Ensarın Benî Sâide Örtmesinde Sad b. Ubâde ye Beyata Hazırlanmaları

Ensarın Benî Sâide Örtmesinde Sa´d b. Ubâde´ye Bey´ata Hazırlanmaları

Benî Sâide´nin örtmesinde toplanan Ensar: "Muhammed Aleyhisselamdan sonra bu işe Sa´d b. Ubâde´yi vekil yapalım!" dediler.

Sa´d b. Ubâde´yi hasta olduğu halde oraya getirdiler.

Sa´d b. Ubâde, oğluna veya amcasının oğullarından bazılarına: "Ben söyleyeceklerimi hastalığım dan dolayı cemaatin hepsine söyleyip işittiremeyeceğim! Fakat, benim sözümü işiten onu işitemeyen-lere ulaştırsın!" dedi. Sa´d b. Ubâde konuştukça, konuşmasını, birisi ezberleyip sesini yükselterek Sa´d b. Ubâde´nin adamlarına duyuracaktı.

Sa´d b. Ubâde Allah´a hamd ü senada bulunduktan sonra şöyle konuşmaya başladı:

"Ey Ensar cemaati! Arap kabilelerinden dinde sizin gibi kıdeme ve İslâm´da üstünlüğe sahip bir kabile yoktur!

Muhammed Aleyhisselam kavminin içinde on küsur yıl kalıp onları Rahmân´a ibadete, putlardan ayrılmaya davet etti. Kendisine, kavminden pek az kimselerden başkası iman etmedi.

İman edenlerise, ne Resûlullah Aleyhisselamı, ne onun dininin şerefini, ne de kendilerini zulüm ve işkencelerden koruyabildiler! Allah sizi üstün kılmayı dileyince, size ikramda bulunup nimetini tahsis etti; Kendisine ve Resûlüne inanmayı, Resûlullah ile ashabını korumayı, Resûlullahı ve dinini güçlendirmeyi, düşmanlanyla savaşmayı size nasip etti!

İnsanlar içinde, O´nun düşmanlarına karşı sizden daha şiddetlisi, düşmanları üzerinde sizden daha ağır basanı yoktur! Araplar ister istemez Yüce Allah´ın emriyle düzeldiler, yola geldiler. En uzaktakiler bile İslâmiyetin hükmüne boyun eğdiler. Nihayet, Yüce Allah Resûlünü yeryüzüne sizin sayenizde hakim kıldı. Arapları Resûlüne sizin kılıçlarınızla yaklaştırdı. Allah, Resûlünü, sizden hoşnut ve gözünün içi güler bir halde vefat ettirdi. Öyleyse, bu işe herkesten önce siz el atmalı, siz başlamalısınız!

Çünkü bu iş herkesten önce size aittir!" Benf Sâide sakîfesinde (örtmesinde) toplananların hepsi Sa´d b. Ubâde´nin teklifini kabul ettiler, görüşünü muvafık ve sözlerini yerinde buldular.

Ona: "Biz seni bu işe vekil yapmak hususundaki görüşümüzden vazgeçmeyeceğiz!

Çünkü sen bizim içimizde mü´minlerin razı olmalarına en elverişli bir zâtsın!" [452] dedikten sonra, aralarında ileri geri konuştular: "Eğer Kureyş muhacirleri kabul etmeye yanaşmazlar ve ´Biz Muhacirleriz! Resûlullahın ilk sahabileriyiz! Onun kabilesiyiz ve dostlarıyız! Onun vefatından sonra bu işte bizimle niçin tartışıyorsunuz?!1 derlerse ne diyelim?" dediler.

İçlerinden bazıları: "Biz de, ´Öyleyse bir emir bizden, bir emir de sizden olsun!´ deriz ve bu işten başkasına hiçbir zaman razı olmayız!" dediler.

Sa´d b. Ubâde, bunu işitince: "İşte bu, gevşekliğin başlangıcıdır!" dedi. [453]

Peygamberimiz Aleyhisselam Pazartesi günü kaba kuşluk[454] veya zeval vaktinde (öğleye yakın bir vakitte) vefat etmişti. [455]

O gün, bir Müslüman Hz. Ömer´in kapısını çalıp: "Ömer b. Hattab!" diyerek seslendi.

Hz. Ömer: "Biz şimdi meşgulüz!" dedi ve: "Ne istiyorsun?" diye sordu.

Kapıyı çalan zât: "Senin muhakkak benim yanıma çıkman gerektir! İnşaallah, yine geri döneceksin!" dedi.

Hz. Ömer dışarı çıktı . [456]

Gelen zât "Şu Ensar kabilesinden Sa´d b. Ubâde ile birlikte olanlar Benî Sâidelerin suffasında (örtmesinde) toplandılar. Eğer halkın işiyle sizler ilgilenecek iseniz, onlar işlerini büyütmeden, Resûlullah Aleyhisselamın

evinde techiz-tekfin işinden boşalmayı beklemeden önce, onların yanına yetişiniz!" dedi. [457]

Hz. Ömer bu haber üzerine hemen Peygamberimiz Aleyhisselamın evine vardı. O sırada Hz. Ebu Bekir orada bulunuyor, Hz. Ali de Peygamberimiz Aleyhisselamın teçhiz ve tekfini işiyle uğraşıyordu:

Hz. Ömer, Hz. Ebu Bekir´e: "Yanıma çıkıver!" diye haber gönderdi.

Hz. Ebu Bekir: "Ben şimdi meşgulüm!" dedi. Hz. Ömer "Ortaya çok önemli bir iş çıktı! Kendisinin muhakkak bulunması lâzım!" diye içeriye tekrar haber saldı. Bunun üzerine, Hz. Ebu Bekir dışarı çıktı. [458]

Hz. Ömer: "Haberin olsun ki; Ensar bu işi (halifelik işini) Sa´d b. Ubâde´ye tevdi etmek üzere toplanmışlar. Sa´d b. Ubâde´nin onlara söylediği sözlerden birisi de, ´Bir emir bizden, bir emir de Kureyşten olsun!´ sözü imiş! [459]

Haydi, sen şimdi bizi şu Ensar kardeşlerimizin yanına götür!

Kendileri ne üzerinde duruyorlar, bir bakalım!" dedi. [460]

Acele onlara doğru yollandılar. Yolda Ebu Ubeyde b. Cerrah´a rastladılar. [461]

Hz. Ebu Bekir, Hz. Ömer ve Ebu Ubeyde b. Cerrah, üçü birlikte yürüyüp Benî Sâidelerin suffasına erişmek üzere gittiler. [462]

Yolda, Ensardan iki salih zâta, Benî Aclanların kardeşi Uveym b. Sâide ile Ma´n b. Adiyy´e rast ladılar.

Bunlar, Hz. Ebu Bekir ve arkadaşlarına: "Ey Muhacirler cemaati! Sizler nereye gitmek istiyor sunuz?" diye sordular. Onlar da: "Şu Ensar kardeşlerimizin yanına gitmek istiyoruz!" dediler.

Uveym ile Ma´n: "Ey Muhacirler cemaati! Onların yanına varmanız size tavsiye edilmez!

Onlara yaklaşmayınız ve işinizi kendi kendinize hallediniz!" [463]

Hz. Ebu Bekir´e de: "Yüce Allah fitne kapısını seninle kapatacak ve temelli de açılmayacaktır!

Ensar, şu Sa´d b. Ubâde´ye Beni Sâidelerin suffasında bey´at etmek istiyor!" dediler. [464]

Hz. Ömer: "Vallahi, onların yanına gideceğiz!" dedi ve gittiler.

Beni Sâidelerin suffasına vardılar. Hz. Ebu Bekir ve arkadaşları, Beni Sâidelerin suffasına vardık ları zaman, bir adamın[465] sergi üzerinde, bir yastığa dayanmış, [466] elbisesine bürünmüş olduğunu gördüler.

Hz. Ömer: "Kim bu?" diye sordu. "Sa´d b. Ubâde´dir!" dediler.

Hz. Ömer: "Onun nesi var?" diye sordu. "Hastadır!" dediler. [467]

Sa´d b. Ubâde hummaya tutulmuştu. [468] Oturdular. [469]

Hz. Ebu Bekir: "Bu toplantıdan maksadınız nedir?" diye sordu. [470]

Ensarın hatibi ayağa kalkıp şehadet getirdikten ve Allah´a hamd ü senada bulunduktan sonra:

"Bizler, Allah´ın dininin yardımcıları ve derli-toplu İslâm askerleriyiz!

Ey Muhacirler cemaati! Sizler ise, bize nazaran azıcık bir cemaatsiniz! Ağıryürüyüşlüsünüz ve sayı ca azınlıksınız! Hale bakınız ki; böyle bir cemaat bize ait bir işi ele geçirmek istiyor!" dedi ve sustu.

Hz. Ömer cevap vermeye davranınca, Hz. Ebu Bekir "Yavaş ol ey Ömer!" dedi.

Hz. Ömer, Hz. Ebu Bekir´in kendisinden daha ağırbaşlı , [471] daha bilgili. [472] daha yaşlı[473] olduğunu bildiği için sustu. [474]

Hz. Ebu Bekir, Sa´d b. Ubâde´ye: "Ey Ebu Sabit! Sen ne görüştesin?" diye sordu.

Sa´d b. Ubâde: "Ben de onlardan bir adamım!" dedi. ("Ben de onların görüşündeyim," demek iste di. ) [475] Hubab b. Münzir: [476] "Bir emir bizden, bir emir de sizden olsun! [477]

Ensarın dinî hizmeti yanında Muhacirlerin hizmeti az birşey kalır!" dedi.

Hz. Ömer: "Asıl Muhacirlerin dinî hizmeti yanında Ensarın hizmeti az birşey kalır!" dedi.

Hubab b. Münzir, Hz. Ömer´in sözünü reddetti. [478]

Hz. Ömer: "Ey Ensar cemaati! Resûlullah Aleyhisselamın halka namaz kıldırmaya Ebu Bekir´i memur ettiğini bilmiyor musunuz?" diye sordu. Ensar "Evet!

Biliyoruz!" dediler.

Hz. Ömer: "Bundan sonra, Ebu Bekir´in önüne geçmeye hanginizin gönlü razı olur?" dedi.

Ensar: "Ebu Bekir´in önüne geçmekten Allah´a sığınırız!" dediler. [479]

Beşir b. Sa´d: "Bu iş bizim aramızda üblüme gibi iki eşit parçadır!" dedi.

Hz. Ömer, ona: "Demek sen de böyle düşünüyorsun?! Allah aşkına! Resûlullah Aleyhisselamdan, ´İmamlar Kureyş´tendi r!´ buyurduğunu sen işitmedin mi?" diye sordu.

Beşir b. Sa´d: "Vallahi evet! İşittim. Benim bumumu indirdin!" dedi.

Hz. Ömer: "Öyleyse, sen ne diye öyle konuşuyorsun?!" diyerek ona çıkıştı. [480]

Ensarın hatibi Sabit b. Kays, kalkıp Ensarın faziletlerini dile getirdi. [481]

Hz. Ebu Bekir, Allah´a hamd ü senada bulunduktan sonra: "Ey insanlar! Biz Muhacirler, insanların İslâmiyeti ilk kabul edenleri, soy-sopça en şereflileri, yurtça en üstünleri, yüzce güzelleri, Araplar içinde döl-döşçe insanların çokluk olanları ve akrabalık yönünden de Resûlullah Aleyhisselama en yakın bulu nanlarıyız.

Biz, sizden önce Müslüman olmuşuzdur! Nitekim, Yüce Allah, İslâm´da birinci dereceyi kazanan Muhacirler ve Ensar ile onlara güzellikle tâbi olanlar yok mu?´ buyurmuş ve Kufân´da sizden önce anılmışızdır. Biz, Muhacirleriz! Sizler de, dinde bizim kardeşlerimiz, ganimetlerde bizim ortaklarımız, düşmanlara karşı da yardımcılarımızsınız! Bizi sizler barındırdınız, bize iyilikler ettiniz!

Allah sizleri hayırla mükâfatlandırsın! Biz emîrleriz, sizler de veziMersiniz! [482]

Ey Ensar cemaati! [483] Yüce Allah taştan yontulmuş, ağaçtan yapılmış türlü türlü putlara tapan ve onları Allah katında kendileri için şefaatçi ve yararlı sayan insanları Allah´a ibadet ettirmek ve O´nun bir liğine inandırmak için Muhammed Aleyhisselamı peygamber ve ümmeti üzerine şahit olarak gönderdi. İsterseniz okuyunuz! [484] ´Onlar, Allah´ı bırakıp, kendilerine ne bir zarar, ne de bir yarar veremeyecek olan şeylere taparlar! Bir de ´Bunlar Allah yanında şefaatçilerim izdir!´ derler.´ [Yunus: 18]

"...Biz bunlara ancak bizi Allah´a daha fazla yaklaştırsınlar diye tapıyoruz!´ derler´ [Zümer3]." [485]

Hz. Ebu Bekir, konuşmasına şöyle devam etti: "Atalarının dinini bırakmak Araplara çok ağır geldi.

Yüce Allah, Resûlünün kavminden, Resûlünü tasdik ve ona imanı, maddî hiçbir karşılık beklemek sizin iyilik etmeyi, kavminin en ağırzulüm ve işkencelerine ve yalanlamalarına onunla birlikte katlanmayı ilk olarak Muhacirlere tahsis ve nasip etti.

...
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın