Kays
Kays anlamýþtý,dünyanýn bir gam yurdu olduðunu. Anlamýþtý daha ilk günden,buraya dert ve üzüntü çekmeye gelindiðini. Anlamýþtý insanlara “gönül”verildiðini ve ezelde aþkýn yaratýldýðýný. Anlamýþtý güzeli ve güzelliði.Anlamýþtý ilahi sýrrý,insanýn bir ayna olduðunu ve Yaradan’ýn onda kendisini temaþa ettiðini. Eksikliðini anlamýþtý. Aynaya aksetmeyen görüntüyü arýyordu. Öteki yarýsý yok gibiydi. Kendisini tamamlayacak güzeli arýyordu ve öteki yarýsýný aramanýn niceliðini anlamýþtý. O alalade bir çocuk deðildi. O bir sevda çekirdeðiydi. Onda kainatýn en büyük aþklarýndan biri yüklüydü. Anladýðý da oydu zaten. Bu sebeple aðlýyordu. Onun için aðlýyordu!O’nun için aðlýyordu!!O’nu arayýp bulmaya vasýta olacak öteki yarýsý için aðlýyordu. Doðmuþtu öteki yarýsý ,ayný gecede .Kimseler bilmiyordu bunu ,bilemiyordu..Bilemezdi de. Amiroðullarý’nýn bi baþka beyi Mehdi b.sa’d’ýn çadýrýnda doðmuþtu Leyla.. Leyla “geceye dair,gece gözlü ,gece saçlý “demekti.Sonradan gece bahtlý da olacaktý. Kays’ýn çýðlýklarý ,iþte bu gece renkli güzel için idi. “Güzel” ne kelime !…Kays’ýn ruhu ve caný .Güzelsiz ,güzelliksiz Kays olur mu?Misk ,kokmazlýk yapabilir mi Kays ,sevmezlik edebilir mi?Evet ,Kays dadýlarýný sevmedi,sevemedi ,bir türlü. Tesadüf,bir hilal kaþlý peri–peyker,onu kucaðýna almýþtý. Kesiliverdi çýðlýklar,aðlayýþlar ,göz yaþlarý.Ýlk defa gözlerini açýp uzun uzun baktý bu güzelliðe Kays. Güldü,gülümsedi o mah- cemale. Ah güzellik!..Allah’ýn bitmez tükenmez ;sonsuz eksiksiz kudretinin eseri!..Ýmanýn delili ,adem olmanýn idraki.O’ndan bir zerre.Zat’ýndan bir niþane!Aþkýn yegane vasýtasý!.. Elinde oldukça güldü o güzelin;elinden indikçe aðladý Kays.Artýk baþkaca ne mürebbi,ne daye!… Bir yandan Amiri “Evlat cevherine bedeldir;evlat býrakan ad býrakýr. Emel sandýðýma inci doldu,niyet mumum parladý” diye sevinirken öte yanda Kays ‘ýn gönlünde þu münacat vardý: -Biliyorum Rabbim!Gam tuzaðýdýr varlýk .Hür olmaz yoklukladýr. Ey cefacý dünya!Bildim sendeki kederin çokluðunu. Keder çekmeye arkadaþ isterim.Ey felek! Her nerede gam varsa ,gönder benim kederli gönlüme ve sonra bütün alemi gamdan azad et.Bu yolda azaltma nasibimi!Bana aþk ver.Ne geldiðimi bileyim,cihana ;ne de zamanýn nice olduðunu! Güzel daye Kays’ý canýyla besler ,süt yerine ciðer kanýný sunardý.Bu güzel,ona sevgi emzirir;aþk içirirdi.Kays bir ay parçasý,güzel daye halesi.Her geçen gün ona bir kadeh aþk þarabý verirdi,aþk tuzaðý ayaðýný tam baðlasýn diye. Zaman!..Ah zaman!..Hem dost ,hem düþman. Hem mazlum,hem zalim.Aktýkça köpüren bir nehir.Yiðide ayak baðý ,namerde at meydaný. Sevdaya tuzak,nefrete dost. Aktýkça ,iyi ile kötünün ;iyilik ile kötülüðün yolunu ayýrýcý. Rahmette zahmet;zahmette rahmet madeni… Hayýrda þer;þerde hayýr gizleyen sýr. Gel zaman;git zaman!..
(Leyla ile Mecnun–Ýskender Pala)