Osman dededen nasihatler1 By: imam hatiplim Date: 24 Haziran 2009, 18:08:20
Gönülleri Sevgi Dolu Yavrularým!
Her biriniz, cennet gibi güzel vatanýmýzýn bir þehrinde, kasabasýnda veya köyünde bulunuyorsunuz. Birbirinizi göremeseniz de en içten sevgilerle, gülümseyen yüzlerle birbirinizle kaynaþtýðýnýzý görür gibiyim. Dünyanýn her neresinde olursak olalým, kalplerimizi birbirimize açan; bizi, birbirimize baðlayan þeyin ne olduðunu biliyor musunuz? Bu, Allah Teâlâ’nýn kalplerimize yerleþtirmiþ olduðu kardeþlik sevgisidir.
Rabbimiz, Kur’an-ý Kerim’de “Müminler kardeþtirler.” buyurarak birbirimizi çok sevmemizi istiyor. Her durumda birbirimize destekçi ve birbirimizden sorumlu olmamýz gerektiðini bize bildiriyor. Sevgili Peygamberimiz ise: “Müminler, birbirlerini sevmekte, korumakta ve merhamet etmekte tek vücut gibidirler. Vücudun bir kýsmý, bir organý rahatsýz olduðunda diðer kýsýmlarýn uykusuzluk ve rahatsýzlýk hissettiði gibi müminler de diðer müminlerin çektikleri sýkýntýdan dolayý acý çeker ve rahatsýzlýk duyarlar.” Zira “Siz birbirinizi sevmedikçe gerçekten iman etmiþ olmazsýnýz.” buyuruyor.
Ýslâm’daki bu kalp kardeþliðinin temelini bundan on dört asýr önce Sevgili Efendimiz (sallallâhu aleyhi vesellem) kurmuþtur. O, Müslümanlarýn kendisi için canýný verecek kadar çok sevdiði mükemmel bir örnek insan iken; düþmanlarýný da kendisine hayran býrakacak bir þahsiyete sahipti. Meselâ, Bedir harbi baþlamadan bir gün evvel, Müslümanlarýn bulunduðu mevkideki sudan müþriklerden on beþ kiþi su içmek için izin istediler. Sahabeden bazýlarý, bu müþriklere su vermek istemedi. Ancak Efendimiz, kendilerine savaþ açmaya gelmiþ olan düþmanlarýna bile merhamet göstermiþti.
Güzeller güzeli Peygamberimiz, sahabeleri arasýnda dünyada bir benzeri daha olmayan muhteþem bir kardeþlik baðý oluþturdu. Onun önderliðinde ve örnekliðinde Medineli Ensar ve Mekkeli Muhacirler arasýnda öyle bir sevgi, fedakârlýk, karþýlýklý saygý ve hürmet meydana geldi ki, herkes kendisinden daha çok Mümin kardeþini düþünür oldu.
Muhacirler her þeyini Mekke’de býrakýp Medine’ye hicret ettiklerinde, evlerini, eþyalarýný, bahçelerini, paralarýný yani her þeyini kendileriyle paylaþan Ensar kardeþleriyle karþýlaþtýlar. Medineli Müslümanlar, hem gönüllerini hem evlerini Mekkeli kardeþlerine sevgiyle, sonuna kadar açtýlar.
Medineli bir Müslüman, hurma bahçesinin yarýsýný Mekkeli kardeþine veriyordu. Muhacir kardeþiyle birlikte bahçede çalýþýyor ve hasat mevsimi gelip de hurmalar toplandýðýnda, hurma öbeðini ikiye bölüyordu. Hatta Mekkeli kardeþine daha fazla düþmesi için, ikiye ayýrdýðý hurma öbeklerinin birine az diðerine fazla hurma koyup; az görünenin altýna hurma dallarý koyarak çok görünmesini saðlýyordu. Sonra Muhacir kardeþine: “Buyur kardeþim, dilediðini al.” dediðinde Muhacir, çok görüneni Ensar kardeþinin almasý için az görünen öbeði tercih ediyordu; ama farkýnda olmadan fazla olaný kendisinin oluyordu.
Medineli Müslümanlar hem kalplerini hem evlerini ve mallarýný Mekkeli kardeþlerine açarak cömertlikte yarýþtýlar:
—Kardeþim! Ýþte bütün malým! Dilediðinin yarýsý senindir, dediler. Mekkeliler de ayný ince düþünce ve nezaketle:
—Malýn, mülkün sana mübarek olsun kardeþim! Sen bana çarþýnýn yolunu göster, yeter! dediler. Ensar ýsrarla vermek istiyor, muhacirler ise gönüllerindeki kanaat zenginliði sebebiyle almak istemiyorlardý.
Böylece Muhacir ve Ensar arasýnda eþi görülmemiþ bir kardeþlik, fedakârlýk ve kanaatkârlýk davranýþlarý sergilendi.
Allah Teâlâ da onlarýn bu güzel davranýþlarýndan râzý oldu ve onlarý methederek þöyle buyurdu:
“Muhacirlerden önce Medine’yi yurt edinenler ve îmâna sarýlan Ensar, kendilerine hicret edenleri severler. Onlara verdikleri þeylerden ötürü gönüllerinde bir sýkýntý ve rahatsýzlýk duymazlar. Ýhtiyaç içinde olsalar bile, Mümin kardeþlerini kendi menfaatlerine tercih ederler.”
Merhametli Evlatlarým!
Bütün bunlar bize gösteriyor ki, Ýslâm’da kalp kardeþliði vardýr. Bu kardeþlik baðý ayný anne babadan dünyaya gelmekle olan kan kardeþliðinin de önüne geçmiþtir. Peygamber Efendimiz’in amcalarýna baktýðýmýzda bunu açýkça görürüz.
Peygamber Efendimiz’in amcasý Abbas (Allah ondan razý olsun) yeðenini çok severdi. Hiçbir þeyin O’nu üzmesine ve O’na zarar vermesine gönlü razý olmazdý. Efendimiz’in gençlik devrinde, Kâbe’nin inþaatý sýrasýnda birlikte taþ taþýyorlardý. Efendimiz taþlarý, çýplak omzunun üzerine koyarak taþýyordu. Hazreti Abbas buna dayanamadý ve:
—Elbisenin ucunu omzuna koy da canýn yanmasýn, dedi.
—Fakat diðer taraftan amcasý Ebû Leheb, yeðeninin sýkýntý çekmesi için elinden gelen zulmü yapýyordu. Peygamber Efendimiz, insanlarýn toplandýðý panayýrda:
—Ey insanlar! “Lâ ilâhe illallâh, deyiniz de kurtulunuz!” diyerek herkesi tek tek dolaþýrken amcasý Ebû Leheb de arkasýndan yürüyor:
—Ey insanlar! Sakýn O’na inanmayýn! O yalancýdýr! diyerek baðýrýyordu.
Elinde topladýðý taþlarý da öz yeðeninin arkasýndan acýmasýzca savuruyordu. Öyle ki attýðý taþlar Sevgili Peygamberimiz’in mübarek ayak bileklerini kanatýyordu.
Diðer taraftan Peygamberimizle hiçbir kan baðý olmadýðý halde onun için, göðsünü oklara ve kýlýçlara siper eden ve canýný feda etmek için yarýþan sahabeler de vardý. Demek ki mühim olan bu kalbî kardeþliktir. Din kardeþliði de bu kalp kardeþliðine dayanýr. Bu cennet vatanýmýzda bizi birbirimize baðlayan da iþte bu kalbî kardeþliktir.
Evlatlarým!
Yürekleri müslüman kardeþlerinin muhabbetiyle dolu Allah dostlarý, kalp kardeþliðinin nasýl olacaðýný, kendileri yaþayarak bize göstermiþlerdir.
Onlardan biri olan Dâ¬vûd-i Taî Haz¬ret¬le¬ri’ne bir gün bir talebesi, sevgisini ve hürmetini göstermek için et yemeði ikram etmek ister. Dâ¬vûd-i Taî Haz¬ret¬le¬ri, talebesine ve önüne konulan yemeðe bakar ve ona der ki:
—Þu yakýnýmýzdaki yetim çocuklarýn durumlarý nedir, bilgin var mý? Talebesi:
—Durumlarý bildiðiniz gibi kötüdür efendim, diye cevap verince hocasý:
—O hâl¬de bu eti on¬la¬ra gö¬tü¬rü¬ver, de¬r. Hocasýna ikramda bulunmayý çok isteyen Talebe:
—Efendim, siz de uzun za¬man¬dýr et ye¬me¬di¬niz! di¬ye ýs¬rar ede¬cek ol¬ur. Fakat yetim çocuklar ihtiyaç içindeyken Dâ¬vûd-i Taî Haz¬ret¬le¬ri’nin bu yemeði yemeye gönlü el vermez. Talebesine nazikçe der ki:
—Oðlum! Bu yemeði ben yersem bir süre sonra hazmedilip vücudumdan dýþarý çýkýp gidecek. Eðer o yetim çocuklar yerse, Rabbimiz’in hoþuna giden bir sevap olarak Allah katýna çýkacak.
Altýn Kalpli Yavrularým!
Ýþte kalp kardeþliði böyledir. Mümin kardeþlerimizin neþesini de hüznünü de paylaþmaktýr. Onlarý hiç unutmamak, onlar için dua etmektir. Ecdadýmýz bu inceliðe o kadar dikkat etmiþlerdir ki, evinde hasta olan aile, penceresine kýrmýzý bir çiçek koyardý. Geçtikleri sokakta evin penceresinde bu çiçeði gören satýcýlar alçak bir sesle mallarýný satarlardý. Mahallenin çocuklarý ise hastayý rahatsýz edecek davranýþlardan uzak durur, oynamak için baþka bir sokaðý tercih ederlerdi.
Bundan yaklaþýk on beþ yýl önce Bosna’da Müslüman kardeþlerimize karþý büyük bir katliam yapýldý. Binlerce kardeþimiz burada öldürüldü. Binlercesi vatanýndan sürüldü; yiyeceksiz, giyeceksiz, ilaçsýz kaldý. O zamanlar, bütün dünya Müslümanlarý arasýnda bir yardým seferberliði ve bir iyilik yarýþý baþladý. Henüz sizin yaþlarýnýzda hatta belki daha küçük bir öðrenci, Bosnalý kardeþlerine gönderilmek üzere öðretmeninin eline kâðýt parçalarý sýkýþtýrýp uzaklaþýr. Öðretmen elini açýp bakar ki; elindekiler, otobüs biletleridir. Baþta buna bir mânâ veremez. Sonra ayný soðuk ve yaðmurlu günün akþamýnda o öðrencisini yolda yürürken görür. Öðrencisini arabasýna alýr ve gerçeði o zaman öðrenir. Öðrenci bir gecekonduda oturan çok fakir bir ailenin çocuðudur. Verecek baþka bir þeyi olmadýðý için, sahip olduðu tek þeyi Bosnalý kardeþlerine göndermiþ ve her gün uzun bir yolu ýslanarak ve üþüyerek yürümeye razý olmuþtur. Öðretmen bu biletleri alýr ve belediye baþkanýnýn da bulunduðu, yardým için yapýlan açýk artýrmada satýlýða çýkarýr. Baþta bir iþe yaramayacaðý düþünülen fakat çok içten kardeþlik duygularýyla yani ihlâsla verilen birkaç bilet, o gün toplanan bütün yardýmlarýn miktarýna yakýn bir paraya satýlýr.
Bütün bunlardan anlýyoruz ki, biz birbirimizi sevdikçe aramýzdaki kardeþlik baðlarýný sýký tuttukça, Allah’ýn yardýmý ve rahmeti bizim üzerimize gelir. Tarihte bunun en güzel örneklerinden biri, Ýstiklal savaþýnda, Çanakkale’de kardeþlik ve birlik duygularýyla Rabbimiz’in bize zafer ihsan etmesidir.
Rabbimiz, bizleri bir ucu Peygamber Efendimiz’in yüreðine kadar uzanan kardeþlik baðýndan ayýrmasýn, yavrularým!
Osman nuri topbaþ...
Ynt: Osman dededen nasihatler1 By: ceren Date: 22 Mayýs 2018, 03:51:48
Esselamu aleykum. Rabbim bizleri bu nasihatlar ýþýðýnda yasayan kullardan eylesin inþallah. ..
radyobeyan