Bahaeddin Muhammed Veled k.s.den By: reyyan Date: 11 Ekim 2011, 19:22:02
Bahaeddin Muhammed Veled k.s.'den
Temmuz 2006 91.SAYI
Semerkand Dergisi kaleme aldý, TASAVVUF KLASÝKLERÝ bölümünde yayýnlandý.
Bu dünyanýn lezzeti, zevki ateþtir; gül gibi görünür, ama dikendir.
Bu dünya, tuzaða, yeme benzer; her neþesinin, her sevincinin altýnda yüzlerce gam gizlidir.
Kuþ gibi sen de yem için tuzaða ayak bastýn mý, muradýna ermeden öldürürler seni.
Bu dünyanýn güzelliði aldatýcýdýr; o yüzden de kâfir aldanmýþ, ona kul-köle olmuþtur.
Kimde iþin sonunu gören akýl varsa, boyuna ondan kaçmayý yol-yordam edinir.
Elde bulunan zevki, mana zevki için býrakýr; elde edilecek nimetler için malý-mülkü terk eder.
Ne mutlu o kiþiye ki, ahirette esen kalmak için dünya zahmetini çeker.
Dünya zevki veba gibi öldürücüdür; onun gamý da yok olup gider, sevinci de.
Sahiciliðinde de bir fayda yoktur, alayýnda da; içinde bulunduðun aný da evvelki zamanlar gibi geçip gitmiþ bil.
Allah’a harcanmayan ömür yitip gitmiþtir; ahiretse gelip çatacaktýr.
Ömrünü gafletle elden çýkardýn da öylesine bir devletten mahrum kaldýn.
Ömrün boyunca ibadette bulunsaydýn; ahiret için ekin ekseydin;
Dirildiðin zaman zenginlerden olur, cennette hoþ, neþeli bir halde mutluluk bulurdun.
O rahmet peygamberinden, bu dünyanýn ahiretin tarlasý olduðu rivayet edilmedi mi?
Yarýn için bugün ekin ekersen, orada iyi-kötü ne ektiysen biçersin.
A gafil, iþte ekmedin, ne de kötü yürüdün sen; ölümünden sonra nice olacak halin?
Mahþer günü yaptýklarýn sana gösterilince, o sorgu-sual zamanýnda cevabýn ne olacak?
Kötü iþin karþýlýðý azaptýr; bu çeþit kiþinin yeri-yurdu ebedi olarak cehennemdir.
Namaz ve ibadet ekinini eken temiz kiþinin duraðý, cennetin baþ köþesidir.
Burada varlýðýný, benliðini terk eden kiþiyse, bu ikisini de yurt edinmeyi boþ verir.
O, cehenneme de aldýrmaz, cennete de; Hak’la Hak olmuþtur; Hak’ladýr o kiþi.
Baþsýz-ayaksýz Hakk’a koþar; çünkü Hak’tan baþkasýný aramaz, dilemez.
Kullara padiþahtan ihsanlar vardýr; baþ çekenlereyse hýrsýz gibi dar aðacýna çekilmek.
Ey anlayýþ sahibi, kul varlýðýndan öldü mü ondan ebedi ömre kavuþur.
Ýnsan tuzlaya düþtü mü tuz olur gider; o artýk hayýrdan da kurtulur, þerden de.
Onda, varlýðýndan bir damar bile kalmamýþtýr; iyiliði gitmiþtir, kötülüðü de yok olmuþtur.
Tepeden týrnaða tuz kesilmiþtir; bana inanmýyorsan bir tad da gör.
O, nefsinden ölmüþtür; onda Allah sevgisinden baþka her þey yok olmuþtur.
Ýþ de bitmiþtir, iþi yapacak olan da; nura karþý karanlýklar nasýl kalabilir ki?
Her þey yokluða dönüþmüþtür; varlýk da ondan görünmededir artýk, varlýðý belirtenler de.
Buyruðu, var olanlara böyle gelir çatar; vaad edildiði gibi var olanlar da yok olur gider.
O’nun yalýmý beni yakýp yandýralý, bende sevgiliden baþka bir varlýk kalmadý.
Ben ölmüþümdür, kalan O’nun zâtýdýr ancak; bundan böyle de kendi kendisinin sâkisidir O.
Evde ev sahibinden baþkasý yok; baþkasýnýn varlýðýndan hiçbir emare görünmez.
Ulaþanlar, gerçekte böyle olurlar da davaya kalkýþýrlarsa onlardan bu davayý güden Hak’týr.
Veliler, o denizde bu çeþit ben’den de ayrýlmýþlardýr, biz’den de.
Deðiþmeyi kabul eden bil ki candýr; kandile ýþýðýn gýdasý zeytinyaðýdýr.
Vahye, ilhama kabiliyeti olan candýr, beden deðil; onun denizine karþý beden testisini kýr gitsin.
Ne mutlu, canýn yüzünü görene, inatçý bir düþman olan bedenden kurtulana.
O kendini bulmuþtur, can olduðunu görmüþtür; bedenin kurbanlýk bir hayvan olduðunu anlamýþtýr.
Hak buyruðuyla onu kurban edene, þüphe yok ki Kur’ân’ýn sýrlarý ilham edilir.
Kim bedenin isteklerini öldürmezse beden öldürür onu; kâfirler gibi de cehenneme sürüye sürüye götürür.
Cansan niçin bedenden bahsedersin; ne diye her solukta onun dileðini araþtýrýr durursun;
Yaðlý-ballý þeyleri düþmanýn önüne korsun; o köpek huylunun ayýya dönmesini istersin;
Kendi dostunu bir arpaya bile almazsýn? Eþek deðilsen yemeði dosta ver, onu doyur.
Sevgilinin, dostun yemeði hikmettir, bilgidir; onlardan baþkasý onca yemdir, tuzaktýr.
Her þeyin, kendi cinsinden gýdalanmasý gerek ki o gýdayla gücü kuvveti artsýn.
Bedenden de geç, bedenin gýdasýndan da; deðil mi ki cansýn, can gýdasýyla geçin.
Arý-duru su olduðun halde testiyim deme; halis þarapsýn, küpüm diye söylenme.
Dostla aþk oyununa giriþ, postla deðil; tersine iþ yapan, sapýtmýþýn ta kendisidir.
Aslýna giden kiþiyi asýl olarak bil; beden, nereden can alemine yol bulacak?
Can temizdir, temizliðe gider; bedense topraða mensuptur, topraða kavuþur.
Her þeyin parçasý aslýna varýr, ulaþýr; eþek beden, Mesih gibi can olamaz.
Altýnýn layýðý altýndýr, aþaðýlýk bakýr deðil; melek ol da göðün yücelerine að.
Þeytana göðe çýkmaya yol yoktur; meðer ki melek huyuyla huylan.
Temiz ol da temizlere var; korkup sakýnmayanlar gibi pislikte oturup kalma.
Bu bölüm, Hz. Mevlâna’nýn oðlu olan ve Sultan Veled olarak bilinen Bahaeddin Muhammed Veled Hazretleri’nin Ýbtida-Name’sinden alýnmýþtýr.
Ynt: Bahaeddin Muhammed Veled k.s.den By: saniyenur Date: 20 Ekim 2011, 20:56:39
Bu dünya, tuzaða, yeme benzer; her neþesinin, her sevincinin altýnda yüzlerce gam gizlidir.Bu dünyanýn güzelliði aldatýcýdýr; o yüzden de kâfir aldanmýþ, ona kul-köle olmuþtur.