Ebu Talip ve Hz. Ali By: reyyan Date: 24 Aðustos 2011, 11:10:54
Binbir Damla
Þubat 2008 110.SAYI
Yusuf YAVUZ kaleme aldý, BÝNBÝR DAMLA bölümünde yayýnlandý.
Ebu Talip ve Hz. Ali
Hz. Ali’nin annesi Fatýma Hatun, bir gün kocasý Ebu Talib’e dedi ki:
– Ali’nin Muhammed’in yanýna gidip durduðunu görüyorum. Senin baþýna Muhammed yüzünden oðlunla ilgili bir iþ gelmesinden korkarým!
Ebu Talip:
– Demek oðlum bu sýralarda bunun için görünmüyor, dedi ve oðlunu takip etmeye baþladý.
Hz. Peygamber s.a.v.’le oðlu Ali’yi, Mekke’nin bir vadisinde birlikte namaz kýlarken gördü. Namaz sonrasýnda Allah Rasulü’ne sordu:
– Kardeþimin oðlu! Senin uyduðun bu din neyin nesi?
Hz. Peygamber s.a.v. þu cevabý verdi:
– Amca, bu Allah’ýn dinidir. Allah’ýn meleklerinin ve peygamberlerinin dinidir. Babamýz Ýbrahim’in dinidir. Allah beni peygamber olarak bu dinle bütün kullara gönderdi. Ey amca, sen bu yola davetimi kabul etmeye ve bana yardýmcý olmaya herkesten daha layýksýn. Allah’ýn birliðine inanmalý ve putlara tapmaktan vaz geçmelisin.
Ebu Talip, bir yeðenine bir de on yaþýndaki oðlu Ali’ye baktý ve dedi ki:
– Vallahi yaptýðýnýzda ve söylediklerinizde bence bir sakýnca yok. Fakat ben atalarýmýn dininden ayrýlamam. Sen ise gönderildiðin þey üzerinde olmaya devam et. Yemin olsun ki ben sað oldukça istediðin iþi tamamlayýncaya kadar sana zarar gelmeyecek.
Sonra oðlu Ali’ye de durumunu sorup Hz. Ali r.a.:
– Babacýðým, ben Allah’a ve Rasulüne iman ettim, O’nun Allah’tan getirdiklerini aynen kabul ettim. O’na tabi oldum ve O’nunla birlikte namaz kýldým, cevabýný verince dedi ki:
– Oðlum, amcanýn oðlu seni sadece hayýr ve iyiliðe çaðýrýr, sen O’nun yolunda yürümeye devam et. Amca oðlunun girdiði yola girmen senin için iyidir.
Amcasý Ebu Talib’in bu tavrý Rasulullah s.a.v.’i ferahlattý.
Ensâbü’l-Eþraf, 1/126; Ýbn Seyyidinnâs: Uyûnu’l-Eser (Beyrut 1992), 1/181; Ýbn Yusuf es-Salihî, Sübülü’l-Hüdâ ve’r-Reþâd (Beyrut, 1993), 2/301.
Safa Tepesinden Sesleniþ
Peygamber Aleyhisselâm’ýn peygamberliðinin ilk üç yýllýk dönemi, insanlarý gizlice Ýslâm’a davet etmekle geçmiþti. Hz. Ebu Bekir de bu davette elinden gelen desteði vermiþ, birçok kiþinin müslümanlýðýna vesile olmuþtu. Nihayet “Önce en yakýn hýsýmlarýný uyar…” mealindeki ayet-i kerime (Þuara, 214) nazil olunca, Peygamber Aleyhisselam açýk davete baþladý.
Bir gün Mekke’de Safa tepeciðine çýkarak: “Ey Kureyþ topluluðu!” diye seslendi ve bütün Kureyþ kabilelerini yanýna çaðýrdý. Ýþitenler gelip Peygamber Aleyhisselam’ýn huzurunda toplandýlar. Gelen Kureyþliler:
– Ýþte geldik ya Muhammed! Bir haber mi var, dediler. Allah Rasulü s.a.v.:
– Ne dersiniz? Ben size þu daðýn arkasýndan bir grup atlýnýn çýkýp geleceðini ve düþman baskýnýna uðrayacaðýnýzý haber versem, doðru söylediðime inanýr mýsýnýz, dedi.
– Evet inanýrýz. Çünkü senin doðru sözlü olduðunu çok tecrübe ettik. Herhangi bir suç iþlediðine, bir yalan söylediðine rastlamýþ deðiliz, dediler. Rasulullah s.a.v. devamla:
– Öyleyse ben sizi, çetin bir azapla uyarmakla görevliyim. Allah Tealâ, en yakýn hýsýmlarýmý azapla uyarmamý, korkutmamý bana emretti. Sizler “Lâ ilâhe illallah: Allah’tan baþka ilâh yoktur” demedikçe, ne dünyada ne de ahirette size bir faydam olabilir, dedi.
Peygamber Aleyhisselâm’ýn amcalarýndan Ebu Lehep bu sözleri duyunca sert tepki gösterdi ve aðzýný bozdu:
– Bizleri bunun için mi topladýn? Yuh olsun sana, diye baðýrdý.
Rasul-i Ekrem’in diðer amcasý Ebu Talip de Ýslâm’a girmekten uzak kalmýþtý. Fakat ömrü boyunca Peygamber Aleyhisselam’a iyi davranmýþ, kendisine her hususta devamlý yardýmcý olmuþtur. Ebu Lehep ise hep engellemeyle meþgul olmuþ, Hazreti Peygamber için: “Ona inanmayýn, o yalancýdýr, dinden çýkmýþtýr!” gibi sözlerle insanlarý ondan uzaklaþtýrmaya çalýþmýþtýr.
Et-Tabakâtü’l-Kebîr, 1/169; Ýbn Kesîr: es-Sîretü’n-Nebeviyye (Beyrut 1997), 1/469-474; Ýbn Burhâneddîn el-Halebî: Ýnsânü’l-Uyûn, 1/460.
Müþriklerin Garip Teklifleri
Bir gün Mekkeli müþriklerin büyükleri, onlarý Ýslâm’a davet eden Peygamber Aleyhisselâm’ý yanlarýna çaðýrarak þöyle dediler:
– Ey Muhammed! Sen bizim atalarýmýzýn baðlý olduðu dinimizi küçümsedin, putlarýmýzý kötüledin, bizi akýlsýz yerine koyup birliðimizi bozdun. Maksadýn mal ve servet elde etmek ise aramýzda bolca mal toplayýp sana verelim. Yok istediðin þanlý þöhretli bir kiþi olmak, herkesçe tanýnmaksa, biz seni þanlý ve ulu biri olarak tanýyalým. Baþýmýza kral olmak istersen seni kral seçelim. Eðer cinlerden etkilendiysen, bundan kurtuluncaya kadar seni tedavi edelim.
Rasulullah Aleyhisselâm onlara þöyle cevap verdi:
– Söylediklerinizin hakikatle hiçbir ilgisi yok. Ben, Rabbimin bana yüklediði peygamberlik vazifesini size teblið ediyorum. Söylediklerimi kabul ederseniz ne âlâ! Aksi halde bana düþen, Allah’ýn emrini yerine getirmek için her güçlüðe katlanmaktýr.
– Ey Muhammed! Öyleyse Rabbinden dile de þu daðlarý kaldýrýp bizden uzaklaþtýrsýn, memleketimizi geniþletsin. Geçmiþ atalarýmýzdan bazý kiþileri de bizim için diriltsin! Bunlarý yapmazsan, bari kendin için bir þeyler edinmeye bak. Rabbin sözlerini tasdik edecek bir melek gönderiversin! Rabbinden iste de sana bahçeler, köþkler ve hazineler versin. Çünkü sen de bizim gibi geçimini saðlamak için çarþýlarda dolaþan bir insansýn. Eðer gerçekten peygambersen, böylece mertebeni de öðrenmiþ oluruz, dediler. Rasulullah s.a.v.:
– Ben Rabbimden bunlarý isteyecek deðilim, size bunun için gönderilmedim. Allah beni inananlar için cennetle müjdeleyici, inanmayanlar için de cehennemle korkutucu ve uyarýcý olarak göndermiþtir, diye cevap verdi.
Dediler ki:
– Ey Muhammed! Rabbin bizim seninle böyle oturup sorular soracaðýmýzý bilmiyor muydu? Neden bize verilecek cevaplar önceden sana öðretilmedi? Teblið ettiðin þeyleri kabul etmediðimiz zaman bize ne yapacaðýn niçin sana bildirilmedi? Artýk bundan sonra ya biz seni yok ederiz, ya sen bizi yok edersin!
Ýbn’Hiþam: es-Sîretü’n-Nebeviyye, 1/322-35; Ýbn Cerîr et-Taberî: Câmiu’l-Beyân (Beyrut 1988), 19/164-165; el-Kurtubî: Câmi’li-Ahkâmi’l-Kur’an (Kahire 1996), 10/334-35
Ynt: Ebu Talip ve Hz. Ali By: mavi derinlik Date: 24 Aðustos 2011, 11:43:51
Allah Razý Olsun paylaþým çok güzel faydalý.. Peygamberimizin kendi öz amcalarý ile imtihaný çok ibretlik bir durum.. O Peygamberken böyle sýnandý.. En aðýr sýnavlardan biridir sevdiklerinle olan sýnanma..