neslinur
Thu 29 April 2010, 01:48 pm GMT +0200
İHFA
İhfa: lügatta: "Örtmek ve gizlemek" demektir. Tecvid ilminde
ise: "İzhar ile idgam arasında şeddeden uzak, gunnenin baki kalmasıyla
okumaya ihfa" denir. İhfa harfleri -15- tanedir.
(ت ث ج د ذ ز س ش ص ض ط ظ ف ق ك )
Tarifi: Tenvin veya sakin nundan sonra, işte bu ihfa harflerinden
biri bulunursa, ihfa olur. Misal: ( عَنْ صَلاَتِهِمْ ) ,(غَنِيٌّ آَرِيمٌ ) ,(فَتْحٌ قَرِيبٌ ) Bu
misallerde, ihfa harfleri tenvin veya sakin nundan sonra vaki olmuşlardır.
İhfa harfleri, bellemede kolaylık olsun diye, şu beyitte bulunan
kelimelerin başlarında bir araya getirilmişdir.
"صِفْ ذَا ثَنَا جُودَ شَخْصٍ قَدْ سَمَا آَرَماَ ضَعْ ظَالِمًا زِدْ تُقَى دُمْ طَالِبًا فَتَرَى"
İhfa yapılırken: Tenvin veya sakin nunun telaffuzu esnasında,
zatının tamamen kalkması, buna karşılık gunne sıfatının
baki kalması esastır. Böyle olunca da nunun mahreci, kendi mahreci olan
dil ucu ile onun hizasındaki iki üst ön dişlerin etlerinden, gunnenin
mahreci olan genize (hayşuma) intikal etmiş olur. İhfanın yapılışında
dilin bir fonksiyonu yoktur. İhfa yapılırken dil ucu boşta kalmalı, alt veya
üst tarafından herhangi bir yere değmemelidir. İhfada gunne mutlaka
baki kalmalıdır. İhfa yaparken, idgamdan ve sakin nunu şeddeli gibi
okumaktan kaçınmak lazımdır. Bilhassa sakin nunun ihfasında, nundan
önce bir med harfinin doğmasına meydan vermemelidir. Meselâ ( (آُنْتُمْ
kelimesini ( آُونْتُمْ ) şeklinde, ( عَنْكُمْ ) kelimesini ( عَانْكُمْ ) şeklinde okumak
gibi. Bu şekildeki bir okuyuş büyük bir hatadır. Namazı bozar. İhfayı
yaparken, ihfanın müddeti tamam olmadan, sakin nun veya tenvini takip
eden ihfa harfinin mahrecine varılmamalıdır.
Bu gibi hatalar daha çok ( يَتِيماً فَاَوَى ) ,(اَنْفُسَكُمْ ) kelimelerinde olduğu
gibi fe harfinde yapılan ihfada görülmektedir. Eğer ihfanın müddeti
tamam olmadan, fe harfine geçilecek olursa bir vav sesi duyulmaktadır.
Hükmü: İhfanın yapılması vaciptir. İhfanın müddeti: Bir buçuk
harf miktarıdır. Diğer bir ifadeyle bir elif miktarıdır.
İhfa: lügatta: "Örtmek ve gizlemek" demektir. Tecvid ilminde
ise: "İzhar ile idgam arasında şeddeden uzak, gunnenin baki kalmasıyla
okumaya ihfa" denir. İhfa harfleri -15- tanedir.
(ت ث ج د ذ ز س ش ص ض ط ظ ف ق ك )
Tarifi: Tenvin veya sakin nundan sonra, işte bu ihfa harflerinden
biri bulunursa, ihfa olur. Misal: ( عَنْ صَلاَتِهِمْ ) ,(غَنِيٌّ آَرِيمٌ ) ,(فَتْحٌ قَرِيبٌ ) Bu
misallerde, ihfa harfleri tenvin veya sakin nundan sonra vaki olmuşlardır.
İhfa harfleri, bellemede kolaylık olsun diye, şu beyitte bulunan
kelimelerin başlarında bir araya getirilmişdir.
"صِفْ ذَا ثَنَا جُودَ شَخْصٍ قَدْ سَمَا آَرَماَ ضَعْ ظَالِمًا زِدْ تُقَى دُمْ طَالِبًا فَتَرَى"
İhfa yapılırken: Tenvin veya sakin nunun telaffuzu esnasında,
zatının tamamen kalkması, buna karşılık gunne sıfatının
baki kalması esastır. Böyle olunca da nunun mahreci, kendi mahreci olan
dil ucu ile onun hizasındaki iki üst ön dişlerin etlerinden, gunnenin
mahreci olan genize (hayşuma) intikal etmiş olur. İhfanın yapılışında
dilin bir fonksiyonu yoktur. İhfa yapılırken dil ucu boşta kalmalı, alt veya
üst tarafından herhangi bir yere değmemelidir. İhfada gunne mutlaka
baki kalmalıdır. İhfa yaparken, idgamdan ve sakin nunu şeddeli gibi
okumaktan kaçınmak lazımdır. Bilhassa sakin nunun ihfasında, nundan
önce bir med harfinin doğmasına meydan vermemelidir. Meselâ ( (آُنْتُمْ
kelimesini ( آُونْتُمْ ) şeklinde, ( عَنْكُمْ ) kelimesini ( عَانْكُمْ ) şeklinde okumak
gibi. Bu şekildeki bir okuyuş büyük bir hatadır. Namazı bozar. İhfayı
yaparken, ihfanın müddeti tamam olmadan, sakin nun veya tenvini takip
eden ihfa harfinin mahrecine varılmamalıdır.
Bu gibi hatalar daha çok ( يَتِيماً فَاَوَى ) ,(اَنْفُسَكُمْ ) kelimelerinde olduğu
gibi fe harfinde yapılan ihfada görülmektedir. Eğer ihfanın müddeti
tamam olmadan, fe harfine geçilecek olursa bir vav sesi duyulmaktadır.
Hükmü: İhfanın yapılması vaciptir. İhfanın müddeti: Bir buçuk
harf miktarıdır. Diğer bir ifadeyle bir elif miktarıdır.