Varlık ve yokluk

Varlık Ve Yokluk

Varlık, insanın elinde bulundurduğu çaba harcayıp ya da harcamadan elde ettiği türlü şeylerdir. Kişi onunla mutlu olduğuna inanır büyülü bir atmosferi vardır varlığın. Efsunludur, unutturur insana çoğu görevini.
Yokluk, olmama hâlidir varlıktan tam tersi gibi görünse de işlev olarak pek farkı yoktur. Kayboluştur yokluk, her zaman korkutur, kaybetme korkusuyla daha çok bağlar kendine kişinin hayatının ele geçirir.
Allah yokken var edip de çeşitli yollarla insana sunduğunda kişi sorgulamaz, yeis duymaz sevinçle kabul eder sunduğunu. Ne zaman varken yok eder tam tersi bir hâlete döner insan, sorgular, kahrolur, isyana kadar gider. Hayatının altüst olduğunu söyler, hâlbuki hiç yokken var ettiği zaman da alt üst olmamışımıdır hayatı?
Yunus Emre içim varlık ve yokluk aynı mertebededir. İlahî aşk hepsini ötelemiştir hayatında
Yunus Emre’nin varlığı sevmeyişi ebedî varlığı arzulamasındandır. Gerçek varlığın kaynağının, asıl olanı bulmuştur ve ona ulaşmada dünyevi varlıktan, geçici olandan geçmekle ilahî aşka ulaşacağına inanmıştır
Yokluğa acınmayışı da yine aynı sebeptendir. İlahî aşka yönelmiştir ne yokluk ne de başka bir şey üzememiştir onu.
İnsan verdikçe kazanır ve ancak yükü yoklukla hafifler. Varlık da, yokluk da ilahîye ulaşmakta bir engeldir. İnsan lütfun da geri alınışın da Allah’tan olduğu inancını tüm hayatına yerleştirdiği takdirde varsıl olur. Baki mutluluğa ulaşır.

Sümeyra Işık
[Bu mesajın devamını görebilmek için kayıt olun ya da giriş yapın