Sika By: sidretül münteha Date: 22 Haziran 2011, 16:34:46
Sika:
Bir kiþiye güvenmek, itimat etmek ve inanmak manasýna mastardýr. Müfred, tesniye ve cemi olarak kullanýlýr. Tesniyesinde sikatân dendiði gibi cemi olarak sikât denildiði de olur.
Arapçada bu þekillerde kullanýlabilen sika, Hadis Usulünde umumiyetle adalet ve zabt vasfý taþýyan ravilere denir. Bununla birlikte sikatun þeklinde ta'dil lafzý olarak da kullanýlýr. Yalnýz kullanýldýðýnda üçüncü, sikatun-sikatun þeklinde tekrar edilerek veya sikatun -sebtun, sikatun-mutkinun, sikatun-huccetun, sikatun-hafîzun misallerinde olduðu gibi üçüncü mertebede yer alan ta'dil lafýzlarýndan birisiyle beraber kullanýldýðýnda ise ikinci derece ta'dile delâlet eder.
Bir hadisin sahih olabilmesi için önce ravilerinin adalet ve zabt yönlerinden sika yani güvenilir olmasý gerekir. Bu bakýmdan ravilerin sika olup olmadýklarýnýn bilinmesi büyük önem taþýr. Bunun için rical alimleri ravilerin hallerine dair önemli kaynak eserler yazmýþlardýr. Bunlardan bir kýsmý sadece sika sayýlan ravilere ayrýlmýþtýr. Misal vermek gerekirse Ebu Hatim b. Hibbân el-Bustî'nin Kitâbu's-Sikâtý, Kasým b. Kutluboða’nýn ve Ýbn Þâhin'in ayný isimde Kitâbu's-Sikât'lan verilebilir.
Bazý alimler ise sika ravilerle birlikte zayýf ravilere de yer veren eserler te'lif etmiþlerdir. Bunlara misal olarak da þu eserler verilebilir.
1. et-Târîhu'l-Kebîr: Muhammed b. Ýsmail el-Buhâri,
2. Kitâbu'1-Cerh ve't-Ta'dîl: Ýbn Ebî Hatim,
3. Kitâbu'1-Cerh ve't-Ta'dîl: Ýbrahim b. Ya'kûb el-Cûzecânî.
4. Mîzânul-Î'tidâl: ez-Zehebî,
5. Tehzîbu't-Tehzîb: Ýbn Haceri’l-Askâlânî. 1078