5. Mevsim By: hafiza aise Date: 08 Eylül 2011, 12:07:45
5. MEVSÝM
Temmuz 2010 58.SAYI
Beþinci mevsime uyanýrsýn bir sabah.
Ýçindeki þiirlerle, söylenmemiþ türkülerle,
Ýçinde yaþayan ama uzak ama gidemediðin þehirlerle,
Beþinci mevsime uyanýrsýn bir sabah.
Aylarý Recep, Þaban, Ramazan olan
mevsimdir o.
Zamanýn, gecesi gündüzü; yazý kýþý, baharlarýyla beklediði,
Saati, dakikasý, anlarýyla beklediði mevsimdir.
Ýnsanýn beklediði.
Baharda gelir o kimi zaman, kimi zaman sonbaharda.
Kýþlarda gelir iner kimi zaman da iner kar taneleriyle usul usul.
Serpiþtirir üzerimize.
Her þeyin üstünü bembeyaz örttüðünde
bir kendimizle kalýrýz,
Gönlümüzle,
Ýnsanlýðýmýzla.
Beyazdan baþka renk kalmamýþtýr.
Arýnmýþýzdýr.
Kimi zaman da yazlarda gelir ipil ipil güneþ huzmeleriyle.
Dolar en tenhalarýmýza.
Kuþatýr, sarar.
Isýtýr nice kýþlardan çýkmýþ yüreðimizi.
Kalk der.
Kalk ve düþün!
Kalk ve hatýrla!
Kalk ve uyar!
Kalk ve dirilt,
Ýnsanlýðýný,
Dualarla dirilt, secdelerle dirilt, selamlarla dirilt!
Sonra insanlara karýþ insanlýðýnla.
Hayata karýþ insanlýðýnla.
Ýnsanlýðýný kuþan da karýþ.
Seherleri kuþan da karýþ.
Gecelerin tenhalarýný kuþan da karýþ.
Tenhalarý bilmeyen kalabalýklarda yapamaz.
Tek olmayý bilmeyen cemaat olamaz.
Önce bir sen kal bir de seni Yaradan.
Sonra örtüleri kaldýr da karýþ yollara.
Yoksa
gösteremezsin daðý.
Soramazsýn;
“Þu daðýn ardýndan bir ordu geliyor desem bana inanýr mýsýnýz?”
Sessizliði bilmeyen sesi duyamaz.
Sözsüz kalmamýþ insan sözü bilemez.
Anlayamaz.
Bir gece tüm tenhalarda dolaþtýktan, secdelerde yalvardýktan, zikri sözsüz ve sessiz iliklerine kadar yazdýktan sonra
Karýþ sabahýnda hayata.
Söze ve hayata.
* * *
Ýstasyondasýn.
Oturup dururken, uyuklarken, bir þeyler aranýrken nice trenler geldi gitti.
Kaçýrdýn gittiler.
Yeþillere götürecekti,
Morlara,
Mavilere,
Renklere,
Ýçindeki renklere.
Kaçtý tümü trenlerin.
Giden trenlerin ardýnda býraktýklarý renksiz ve soðuk dumanlarý, gittikçe uzaklaþan sesleri arasýnda kaldýn.
Sesler ve renkler uzaklaþýp gittiler.
Kalakaldýn istasyonda.
Sonra bir haber aldýn
Bir tren gelecek dediler,
Ona yetiþ.
Alýp götürecek seni uzaklara,
Ýçindeki uzaklara,
Ona yetiþ.
O seni yetiþtirecek kaçýrdýðýn tüm trenlere.
Onda bereketlenecek çünkü zaman.
Yetiþ ve kaçýrdýðýn tüm zamanlarý yakala.
Sonra o zamandan nice zamanlara çýk.
Onun hýzýyla, onun bereketiyle çýk.
Silkinmen için gelecek o,
Uyanman için,
Kendi içine bir bakman sonra dünyaya oradan bakman için gelecek.
* * *
Beklemek
boþuna deðildir,
Neyi beklediðini bilene,
Nasýl beklemesi gerektiðini bilene.
Tövbelerde bekleyen maðfirete erecek þimdi.
Tekkelerde bekleyen çorbayý içecek.
Senin onu bulman deðildir bulmak.
Onun seni bulmasýdýr.
Sadece bekleyeceksin.
Bulmak için deðil
O seni bulsun diye.
Yürüyeceksin menzile varmak için deðil menzil sana varsýn diye.
O ayý bekleyeceksin,
Kur’an ayýný, tövbelerle ve hizmetlerle.
Hani tüm yaratýlmýþlardan özel olmuþtun.
Zira Rabbin seni bulmuþtu ve sana seslenmiþti. Bana seslenmiþti.
“Oku” demiþti. “…
Kalk ve uyar” demiþti.
Þimdi o ay gelecek. Rabbin sana seslenecek “oku” diyecek. Seni muhatap alacak.
O gün olduðu gibi.
Peygamberimiz’in (s.a.v) duasýný sözünle birlikte haline de yazarak bekleyeceksin.
“Allahým Recep ve Þaban’ý hakkýmýzda bereketli kýl ve bizi Ramazan’a ulaþtýr.”
Sonra hasada çýkacaksýn Ramazan’da.
Öyle hasat ki topladýklarýn bir sene yetecek.
Çünkü artýk hangi mevsimde olursan ol o bereket bulacak.
Tövbelerde yüreðin cýz edecek.
Secdelerde alnýn gerçekten yere deðecek
Ve toprak kokusuyla kalkacaksýn secdelerden.
Kýyama kalktýðýnda baþýn göðe erecek.
Çünkü topraðýn hikayesini bilen oturur gök sofralarýna.
Göklerde kurulan sofralara onun nasibi yazýlýr.
* * *
Beþinci mevsime uyanacaksýn bir sabah.
Beþinci mevsime uyanacaðým.
Aylarý Recep, Þaban, Ramazan olan bu mevsimdir o.
Tüm zamanlarýn ötesindeki
bu mevsimdir.
Zehra KORKMAZ