gitti;
Allah?a hamd olsun,iman nuru götürdüm iþte.
Pîr-i muðan hizmetinde koþup yürüdüm;
Hizmet kýlýp göz yummadan hazýr durdum;
Yardým etti,Azâzil?i kovup sürdüm;
Ondan sonra kanat çýrpýp uçtum iþte.
Garip, fakir,yetimleri kýl sen þadman;
Parçalayýp aziz canýn eyle kurban;
Yiyecek bulsan,canýn ile kýl sen ihsan;
Hak?tan iþitip bu sözleri dedim iþte.
Garip,fakir,yetimleri her kim sorar,
Râzý olur o bendeden Perverdigâr.
Ey habersiz,sen ver sebep,kendisi korur;
Hak Mustafa öðüdünü iþitip dedim iþte.
Yedi yaþta Arslan Bâb?a selâm verdim;
?Hak Mustafa emanetini lutfedin? dedim;
Hem o vakit bin bir zikrini tamam ettim;
Nefsim ölüp lâ-mekâna yükseldim iþte.
Hurma verip,baþýmý okþayýp nazar kýldý;
Bir fýrsatta âhirete sefer kýldý;
?Elveda!? diyip bu âlemden göçüp gitti;
Mektebe varýp,kanayýp dolup taþtým iþte.
Ýnnâ fetehna?yý okuyup mâna sordum;
Iþýk saldý,kendimden geçip didar gördüm;
Selam verdim ?Üskut!? dedi,bakýp durdum;
Yaþýmý saçýp,çâresiz olup durdum iþte.
?Eya cahil,mâna ol!? diye söyledi, bildim;
Ondan sonra çöller gezip Hakk?ý sordum;
Nasip etti,Azâzil?i tutup yendim;
Kararlý olup, belini basýp ezdim iþte.
Zikrini tamam edip döndüm divaneye;
Hak?tan baþka birþey demedim bigâneye;
Mumunu izleyip çýrak girdim pervaneye;
Kor ateþ olup,kavrulup söndüm iþte.
Adým,saným hiç kalmadý lâ lâ oldum;
Allah yadýný diye diye illâ oldum;
Halis olup,muhlis olup fenâ oldum;
Fena fii?llah makamýna yükseldim iþte.
Sünnet imiþ,kâfir de olsa, incitme sen;
Hüda bîzardýr katý yürekli gönül incitenden;
Allah þahit,öyle kula hazýrdýr Siccîn;
Bilginlerden duyup bu sözü söyledim iþte.
Sünnetlerini muhkem tutup ümmet oldum;
Yer altýna yalnýz girip nurla doldum;
Hakk?a tapanlar makamýna mahrem oldum,
Bâtýn kýlýcý ile nefsi parçaladým iþte.
Nefsim beni yoldan çýkarýp bayaðýlattý;
Ýnsanlara hasretle bakýp inlettirdi;
Zikr söylemeyip þeytan ile yâr eyledi;
Hazýrsýn diyip nefs yarasýný deldim iþte.
Kul Hâce Ahmed,gaflet ile ömrüm geçti;
Vah ne hasret,gözden,dizden kuvvet gitti;
Vah ne yazýk,piþmanlýðýn vakti yetti;
Ýyi amel kýlmadan kervan olup göçtüm iþte.
Eya dostlar,kulak verin dediðime,
Ne sebepten altmýþ üçte girdim yere?
Mirâç üstünde hak Mustafa ruhumu gördü,
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Hak Mustafa Cebrâil?den kýldý sual;
Bu nasýl ruh,tene girmeden buldu kemâl?
Gözü yaþlý,halka yaralý,boyu hilâl;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Cibrîl dedi:Ümmet iþi size haktýr;
Göðe çýkýp meleklerden dersler alýr;
Yedi tabaka gök iniltisiyle iniler;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Bil,Hak önce ?Elesti birabbiküm?? dedi;
?Kalû belâ? dedi ruhum dersler aldý;
Þüphesiz bilin ,hak Mustafa ?oðul? dedi,
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
?Oðlum? diyip hak Mustafa söze baþladý;
Ondan sonra bütün ruhlar selâm verdi;
Rahmet denizi dolup taþ, diye haber ulaþtý;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
?Rahim içinde belir? diye nida geldi;
?Zikr et!? dedi, uzuvlarým titreyiverdi;
Ruhum girdi,kemiklerim ?Allah!? dedi;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Dörtyüz yýldan sonra çýkýp ümmet olacak;
Nice yýllar dolaþýp halka yol gösterecek;
Yüz on dört bin müçtehit hizmet kýlacak;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Dokuz ay ve dokuz gönde yere düþtüm;
Dokuz saat duramadým, göðe uçtum;
Arþ ve Kürsü pâyesini varýp kucakladým;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Arþ üstünde namaz kýlýp dizimi büktüm;
Derdimi deyip,Hakk?a bakýp yaþýmý döktüm;
Sahte âþýk,sahte sofu görünce söðdüm;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Candan geçmeden ?Hû Hû!? demek hep yalan;
Bu hayasýzdan sual sormayýn,yolda kalan;
Kendisi de gizli, sözü de gizli,Hakk?ý bulan;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
2.
H Ý K M E T
Bir yaþýnda ruhlar bana nasip verdi;
Ýki yaþta peygamberler gelip gördü;
Üç yaþýmda Kýrklar gelip halimi sordu;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Dört yaþýmda hak Mustafa hurma verdi;
Yol gösterdim,nice þaþkýn yola girdi;
Nere varsam Hýzýr Baba?m yoldaþ oldu;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Beþ yaþýmda tâbi olup tâat kýldým;
Baþ eðerek oruç tutmayý âdet kýldým
Gece gündüz zikrederek rahat kýldým;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Altý yaþta durmadan kaçtým insanlardan;
Göðe çýkýp ders öðrendim meleklerden;
Ýlgiyi kesip hep tanýdýk ve baðlardan;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Yedi yaþta Arslan Baba?m arayýp buldu;
Gördüðü her sýrrý perde ile sarýp örttü;
?Allah?a hamd olsun,gördüm.?dedi,izim öptü;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Azrâil gelip Arslan Baba?mýn canýný aldý;
Hûrîler gelip ipek kumaþtan kefen biçti;
Yetmiþ bin kadar melek toplanýp geldi;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Namazýný kýlýp yerden kaldýrdýlar;
Bir anda cennet içine ulaþtýrdýlar;
Ruhunu alýp Ýlliyyîn?e girdirdiler;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Allah Allah, yer altýnda vatan kýldý;
Münker,Nekîr ?Men Rabbük?? diye sual sordu;
Arslan Baba?m islâmýndan haber verdi;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Akýllý isen,erenlere hizmet kýl sen;
Emr-i mâruf kýlanlara izzet kýl sen;
Nehy-i münker kýlanlara hürmet kýl sen;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Sekizimde sekiz yandan yol açýldý;
?Hikmet söyle!? dendi, baþýma nur saçýldý;
Allah?a hamd olsun, pîr-i muðân mey içirdi;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Pîr-i muðân hak Mustafa,þüphesiz bilin;
Nereye varsanýz,vasfýný deyip ululayýn;
Selâm verip Mustafa?ya ümmet olun;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
Dokuzumda dolanmadým doðru yola;
Tebbürk deyip alýp yürüdü elden ele;
Ýnanmadým bu sözlere kaçtým çöle;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
On yaþýnda oðul oldun Kul Hâce Ahmet;
Hâceliðe bina koydun,kýlmadan tâat;
Hâceyim,deyip yolda kalsan,vay ne hasret;
O sebepten altmýþ üçte girdim yere.
3.
H Ý K M E T
Sabahlarý kulaðýma nida geldi;
?Zikr et!?dedi,zikrini deyip yürüdüm iþte.
Aþksýzlarý gördüm ise,yolda kaldý;
O sebepten aþk dükkânýný kurdum iþte.
On birimde rahmet denizi dolup taþtý;
?Allah!? dedim ,þeytan benden uzaklaþtý;
Geçici heves,ben-sen fikri durmayýp göçtü;
On ikide bu sýrlarý gördüm iþte.
On üçümde nefs arzusuna kapýlýverdim;
Nefs baþýna yüzbin belâ tutup saldým;
Kibirlenmeyi yere vurup yenebildim;
On dördümde toprak gibi oldum iþte.
On beþimde hûri ,gýlman karþý geldi;
Baþ eðerek,el baðlayýp tâzim kýldý;
Firdevs adlý cennetinden habersi geldi;
Didar için hepsini terk ettim iþte.
On altýmda bütün ruhlar nasip verdi;
?Size mübârek olsun !? diyerek Âdem geldi;
?Evladým!? deyip,boynuma sarýlýp gönlümü aldý;
On yedimde Türkistan?da bulundum iþte.
On sekizde kýrklar ile þarap içtim;
Zikrini deyip,hazýr durup göðsümü deþtim;
Nasip kýldý,cennet gezip hûriler kucakladým;
Hak Mustafa cemalini gördüm iþte.
On dokuzda yetmiþ makam gösteriverdi;
Zikrini dedim,içim dýþým temizlendi;
Nereye varsam,Hýzýr Baba?m hazýr oldu;
Gavsu?l-gýyâs mey içirdi,duydum iþte.
Yaþým yirmiye ulaþtý,makamlar aþtým;
Allah?a hamd olsun,pîr hizmetini tamamladým;
Dünyadaki kurt ve kuþlarla selâmlaþtým;
O sebepten Hakk?a yakýn oldum iþte.
Mü?min deðil, hikmet iþitip aðlamýyor;
Erenlerin dediði sözü dinlemiyor;
Âyet,hadis mânasýný anlamýyor;
Bu rivayeti Arþ üstünde gördüm iþte.
Rivayeti görüp Hak?la söyleþtim ben;
Yüz bin türlü meleklerle yüzleþtim ben;
O sebepten Hakk?ý anýp izleþtim ben;
Can ve gönlümü O?na feda kýldým iþte.
Kul Hâce Ahmed, oldu yaþýn yirmi bir;
Ne yapacaksýn,günahlarýn daðdan aðýr;
Kýyamet günü azap kýlsa,Rabb?im kadir;
Eya dostlar,nasýl cevap vereceðim iþte.
4.
HÝKMET
Hoþ gâipten kulaðýma ilham geldi;
O sebepten Hakk?a sýðýnýp geldim iþte.
Hep ulular yýðýlýp bana nimet verdi;
O sebepten Hakk?a sýðýnýp geldim iþte.
Ben yirmi iki yaþta fâni oldum;
Merhem olup gerçek dertliye deva oldum;
Sahte âþýka, gerçek âþýka tanýk.
O sebepten Hakk?a sýðýnýp geldim iþte.
Eyâ dostlar, erdi yirmi üçe yaþým;
Dâvam yalan, tamamý boþ tâatlarým;
Kýyamet günü ben çýplak, þaþý ne yapayým?
O sebepten Hakk?a sýðýnýp geldim iþte.
Ben yirmi dört yaþa girdim, Hak?tan uzak;
Ahirete varýr olsam, hani hazýrlýk?
Öldüðümde toplanýp vurun yüz bin dayak;
O sebepten Hakk?a sýðýnýp geldim iþte.
Cenazemin arkasýndan taþlar atýn;
Ayaðýmdan sürüyerek mezara iletin;
?Hakk?a kulluk kýlmadýn.? deyip döðüp tepin;
O sebepten Hakk?a sýðýnýp geldim iþte.
Günah ile yaþým oldu yirmi beþ;
Sübhan Rabb?im, zikr öðretip göðsümü deþ;
Göðsümdeki düðümleri sen kendin çöz;
O sebepten Hakk?a sýðýnýp geldim iþte.
Ben yirmi altý yaþta sevda kýldým;
Mansur gibi didar için kavga kýldým;
Pîrsiz dolaþýp dert ve hâlet peyda kýldým;
O sebepten Hakk?a sýðýnýp geldim iþte.
Ben yirmi yedi yaþta piri buldum;
Gördüðüm her sýrrý perde ile sarýp örttüm,
Eþiðine yaslanarak izini öptüm;
O sebepten Hakk?a sýðýnýp geldim iþte.
Ben yirmi sekiz yaþta âþýk oldum;
Gece yatmayýp, mihnet çekip sâdýk oldum;
Ondan sonra dergahýna lâyýk oldum;
O sebepten Hakk?a sýðýnýp geldim iþte.
Yirmi dokuz yaþa girdim,harap halim;
Aþk yolunda toprak gibi olamadým;
Halim harap, baðrým kebap,yaþ dolu gözüm;
O sebepten Hakk?a sýðýnýp geldim iþte.
Otuz yaþta odun kýlýp yandýrdýlar;
Hep ulular yýðýlýp dünya koydurdular;
Vurup,söðüp, yalnýz Hakk?ý sevdirdiler;
O sebepten Hakk?a sýðýnýp geldim iþte.
Kul Hâce Ahmet,dünya koysan,iþin biter;
Göðsünden çýkan âhýn Arþ?a yeter;
Cen verende hak Mustafa elinden tutar;
O sebepten Hakk?a sýðýnýp geldim iþte.
5.
HÝKMET
Birdenbire durduðumda hep ulular;
Hak aþkýný gönlüm içine saldý dostlar.
Hýzýr Baba?m hazýr durup lutf ederek
Yardým edip, elimden tutup aldý dostlar.
Otuz birde Hýzýr Baba?m mey içirdi,
Vücudumdan Azâzil?i tamamen kaçýrdý;
Tutkun oldum, günahlarýmý Hak geçirdi;
Ondan sonra Hak yoluna saldý dostlar.
Otuz iki yaþta geldi Hak?tan ferman:
Kulluðuma kabul kýldým, kýlma arman;
Can verdiðinde sana vereyim nur-ý iman;
Garip canýný mutlu olup güldü dostlar.
Hâlýk?ýmdan haber eriþti, þâkir oldum;
Her kim söðse, belki tepse, sâbir oldum;
Bu âlemde uyumayýp hazýr oldum;
Geçici heves, ben-sen fikri gitti dostlar.
Otuz üçte sâki olup mey daðýttým;
Þarap kadehi ele alýp doyasýya içtim;
Asker yýðýp þeytan ile çok vuruþtum;
Allah?a hamd olsun, iki nefsim öldü dostlar.
Otuz dörtte âlim olup bilen oldum;
?Hikmet söyle!? dedi rabb?im, diyen oldum;
Kýrklar ile þarap içtim,yoldaþ oldum;
Ýçim dýþým Hak nuruyla doldu dostlar.
Otuz beþte mecside girip gün geçirdim;
Tâliplere aþk dükkânýný çokça kurdum;
Eðri yola kim girdiyse, söðdüm, vurdum;
Âþýklara Hak?tan müjde erdi dostlar.
Otuz altý yaþta oldum sahip-kemal;
Hak Mustafa gösterdiler bana cemal;
O sebepten gözüm yaþlý, boyum bir dâl;
Aþk hançeri yürek, baðrýmý deldi dostlar.
Otuz yedi yaþa girdim, uyanmadým;
Ýnsaf kýlýp Hakk?a doðru yönelmedim;
Seher vakti aðlayarak inlemedim;
Tevbe kýldým, hâcem kabul kýldý dostlar.
Otuz sekiz yaþa girdim, ömrüm geçti;
Aðlamayým mý, ölüm vaktim yakýnlaþtý;
Ecel gelip kadehini bana tuttu;
Bilmeden kaldým, ömrüm sona erdi dostlar.
Otuz dokuz yaþa girdim, kýldým hasret;
Vah ne yazýk ömrüm geçti, hani tâat?
Tâat kýlanlar Hak önünde hoþ saadet;
Kýzýl yüzüm tâat kýlmadan soldu dostlar.
Saç ve sakal iyice aðardý, kara gönlüm;
Mahþer günü rahm etmesem, harap halim;;
Sana mâlum, amelsizim, çoktur günahým;
Hep melekler günahýmý bildi dostlar.
Pîr-i muðân cür?asýndan katre tattým;
Yol bulayým diye gece uykuya attým;
Allah?a hamd olsun, lutf eyledi, nura battým;
Gönül kuþu lâ-mekâna ulaþtý dostlar.
Kýyametin þiddetinden aklým hayran;
Gönlüm korkar, caným erir, evim viran;
Sýrat adlý köprüsünden gönlüm lerzan;
Aklým gidip, þaþkýn olup kaldým dostlar.
Kul Hâce Ahmed, kýrka girdin kýr nefsini;
Burada aðlayýp âhirette temizle kendini;
Ýman postu þeriattir,tarikat bil esasýný;
Tarikata giren Hak?tan nasip aldý dostlar.
6.
HÝKMET
Yâ ilâhim, hamdýn ile hikmet dedim;
Zâtý ulu hâcem, sýðýnýp geldim sana.
Tevbe kýlýp günahýmdan korkup döndüm;
Zâtý ulu hâcem, sýðýnýp geldim sana.
Kýrk birimde ihlas kýldým, yol bulayým diye;
Erenlerden gördüðüm her sýrrý örteyim diye;
Pîr-i muðân izini alýp öpeyim diye;
Zâtý ulu hâcem, sýðýnýp geldim sana.
Kýrk ikide tâlip olup yola girdim,
Ýhlas ile yalnýz Hakk?a gönül verdim;
Arþ, Kürsü, Levh?ten geçip Kalem?i gezdim;
Zâtý ulu hâcem, sýðýnýp geldim sana .
Kýrk üçünde Hakk?ý izleyip nâle kýldým;
Göz yaþýmý akýtarak jâle kýldým;
Çöller gezip ben kendimi vâle kýldým;
Zâtý ulu hâcem, sýðýnýp geldim sana.
Kýrk dördümde muhabbetin pazarýnda,
Yakamý yýrtýp, aðlayýp yürüdüm gülzarýnda;
Mansur gibi baþýmý verip aþk dârýnda;
Zâtý ulu hâcem, sýðýnýp geldim sana.
Kýrk beþinde senden hâcet dileyip geldim;
Yaptýðým hatalý iþler için tevbe kýldým;
Yâ ilâhým, rahmetini sonsuz bildim;
Zâtý ulu hâcem, sýðýnýp geldim sana.
Kýrk altýmda zevkým, þevkým dolup taþtý;
Rahmetinden katre damladý, þeytan kaçtý;
Hak?tan ilham refik olup, kapýsýný açtý;
Zâtý ulu hâcem, sýðýnýp geldim sana.
Kýrk yedimde yedi yandan haber yetti,
Sâki olup þarap kadehini hâcem tuttu;
Þeytan gelip, nefs hevayý kendisi yuttu;
Zâtý ulu hâcem, sýðýnýp geldim sana.
Kýrk sekizde aziz candan bizar oldum;
Günah derdi uyuþturdu,hastalandým;
O sebepten Hak?tan korkup uyanýk durdum;
Zâtý ulu hâcem, sýðýnýp geldim sana.
Kýrk dokuzda aþkýn düþtü,kavrulup yandým;
Mansur gibi hýsýmlardan uzaklaþtým;
Türlü türlü cefa deðdi,kabullendim;
Zâtý ulu hâcem, sýðýnýp geldim sana.
Elli yaþta ?Er benim? dedim,fi?lim zayýf;
Gözlerimden kan dökmedim,baðrýmý ezip;
Nefsim için yürür idim,it gibi gezip;
Zâtý ulu hâcem, sýðýnýp geldim sana.
7.
HÝKMET
Kul huva?llâh sübhâna?llâh?ý vird eylesem,
Bir ve Var?ým didarýný görür müyüm?
Baþtan ayaða hasretinde dert eylesem,
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Elli birde çöller gezip otlar yedim;
Daðlara çýkýp, tâat kýlýp gözümü oydum;
Didarýný göremedim, candan doydum;
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Elli iki yaþta geçtim evden barktan;
Evim barkým ne ola ki belki candan;
Baþtan geçtim, candan geçtim,hem imandan;
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Elli üçte vahdet þarabý nasip kýldý;
Yoldan azan þaþkýn idim,yola saldý;
?Allah!? dedim,?Lebbeyk!? deyip elimden tuttu;
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Elli dörtte vücudumu nalân kýldým;
Marifetin meydanýnda cevlan kýldým;
Ýsmâil gibi aziz canýmý kurban kýldým;
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Elli beþte didar için dilenci oldum;
Kavruldum,yandým,kül gibi yokluða erdim;
Allah?a hamd olsun,didar izleyip tamamladým;
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Elli altý yaþa erdi dertli baþým;
Tevbe kýldým,akar mý ki gözde yaþým;
Erenlerden pay almadan içim dýþým;
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Elli yedi yaþta ömrüm yel gibi geçti;
Eya dostlar, amelsizim, baþým karýþtý;
Allah?a hamd olsun,pîr-i muðan elimden tuttu;
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Elli sekiz yaþa girdim,habersizim;
Nefsimi alt-üst eyle, kahhar Rabb?im;
Himmet versen,þom nefsime teber vurayým;
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Elli dokuz yaþa yettim,dâd u feryad;
Can verende cananýmý kýlmadým yâd;
Ne yüz ile sana diyem, kýl sen âzýd;
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Göz yumup tâ açýnca eriþti altmýþ;
Bel baðlayýp kýlmadým ben iyi bir iþ;
Gece gündüz gamsýz gezdim, hem yaz hem kýþ;
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Altmýþ birde utanmýþým ilâhýmdan;
Eya dostlar, çok korkarým günahýmdan;
Candan geçip penah dileyim Allah?ýmdan;
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Altmýþ iki yaþta Allah ýþýk saldý;
Baþtan ayaðý gafletlerden kurtarýverdi;
Can ve gönlüm, akýl ve idrâkim ?Allah!? dedi;
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Altmýþ üçte nida geldi:Kul yere gir;
Hem canýným, cananýným,canýný ver;
Hû kýlýcýný ele alýp nefsini kýr!
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
Kul Hâce Ahmed, nefsi teptim,nefsi teptim;
Ondan sonra cananýmý arayýp buldum;
Ölmeden önce can vermenin derdini çektim;
Bir ve Var?ým, didarýný görür müyüm?
8.
HÝKMET
Vah ne yazýk,ne yapacaðým gariplikte?
Gariplikte gurbat içinde kaldým iþte.
Horasan?ý, Þam?ý,Irak?ý niyet kýlýp
Garipliðin çok kadrini bildim iþte.
Neler gelse,görmek gerek o Hüda?dan;
Yûsuf?unu ayýrdýlar o Ken?ân?dan;
Doðduðum yer o mübarek Türkistan?dan;
Baðrýma taþlar vurup geldim iþte.
Gurbet deðdi Mustafa gibi erenlere,
Otuz üç bin sahabe ve yâranlara,
Ebû Bekir, Ömer, Osman, Murtaza?ya,
Gurbet deðdi onlara hem, dedim iþte.
Gurbet deðse,piþkin kýlar çok hamlarý
Bilgili kýlar,seçkin kýlar çok âmlarý,
Keçe giyer,bulsa yiyer taamlarý;
Onun için Türkistan?a geldim iþte.
Gariplýkte yüz yýl dursa, yine mihman;
Tahtý, bahtý, bostanlarý yine zindan;
Gariplikte kul oldu o Mahmut Sultan;
Ey yârenler, gurbet içinde yandým iþte.
Gariplikte Arslan Baba?m arayýp buldu;
Gördüðü sýrlarý perde ile sarýp örttü;
?Allah?a hamd olsun,gördüm.?dedi, izimi öptü;
Bu sýrlarý görüp hayran kaldým iþte.
Arzuluyum akrabalýk vileyete,
Büyük babam ravzalarý Ak Türbet?e,
Babamýn ruhu saldý beni bu gurbete;
Bilmem ki ben nasýl taksir kýldým iþte.
Kul Hâce Ahmet, söylediði Hakk?ýn yâdý;
Ýþitmeyen dostlarýna kalsýn öðüdü;
Gurbet çekipöz þehrine dönüp geldi;
Türkistan?da mezar olup kaldým iþte.
9.
HÝKMET
Gönül gözünü parlatmadan tâat kýlýnsa,
Dergâhýnda makbul olmaz,bildim iþte.
Hakikatten bu sözleri iyice öðrenip
Lâ-mekânda Hak?tan dersler aldým iþte.
Bir ve Var?ým dersler verdi perde açýp;
Yer ve gökte duramadý þeytan kaçýp;
Ýþret kýlýp,vahdet þarabýndan doyasýya içip;
Lâ-mekânda Hak?tan dersler aldým iþte.
Aþk makamý türlü makam, aklýn yetmez;
Baþtan baþa zorluk, cefa, mihneti gitmez;
Melâmetler, ihanetler kýlýsa,geçmez;
Lâ-mekânda Hak?tan dersler aldým iþte.
Aþk belâsý baþa düþse, nalân kýlar;
Aklýný alýp, þaþkýn kýlýp, hayran kýlar;
Gönül gözü açýlýnca giryan kýlar;
Lâ-mekânda Hak?tan dersler aldým iþte.
Seher vakti aðlar idim, nida geldi;
?Didarýmý göstereyim.? Diye vâde kýldý;
Aklýmý alýp, þaþkýn kýlýp aþkýný saldý;
Lâ-mekânda Hak?tan dersler aldým iþte.
Burada cefa çekenlere didarý taht;
Mahþer günü baðýþlar hem taht, hem baht;
Yarattýðýnda âþýka kendisi kýldý ahd;
Lâ-mekânda Hak?tan dersler aldým iþte.
Çöller gezip, halktan bezip aþký sor sen;
Kulu olsan, Hak?tan korkup aðlayýp yürü sen;
Didarýný ister isen, hazýr ol sen;
Lâ-mekânda Hak?tan dersler aldým iþte.
Gözlerimden kanlar döküp yâd etmedim;
Yüz bin türlü mihnet verdi, dâd etmedim;
Senden korkup hasta gönlümü þâd etmedim;
Lâ-mekânda Hak?tan dersler aldým iþte.
Allah derdi satýlmaz ki satýn alsan;
Pîr-i muðan hizmetinde toprak olmasan;
Hak yoluna giremezsin, pâk olmasan;
Lâ-mekânda Hak?tan dersler aldým iþte.
Ey yâranlar, aþk derdine çâre olmaz;
Diri oldukça aþk defteri tamamlanmaz;
Dar lahidde kemikleri ayrýlmaz;
Lâ-mekânda Hak?tan dersler aldým iþte.
Aþk padiþah,âþýk fakir,nefes alamaz;
Hak?tan izin olmayýnca konuþamaz;
Hak öðüdünü alan dünya peþinde koþmaz;
Lâ-mekânda Hak?tan dersler aldým iþte.
Kul Hâce Ahmed,yedi yaþta dersler aldým;
Sekizimde dünyayý da,ahireti de terk eyledim;
Dokuzumda ben Hüda?mý hazýr bildim;
Lâ-mekânda Hak?tan dersler aldým iþte.
10.
HÝKMET
Kadir rabb?im kudret ile nazar kýldý;
Mutlu olup yer altýna girdim iþte.
Garip kulun bu dünyadan göçüp gitti;
Mahrem olup yer altýna girdim iþte.
Zâkir olup,þâkir olup Hakk?ý buldum;
Dünya,ahret haram kýlýp ezip teptim;
Divane olup,rüsva olup candan geçtim;
Gamsýz olup yer altýna girdim iþte.
Þomluðumdan daðlar,taþlar söðdü beni;
Açýk dille söðüp dedi:Fi?lin hani?
Âþýk olsan, önce varýp Hakk?ý taný!
Merhem olup yer altýna girdim iþte.
Sizi, bizi Hak yarattý tâat için;
Ey acayip, içmek, yemek, rahat için;
?Kalû belâ? dedi ruhum mihnet için;
Ethem olup yer altýna girdim iþte.
Nefsim beni çok koþturdu, Hakk?a bakmadan;
Gece gündüz gamsýz yürüdüm, yaþým akmadan;
Hevesleri, benlik dâvasýný ateþe yakmadan;
Gamla dolup yer altýna girdim iþte.
Bir kul görsem, hizmet kýlýp kulu oldum;
Toprak gibi yol üstünde yolu oldum;
Âþýklarýn yanýp sönen külü oldum;
Hemdem olup yer altýna girdim iþte.
Candan geçip mihnet çektim, kulum dedi;
Kanlar yutup ?Allah!? dedim, rahm eyledi;
Cehennemde olmasýn diyip tasalandý;
Mutlu olup yer altýna girdim iþte.
Bir gün deðil, yirmi üçe erdi yaþým;
Yazýk Hakk?ý bulmamaktan kýrýk gönlüm;
Yer üstünde sultaným diyip kibirlendim;
Þâkir olup yer altýna girdim iþte.
Þeyhim diye dâva kýlýp yolda kaldým;
Fes, sarýðý deðersiz bir pula satýp geldim;
Boþ istekler coþup taþtý, yorulup kaldým;
Huzursuz olup yer altýna girdim iþte.
Baþým toprak, kendim toprak, cismim toprak;
?Hakk?a kavuþur muyum?? diye, ruhum müþtak;
Kavrulup yandým, olamadým aslâ ap-ak;
Þebnem olup yer altýna girdim iþte.
Pîr-i muðan nazar kýldý, þarap içtim;
Þiblî gibi semâ ýlýp candan geçtim;
Sermest olup insanlardan uzaklaþtým;
Zemzem olup yer altýna girdim iþte.
Kul Hâce Ahmed, nâsih olsan, kendine ol;
Âþýk olsan, candan geçip bir defa öl;
Cahillere desen, sözünü kýlmaz kabul;
Muhkem olup yer altýna girdim iþte.
11.
H Ý K M E T
Aþk dâvasýný bana kýlma, sahte âþýk;
Âþýk olsan, baðrýn içinde göz kaný yok;
Muhabbetin þevki ile can vermese,
Boþa geçer ömrü onun, yalaný yok.
Aþk baðýný mihnet ile göðertmesen,
Hor görülüp þom nefsini öldürmesen,
?Allah!? diyip içine nur doldurmasan,
Vallah, billah sende aþkýn niþaný yok.
Hak zikrini can içinden çýkarmasan,
Üç yüz altmýþ damarýný tepretmesen,
Dört yüz kýrk dört kemiðini kül kýlmasan,
Yalancýdýr, Hakk?a âþýkolaný yok.
Nefsten geçip kanaatý huy edinen,
Hem kim tepse, râzý olup boyun sunan,
Ýyilere hizmet kýlýp dua alan;
Öyle âþýkýn mahþer günü armaný yoktur.
Rahatý atýp can mihnetinden hoþlananlar,
Seherlerde can kaynatýp aþ kýlanlar,
Boþ hevesler, ben-sen fikrini terkedenler,
Gerçek âþýktýr, aslâ onun yalaný yok.
Aþk derdini dertsiylere demek olmaz;
Bu yollarýn engeli çok,geçmek olmaz;
Aþk cevherini her namerde satmak olmaz;
Habersizlerden aþk kadrini bilen yok.
Aþka düþtün,ateþe düþtün,yanýp öldün;
Pervane gibi candan geçip kor ateþ oldun;
Dertle doldun,gamla doldun,deli oldun;
Aþk derdini sorsan,aslâ dermaný yok.
Baþýn gider bu yollarda,hazýr ol sen;
Aþk yolunda ölmeden önce muhakkak öl sen;
Pîr eteðini sýký tutup hizmet kýl sen;
Hizmet kýlanlardan aslâ yolda kalaný yok.
Âþýk deðil,sevdiðine can vermese,
Köylü deðil,çapa yapýp nân vermese,
Burada aðlayýp âhirette can vermese,
Yolda kalýr,Hüda lutfunu alaný yok.
Ey habersiz aþk ehlinden beyan sorma;
Dert iste sen,aþk derdine derman sorma;
Aþýk olsan,zâhidlerden niþan sorma;
Bu yollarda âþýk ölse günahý yok.
Zahid olma,âbid olma,âþýk ol sen;
Mihnet çekip aþk yolunda sâdýk ol sen;
Nefsi tepip dergâhýna lâyýk ol sen;
Aþksýzlarýn hem caný yok,imaný yok.
Aþk sevdasý kime düþse,rüsva kýlar;
Iþýk salýp Hak kendine þeyda kýlar;
Mecnun gibi aklýný hep Leylâ kýlar;
Allah þahit,bu sözlerin yalaný yok.
Kul Hâce Ahmed,candan geçip yola gir sen;
Ondan sonra erenlerin yolunu sor sen;
Allah deyip,Hak yolunda canýný ver sen;
Bu yollarda can vermesen,imkâný yok.
12.
H Ý K M E T
Hoþ gâipten yetiþti, iyi sözüm teberrük;
Âþýk olsan ey tâlip, riyâzette belin bük.
Geceleri yatmayýp yaþ yerine kanýn dök;
Arslan Baba?m sözlerini iþitiniz teberrük.
Arslan Baba?m dediler: Tâliplerde yok ihlas;
Pîrin hazýr olanda ne gerek Hýzýr Ýlyas?
Pirin yoluna girende anmayýn gavsu?l - gýyas;
Arslan Baba?m sözlerini iþitiniz teberrük.
?Talibim ben? söylerler, vallah, billah nâ - insaf;
Nâmahreme bakarlar , gözlerinde yok insaf;
Kiþi malýný yiyerler, gönülleri deðil sâf;
Arslan Baba?m sözlerini iþitiniz teberrük.
?Pir hizmetini kýldýk; tâlibim.? Diyip yürürler;
Yiyip haram, mekruhu, torbalarýna doldurdular;
Gözlerinde nemi yok,halka içine girerler;
Arslan Baba?m sözlerini iþitiniz teberrük.
?Pir hizmetini kýldýk; tâlibim.? diyip yürürler;
Yiyip haram, mekruhu, torbalarýna doldururlar;
Gözlerinde nemi yok, halka içine girerler;
Arslan Baba?m sözlerini iþitiniz teberrük.
Zâkirim diyip aðlarlar, akmaz gözünden yaþý;
Gönüllerinde gamý yok, her an aðrýya baþý;
Düzen, hile kýlarlar, mâlum Hüda?ya iþi;
Arslan Baba?m sözlerini iþitiniz teberrük.
Tâlibim diye söylerler,gönlünde yok zerre þûr;
Gerçek tâlibi sorsanýz, içi dýþý gevherdir;
Hakk?a ayan sýrlarý, dedikleri safâ nur;
Arslan Baba?m sözlerini iþitiniz teberrük.
Sûretleri bütün nakþ, kýyametten korkmazlar;
Fýsk ve fücur kýlarlar, günahlardan ürkmezler;
Riya tesbihi ellerinde, aðlayýp yaþ dökmezler;
Arslan Baba?m sözlerini iþitiniz teberrük.
Riya tesbihi elinde, zünnar belde, bilseniz;
Hak rýzasý budur ki aþk ticaretini kýlsanýz;
Aþkýný alýp mahþerde rüsva olup dursanýz;
Arslan Baba?m sözlerini iþitiniz teberrük.
Aþk yoluna girenler, Hak didarýný görürler;
Mûsâ gibi mahþerde Hak?tan sual sorarlar;
Sermest olup vasfýnda Hû zikrini kurarlar;
Arslan Baba?m sözlerini iþitiniz teberrük.
Ýnþallah iþideni Hak?tan dileyip alýrým;
Þeytan yolundan alýp hak yoluna salarým;
Yardým etse Mustafa,günahlarýný dilerim;
Arslan Baba?m sözlerini iþitiniz teberrük.
Çarþamba günü iþidip ansýzýn Hazret vardýlar;
Arslan Bâb?ýn evine o gün misafir oldular;
Yattýðý yeri periþan görüp hayran kaldýlar;
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
Muhammed Mustafa durup dua kýldýlar;
Melekler âmin diyip el açarak durdular;
?Þöyle ümmet verdin.? Diyip Hakk?a þükür kýldýlar
Arslan Baba?m sözlerini iþitiniz teberrük.
Sahabeler dediler:Arslan Bab?dýr adýnýz;
Araplarýn ulusu, tertemizdir zâtýnýz;
Ten terbiyesi farz diyip, parça salýp yattýnýz;
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
Âhir zaman ümmetleri süslerler evlerini;
Nefslerine kapýlýp bozarlar huylarýný;
Þan ve þevketler ile dik tutarlar boylarýný;
Arslan Ba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
Âhir zaman ümmetleri, dünya fâni, bilmezler;
Gidenleri görerek ondan ibret almazlar;
Erenler kýldýðýný görüp deðer vermezler;
Arslan Baba?m sözlerin iþittiniz teberrük.
Ýyi yollardan sapýp kötü yola koþuþan,
Pîrim diyip mel?un þeytan eteðine yapýþan,
Azâzil?i pirim diyip sabah akþam görüþen;
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
Ýmanýný yitirip, ölmem diye gülüþen,
Ölmem diyip dünyada Mevlâ?m ile vuruþan,
Gâfillik ile her an ömrünü boþa geçiren;
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
Vakit gelse, Azrâil, ?Emaneti ver!? diyecek;
Lânetli þeytan, pîrim diye, can verende görünecek,
Ýmanýný, dinini alýp gönül halini sormayacak;
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
Tevbe kýlsa, tevbesini Mevlâ?m kabul kýlmayacak;
Allah dese, hâcesi elinden tutup almayacak;
Cürüm ve isyan düðümlerini pîre varýp çözmeyecek;
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
Yedi yaþta Arslan Bâb Türkistan?a geldiler;
Baþ koyarak aðladým, halimi görüp güldüler;
Bin bir zikir öðretip merhamet gösterdiler;
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
Söz edince hurmadan bana korku verdiler;
?Edepsiz çocuk!? diyip sopa alýp sürüler;
Hiddetinden korkmadým, bana bakýp güldüler;
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
?Aðzýný aç ey çocuk, emanetini vereyim;
Lezzetini tatmadým, aç aðzýna salayým;
Hak Resûl?un emrini ümmet olsam, kýlayým.?
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
Aðýz açtým, saldýlar, hurma kokusu kýldý mest;
Ýki âlemden geçip vallah oldum Hak - perest;
Hâce, molla yýðýldý, alýp gittiler destbedest;
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
Baba?m dedi: Ey yavrum, Önümde dur, öleyim;
Namazýmý kýlýp göm, can sadaka kýlayým.
Medet kýlsal Mustafa, Ýllîyyin?e gireyim
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
Aðlayarak dedim ki: Ey baba, genç çocuðum;
Kabrinizi kazarak götürüp defn edemem;
Hak Mustafa sünnetini, çocuðum, bilemem;
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
Baba?m dedi: Ey yavrum, melekler toplanacak;
Cebrail imam olup, diðerleri tâbi olacak;
Mikâil ve Ýsrâfil kaldýrýp mezara koyacak;
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
Kul Hâce Ahmed, sözünü cahillere söyleme;
Söz söyleyip cahile, deðersiz pula satma;
Açlýktan ölsen bile, nâmerde minnet etme;
Arslan Baba?m sözlerini iþittiniz teberrük.
13.
H Ý K M E T
Yola giren erenlerden yol sormadan
Aðlamayým mý ey dostlarým, hata kýldým
Hak zikrini gece gündüz vird etmeden
Ey dostlarým, öz canýma cefa kýldým.
Allah yâdý gönülleri aydýnlatan;
Âþýklara Hüda kendisi vâde kýlan;,
Aþk rüzgârý Mustafa?ya hediye gelen;
O sebepten gözyaþýmý þahit kýldým
Allah der ki: Âþýklarým Burak?a biner;
Hak zikrini diyenlere rahmet yaðar;
Çok aðlayan didarýmý þüphesiz görür;
Mahþer günü didarýmý baðýþladým.
Vâde kýldý âþýklara yüz bir Burak;
Âlem halký melâmeti O?na ýrak;
Bu âlemde el gözüne yanan çerak;
Ukba içinde yüz bin köþkler bina kýldým
Dertsiz insan insan deðil, bunu anla;
Aþksýz insan hayvan cinsi, bunu dinle;
Gönlünüzde aþka olmasa, bana aðla;
Aðlayanlara hâs aþakýmý baðýþladým.
Bende olsan, benliðinden geç tamamen;
Seherlerde can kaynatýp çalýþ dinmeden;
Yoldan sapan þaþkýnlarý yola sok hemen;
Bir nazarda gönüllerini safâ kýldým.
Gerçek dertliye kendim ilaç, kendim derman;
Hem âþýkým, hem mâþukum, kendim canan,
Rahm edeyim, adým Rahman zâtým Sübhan;
Bir nazarda içlerini safâ kýldým.
Tan tana kadar Hakk?ý anan kiþi,
Dað ve çölü bostan kýlar akan yaþý;
Allah?ý der, baþka þeyle yoktur iþi;
O âþýký insanlardan cüda kýldým
Aþk yâdýný yere salsam, yer kaldýrmaz;
Defter kýlsan, tâ dirisin, bitmek olmaz;
Hakk?ý bilen beyi, haný, halký bilmez;
O kulumu öz yolumda iki kat kýldým.
Mal ve pula raðbet etmez âþýk kiþi;,
Yol üstünde toprak olup aziz baþý;
Ondan sonra nurla dolar içi dýþý;
Yarýn varsa, mahþerde padiþah kýldým.
Hak?tan korkup mal ve pulu sevmeyenin,
Hakk?ý diyip bir an olsun yatmayanýn,
Yatsa, kalksa, Hak zikrini koymayanýn,
Açtým bâtýn gözlerini bîna kýldým.
Oruç tutup halka riya kýlanlarý,
Namaz kýlýp tesbih ele alanlarý,
Þeyhim diyip baþka bina kuranlarý
Son deminde imanýndan cüda kýldým.
Hakk?a âþýk olup dedi Kul Hâce Ahmed;
Sýdký ile iþidene yüz bin rahmet;
Dua kýlayým, görmesinler mihnet, zahmet;
Akýllý isen, bir söz ile tamam kýldým.
14.
H Ý K M E T
Rabb?im yâdý ulu yâddýr, söyler olsam,
Ballar gibi tatlý olur dilim benim.
Kendim fakir, ikrar ettim, oldum hakir;
Kanat çýrpýp uçar kuþ gibi gönlüm benim.
Türlü ayþým, türlü iþim, detli baþým;
Eridi caným, gitti aklým, aktý yaþým;
Günah ile tamamen doldu içim, dýþým;
Niyazsýzým, açýversin yolumu benim.
Gözüm düþtü, gönlüm uçtu, Arþ?a aþtý;
Ömrüm geçti, nefsim kaçtý, bahrým taþtý;,
Kervan göçtü, menzil aþtý, yorgun düþtü;
Sýr ulaþtý, nasýl olacak halim benim?
Sûret burada, sîret orada, kudretinde;
Uzun gecede, parlak günde, gönlüm orada;
Geçen gecede, olup bende, hepsi nerede,
Sorsa orada, günahkârdýr dilim benim.
Ýçtim þarap, oldum harap, aslým türap;
Görmeðe geldim, yaþ dolu gözüm, gönlüm serap,
Hak?tan hitap gelse, kullar görmez azap;
Pýnar gibi akar gözden yaþým benim.
Düþüm uzar; burak tozar, gitse Pazar;
Dünya Pazar, içine girip kullar azar;
Baþým bîzar, yaþým sýzar, kaným tozar;
Adým Ahmed, Türkistan?dýr ilim benim
15.
H Ý K M E T
Durmadan huzurunda Allah desem,
Aðlayarak zikr edip Rabb?im desem,
Kulu olup kulluðuna boyun sunsam,
Bu iþ ile yâ Rab, seni bulur muyum?
Zekeriyyâ gibi baþýma býçký koysam,
Eyyub gibi hem tenime kurtlar salsam,
Mûsa gibi Tûr daðýnda tâat kýlsam,
Bu iþ ile yâ Rab, seni bulur muyum?
Yûnus gibi deniz içinde balýk olsam,
Yûsuf gibi kuyu içinde vatan tutsam,
Yâkub gibi Yûsuf için çok aðlasam,
Bu iþ ile yâ Rab, seni bulur muyum?
Þiblî gibi âþýk olup sema ? kýlsam,
Bâyezid gibi gece gündüz Kâbe?ye varsam,
Kâbe içine yüz sürüp aðlayýp dursam,
Bu iþ ile yâ Rab, seni bulur muyum?
Mâruf gibi iþbu yola adým atsam,
Mansun gibi candan geçip, dâra konsam,
Dâr üstünde þevklenerek Hakk?ý desem,
Bu iþ ile yâ Rab, seni bulur muyum?
Kul Hâce Ahmed, kulluk içre sâbit olsam,
Zâkir olup, Hakk?ý anýp, Rabb?im desem,
Zikrinde þevklenerek kavrulup yansam,
Bu iþ ile yâ Rab, seni bulur muyum?