Peygamberimizin (asm) tevazu ve mahviyeti
Canýmýzdan öte sevdiðimiz Peygamberimiz, bizim için her haliyle örnek bir insandýr
Canýmýzdan öte sevdiðimiz Peygamberimiz, bizim için her haliyle örnek bir insandýr
Ali Demirel'in yazýsý:
Toprak gibi her daim mütevazý ol!
Ne kadar büyük olursa olsun insanýn üzerine yüklenen sorumluluklarýn keyfiyeti o kimseyi baþka bir varlýk hâline getirmez. Dolayýsýyla bir insan, týpký Efendimiz gibi her zaman ve zeminde kendisini insanlardan bir insan olarak kabul etmeli, tevazu sahibi olmalý ve þeytaný þeytanlaþtýran duygunun kibir olduðunu aklýndan çýkarmamalý.
Canýmýzdan öte sevdiðimiz Peygamberimiz, bizim için her haliyle örnek bir insandýr. O’nun hayatýndan alacaðýmýz çok dersler var. O hem bir peygamber, hem bir devlet baþkaný, hem bir ordu komutanýdýr. Ayný zamanda O, geçmiþ ve gelecek bütün varlýðýn efendisidir. Buna raðmen Efendimiz, daima kendisini insanlardan bir insan olarak kabul etmiþ ve hiç kimseden kendini üstün görmemiþtir.
Hicret esnasýnda Medineliler’den o güne kadar Allah Resulü’nü görmemiþ olanlar, hep Hz. Ebû Bekir’in elini öpmeye davranmýþlar, onu Allah Resulü sanmýþlardý. Ancak o, eline yelpazeyi alýp Efendimizi serinletmeye baþlayýnca, iþ anlaþýlmýþ oluyordu. Zira Allah Resulü, kendisini Hz. Ebû Bekir’den ayýrýcý bir davranýþta bulunmuyordu. Mekke’yi fethedip þehre girerken, tevazudan baþýný o kadar eðmiþti ki, baþý adeta bindiði hayvanýn eðerine eðiliyordu. O þanlý Nebi, o þanlý beldeye iþte böyle bir tevazu içinde giriyordu.
TEVAZU BÜYÜKLÜÐÜN ALÂMETiDiR
Hz. Aiþe Validemizden rivayet edilen bir hadiste þöyle buyruluyor: “Allah Resulü evinde, herhangi bir insan gibi davranýrdý. Kendi elbisesini yamar, ayakkabýlarýný tamir eder, ev iþlerinde hanýmlarýna yardýmda bulunurdu.” (Bkz. Buhari, Nafakât, 8) Efendiler Efendisi, bunu yaptýðý sýrada O’nun adý cihanýn dört yanýnda anýlýyor, herkes O’ndan ve O’nun getirdiði dinden bahsediyordu. Ýnsanlýðýn Ýftihar Tablosu, zamanýný öyle ayarlamýþtý ki, bu kadar mühim iþler arasýnda bunlara da fýrsat bulabiliyordu. O, her güzel hasletin zirvesinde taht kurmaya layýktý, öyle de oluyordu. Büyüklerde büyüklüðün alâmeti tevazu ve mahviyettir.
Küçüklerde küçüklüðün alameti ise kibirdir, büyüklenmedir. Allah Resulü insanlar içinde en büyük insandýr. Öyleyse tevazuu da öyle olmalýdýr. Mescit yapýmýnda, diðer insanlar bir kerpiç taþýrken iki kerpiç taþýyan, Hendek Savaþý öncesinde hendek kazýmýnda açlýktan herkes karnýna bir taþ baðlarken iki taþ baðlayan, karþýsýna gelen ve heybetinden dolayý sýtmalý gibi titreyen insana, “Kardeþim, korkma, ben de senin gibi, anasý kuru ekmek yiyen bir insaným” (Ýbn Mace, Et’ime, 30) diyen Efendimiz, þüphesiz insanlarýn en mütevazýsýdýr.
ÝNSANLARDAN BÝR ÝNSAN OL!
Allah Resulü herkes gibi oturur, herkes gibi davranýrdý. Ancak O’nun her hareketi belli bir edep dairesi içinde cereyan ederdi. O, büyüklüðünü, yüzünü yere koymak ve seccadede gerilmek suretiyle gösteriyordu. Bu þekilde gerçek büyüklüðün nerede olduðunu da bize göstermiþ oluyordu. Efendimize ait olan ve hepimizin kulaðýna küpe olmasý lazým gelen þu söz ne kadar ibret vericidir: “Kim tevazu gösterirse Allah onu yüceltir, kim de kibirlenirse Allah onun burnunu yere sürter.” (Kenzu’l-Ummal, 3/113)
Birer Müslüman olarak rehberimiz Efendimizdir. Hayatýn hangi kademesinde çalýþýyorsak çalýþalým dünyevî makam ve mevkiler, mal ve mülkler bizi þýmartmamalý ve bize kendimizi unutturmamalý. Ne kadar büyük olursa olsun insanýn üzerine yüklenen sorumluluklarýn keyfiyeti o kimseyi baþka bir varlýk hâline getirmez. Dolayýsýyla da bir insan, týpký Efendimiz gibi her zaman ve zeminde kendisini insanlardan bir insan olarak kabul etmeli, tevazu sahibi olmalý ve þeytaný þeytanlaþtýran duygunun kibir olduðunu aklýndan çýkarmamalý. Unutmayalým ki, kendi kendine alçalmasýný bilmeyen kimse, baþkasý yanýnda yükselemez.
Bugün
Ynt: Peygamberimizin (asm) tevazu ve mahviyeti By: saniyenur Date: 04 Eylül 2011, 10:25:38
Her haliyle bizlere örnek olan sultanýmýz, Rabbim sevgin ile gönüllerimizi yeþertsin inþ.
Tek cümle ile ne güzel ifade edilmiþ;'Tevazu büyüklüðün göstergesidir.' Amir ol memur ol ne farkeder aslýn bir deðil mi?,gideceðin yer bir deðil mi? Sonun belli deðil mi? Ey nefis! kibir büyüklenmek yakýþmaz sana! Unutma en güzel nimetler toprakta biter. Toprak gibi ol ki gönlünde hep güellik yeþersin.
allah razý olsun paylaþým için.