Sizden gelenler By: hafiza aise Date: 04 Ekim 2011, 14:28:52
SÝZDEN GELENLER
Temmuz 2009 46.SAYI
FÝKRÝMÝZÝ DÝLE GETÝREBÝLMEMÝZÝ SAÐLADIÐINIZ ÝÇÝN TEÞEKKÜRLER
Merhaba, ben Ankara’dan yazýyorum. Son sýnýf öðrencisiyim ve derginizi beðenerek okuyorum. Güncel sorunlarý, aile yaþamýný, günümüzde kaybolan deðerleri, manevi bir dille bütünleþtirip sunmanýz gerçekten çok fazla teþekkür gerektiriyor. Derginin en ilgiyle okuduðum kýsýmlarý ise Gençlere Sorduk, Psikoloðum, Pedagoðum, Dekorasyon ve Mizah.
Öncelikle yazma ihtiyacýný hissetmeme sebep olan þey, “sizden gelenler” kýsmýnda gözüme çarpan yeni kapaða iliþkin eleþtiriler oldu. Birçok kiþi derginin yeni kapaðý hakkýnda olumsuz yorum yapmýþ, eski kapaðýn daha iyi olduðunu vurgulamýþ. Ancak þunu söylemek isterim ki, eski kapak pek de bana göre deðildi açýkçasý. Tabii ki bu þahsi fikrim. Kapaðýn deðiþtiðini gördüðümde sevindim, çünkü dergi kaliteli bir dergi görünümüne ve içeriðine yakýþýr bir kapaða sahip oldu. Ricam kapaðýn deðiþmemesi yönünde.
Ýkinci olarak aklýma gelen konu ise, “gençlere sorduk” bölümüyle ilgili. Yaþýtlarýmýn bir soruya bakýþ açýsý, verdikleri cevaplar, düþünce tarzlarý hep ilgimi çekmiþtir. Bunu bir eleþtiri olarak algýlamanýzý istemem kesinlikle, ancak sorularýn daha kapsamlý olmasýný isterdim. Özellikle güncel sorunlar hakkýnda ne düþündükleri sorulabilir. Bunun daha ilgi çekici olacaðýna inanýyorum. Belki de yetiþkinlerin, gençlerin gözünden bakabilmesini saðlayabilir. Olumlu/olumsuz her türlü fikrimizi dile getirebilmemizi saðladýðýnýz için gerçekten teþekkür ederim. Derginin hiçbir zaman elimizden düþmemesi dileðiyle.
BÜÞRA ÖZTÜRK / ANKARA
KAYBETTÝÐÝMÝZ DEÐERLERÝ GÜNDEME GETÝRÝN
Merhabalar sevgili ailem. Sizler bir kaç yýldýr içimizde bulunduðunuza göre, biz artýk bir aile olduk. Öyle sayýlýrýz. Gönülden gönüle hislerinizle, ihtiyacýmýz olan bilgilerle bizlere yardýmcý olduðunuz için, artýk bir aile olduðumuzu kabul edip bir aile kavramýyla baðlý olmalýyýz birbirimize ve hiç býrakmamalýyýz. Aile nedir ki? “Dört duvarýn korumasýyla deðil, içinde yaþayanlarýn karþýlýklý sevgi, saygý, ilgi, hoþgörü ve gönül birlikteliði ile el ele, omuz omuza verip sürekli güçlenen ve bu gücü itinalý bir þekilde korumaya çalýþan yapýya aile denir. ” El ele omuz omuza vererek, sizler yazýp bizler okuyup tavsiye ettikçe güzele doðru yol alacaðýz inþallah deðil mi? Derginiz güzel, yalnýz bir ricada bulunmak istiyoruz; kaybettiðimiz deðerlerimizi daha çok ele alýp gündeme getirmenizi ve eksiklerimizin neler olabileceðini araþtýrýp o konulara daha çok yer vermenizi istiyoruz. Lütfen…
REHÝME DEVECÝ
TATÝL KÖYÜ
Okullar kapanmak üzereydi. Arkadaþlarla tatilde ne yapacaðýmýzý, nereye gideceðimizi konuþuyorduk. Ellerimde çýkan siðillerden kurtulamadan bir tatile girecektim. 6 aya yakýn ilaç ve sprey tedavisi görmeme raðmen siðillerimden kurtulamamýþtým. Tatilde bir köye gittim. Hem de ne köy dünyanýn en kalabalýk köyü. Sordum, bir tabip varmýþ köyde, daha çok insanlarý manen tedavi eden bir tabip. Ellerimde çýkan siðilleri bir de ona göstereyim dedim. Ne kaybedebilirdim ki?..
Doktorun yanýna gittim diðer doktorlara hiç benzemiyordu. Sözlerime tam baþlayacaktým ki “Tamam inþallah dua edeceðiz” dedi. Ben daha derdimi anlatmadan bana böyle söylemesi beni þaþýrtmadý deðil. Hem reçetem nerede idi? Þaþkýn bir þekilde yanýndan ayrýldým.
Köyden ayrýlma vakti gelmiþti. Kimisi hýçkýrýklarla aðlarken kimisi de sevinçliydi. Tamam sevinen insanlarýn neden sevindiðine anlam verebiliyordum. Eþini, çoluðunu çocuðunu özlemiþlerdir. Fakat þu aðlayanlar neden ve kimden sebep aðlýyorlardý?
Akþam olmuþ otobüs Malatya’da mola vermiþti ve benim aklým o doktordaydý. Namazý kýldýktan sonra oturdum düþünüyordum, böyle bir tedavi þekli olabilir miydi? Ve birden irkildim. Biri bana “kalk uyuma burada otobüsünü kaçýracaksýn” dedi. Rize’ye yaklaþmýþtýk ki 2 sene beraber olduðum siðillerin döküldüðünü fark etmiþtim. Artýk sýk sýk gidiyordum o doktora. Artýk onun hastasýydým…
ENES ALBAYRAK / RÝZE
ALÝYE HANIM’IN HAYATINDA ÝKÝMÝZÝ BULDUM
Ben Ýzmir’den Yasemin Umaç. Elimden geldiðince bir þeyler yazmaya çalýþýyorum dergimize. (Çok yazý yollayýp da meþgul etmek de istemiyorum açýkçasý.) Dergimizin mayýs sayýsýný az önce okumak nasip oldu. Portre köþesindeki yazýnýzý okurken içimden acayip bir þeyler koptu gitti. “Dost kapýsýna eþik olmak gerek…” “Benim rýzam için birbirlerini sevenler nerede?..” Benim de ahretliðim var. 21 yaþýndayým. Aliye Haným’ýn hayatýnda ikimizi buldum. Onun o sevgisi, Allah için yaþamasý ahretliðine baðlýlýðý… Acaba biz de ahretliðimle o güzel günleri yaþayabilecek miyiz? Ahret kardeþimi hiç görmedim. Görmeden kardeþ oldum. Kendisi Avusturya’da yaþýyor. Ayný babanýn evlatlarýyýz elhamdülillah. Ýnternet ve telefon aracýlýðýyla görüþüyoruz. O kadar zor ki… Severken hem de cok fazla severken ayrý olmak. Gözüm yaþlý bitirdim yazýyý. Rabbim sizlerden razý olsun. Hakkýnýzý helal edin. Ýçimden geldi yazdým.
YASEMÝN UMAÇ / ÝZMÝR
HER AY VATANIMIZDAN GELEN BÝR HEDÝYESÝNÝZ
Ben Almanya’dan yazýyorum. 24 yaþýnda ve bir çocuk annesiyim. Dergimizi ilk çýkýþýndan beri takip ediyorum. Þu an eþim Semerkand, ben de aile dergimizi çok beðenerek okuyoruz. Bir de caným kýzým için ekiniz var; þu an okuyamasa bile onu da çok sevindiriyor. Yapmýþ olduðunuz deðiþiklik çok hoþuma gitti. Rabbim bizleri sizden ayrý býrakmasýn. Ýnanýn bizlere vatanýmýzdan her ay gelen bir hediyesiniz. Rabbim bu güzel hediyeyle tüm Müslüman kardeþlerimizin de tanýþmasýný nasip eylesin. Hani karanlýklar ardýndan bir güneþ doðar ya; iþte bu güneþ sizinle doðuyor benim için Almanya’ya. Ýnanýn bunlar çok samimi hislerim. Sizi çok seviyoruz.
BUHAYE YILDIRIM / ALMANYA
YAZMALIYIM AMA NÝYE?!
“Ýçimdeki basýncýn sebebi kelimelerdir belki” diyerek,
Umudu mürekkep yaptým kalemime.
Hamd edip hikmetleri kelimelerin kalbine indirene
Ve sýðýnarak sýrlarý sýrlarýmý kuþatanýn himmetine,
Deðdirdim umut mürekkepli kalemimi, pürüzsüz beyaz deftere...
Bu dokunuþ,
Bu kelimelerle gelen inþirah
Cevap oldu ruhumu çalkalayan sualime:
“Yazmalýyým ama niye?!”
Evet, yazmalýyým..
Çünkü yazmazsam kelimeler rahat vermeyecek
küçücük yüreðime.
Belkide için için
sevdiðim bu elemler,
Yüce Yaradan’dan,
“Ciðerimden kalemime kan çekebilmek” için hediye!
Belki bunun için sevincimi paylaþýyorum da herkesle,
Acýmý kutsal bir hediye gibi saklýyorum derinlerde.
Sanýyorum ki O’na ulaþmak için çýktýðým bu seferde,
Cümleler menzile
yönlendiren gösterge…
Bir ayna ki ruhuma yüklediklerimi
görmeme vesile…
Belki de sýrlarý sýrlarýmý kuþatanýn himmetiyle,
Ýrþadýma vesile!
Yazmak için,
sadece bu zan bile,
Baþlý baþýna yeterli bir gerekçe...
ÝNTÝZAR GÖLGE