Boyayi mi begenmedin yoksa Boyaciyimi By: hafizvuslat Date: 19 Haziran 2009, 20:26:36
Boyayý mý beðenemedin, yoksa boyacýyý mý?
Hep hikmetli konuþan Lokman Hekim’in derisi siyah, dudaklarý da kalýnmýþ. Deðerli sözlerini duyarak hayraný olan biri bir gün bakmýþ ki hayalinde büyüttüðü Lokman, siyah yüzlü, kalýn dudaklý biri. Þaþkýnlýkla yüzüne bakarken Lokman Hekim, adamýn içinden geçenleri sezmiþ olacak ki, þöyle çýkýþmýþ:
– Birader, neden öyle þaþkýn bakýyorsun? Boyayý mý beðenemedin, yoksa boyacýyý mý?
Sonra da ilave etmiþ.
– Bak, demiþ, benim ne yüzümün siyahlýðýnda, ne de dudaklarýmýn kalýnlýðýnda bir tesirim vardýr. Onlarý Yaratan öyle yaratmýþ, öylesine uygun görmüþ. Benim tercihim deðil...
Evet, insanlarýn yüz güzelliði, yahut da çirkinliðiyle kendilerine bir pay çýkarmalarý son derece yanlýþtýr. Ne güzellikte bir etkisi vardýr, ne de çirkinlikte. Her ikisini de yaratan ve layýk gören Allâh-ü azimüþþandýr. Ýnsan kendi iradesiyle kazandýðýndan sorumludur.
: Boyayi mi begenmedin yoksa Boyaciyimi By: ayten Date: 20 Haziran 2009, 01:05:07
Allah razý olsun hafýzvuslatcým hisseli ibret alýnasý bi hikaye Tkþ ler paylaþým için...
Benim de aklýma bi konu geldi cok etkilendigim bi konuyu sizlerle paylaþayým dedim sýrasý gelmiþken...
Hic böyle bir evlenme olayi duydunuzmu?
Yüzü simsiyahtý. Ama kendisi boyamamýþtý ki! Kaldý ki, kalbi bembeyazdý. Buna raðmen onu basite alanlar vardý. Dedi ki:
-Ya Resûlallah, yüzümün siyahlýðý cennete girmeme mani midir?
-Asla!
-O halde beni niçin insanlar hor görüyorlar, kimse bana niçin kýzýný vermiyor?
-Amir bin Vehebin evine git ve
Resûlullah selamý var, kerimeni bana nikahlamaný emretti de.
Siyah yüzlü genç hemen adrestedir. Kýzýn yanýnda babaya selamý aynen teblið eder ve teklifi de açýkça anlatýr.
Baba kýzgýn, hemen reddeder. Ancak, teklifi dinleyen kýzcaðýz babasýný ikaz eder:
-Babacýðým, vahiy gelir de sonra seni mahcup eder. Ne biliyorsun bu olayý Rabbimin emretmediðini? Efendimiz (sav)in o emri teblið buyurmadýðýný? Hemen git, Resûlullahtan özür dile ve beni o gence nikâhla. Resûlullahýn uygun bulduðunu ben de uygun bulurum.
Kýzýnýn ikazýyla mescide koþan baba özür diler:
-Söylediðinin doðru olup olmadýðýný bilmiyordum. Demek ki doðruymuþ. Kýzýmý verdim. Þu anda nikahlýsýdýr.
Efendimizin gence emri:
-Git, evini hazýrla, aile oturacak þekilde döþe.
-Benim ev döþeyecek tek dirhemim bile yok!..
-Öyle ise Aliye, Osmana, Abdurrahman bin Avfa git. Onlar sana ikiþer yüz dirhem versinler.
Uçarcasýna gider. Onlarýn her biri, emredilenden fazla yardýmda bulunurlar ve sýra çarþýnýn yolunu tutmaya gelmiþtir. Bir ev hazýrlamak için gerekli para elde mevcut. Hele zevcesi, ümidinin de üstünde bir azizedir âdeta...
Çarþý yolunda hýzla giderken kulaðýna bir ses gelir. Önce anlayamaz, duraklar ve nefesi kesilircesine dinler. Evet, evet yanlýþ anlamamýþtýr, doðrudur. Ses herkese ilan etmektedir:
-Ey kendini Allaha asker bilen Müslümanlar!
Derhal atýnýza binin, cihada yönelin. Ordu mescidin dýþýnda beklemektedir. Siz böyle gün için varsýnýz dünyada! Düþman ani baskýn yapacak!
Þimdi ne olacak?.. Cihada mý gitsin, evlenmeye mi?.. Yönünü hemen deðiþtirir, demirciler çarþýsýna gider. Ýlk iþi bir kýlýç, sonra bir zýrh, daha sonra da bir at almak olur. Elindeki paranýn hepsini de harcamýþtýr. Ama cihad için lazým olan silahýný da tamamlamýþtýr...
Sýçradýðý atýnýn üzerinde kuþ gibi uçar, bekleyen orduya toz duman içinde karýþýr.
-Bu genç, herhalde Bahreynden gelen biridir, derler. Ancak onun siyahlýðýný fark eden Resûlullah Aleyhisselam:
-Sen Saad mýsýn? buyurur.
-Evet, deyince de dua eder:
-Ceddine saadetler!..
Kumlu çöllerden geçilir, tozlu yollardan gidilir ve nihayet düþmanla müthiþ bir savaþ baþlar... Herkes cesaretle ileri atýlýr. Ama içlerinden biri herkesten de cesaretle atýlýr; saldýrdýðý tarafýn adamlarýný saða sola püskürtür. Neden sonra meydan sakinleþir, düþman kaçmýþ, müþrikler yok olmuþlardýr. Þehitler tespit edilirken, bir ses:
-Allahü Ekber! Evlenmek üzere olan Saad da þehit!
Efendimiz onun cesedi baþýna gelir, mahzun þekilde bakar:
-Seni Havz-ý Kevserimin baþýnda bekleyeceðim!
Bir hayret nidasý daha:
Allahü Ekber!
Sonra döner, oradakilere hitap eder:
-Kýlýcýný, mýzraðýný ve atýný alýn, kendisini gönüllü olarak isteyen kýzcaðýza verin. Babasýna da deyin ki:
-Kýzýný vermekte tereddüt ettiðin siyah yüzlü gence Allahü Teâla cennet hurilerini lâyýk gördü!
Ve hayret nidalarý birbirini takip eder:
-Allahü Ekber! Allahü Ekber!...
Ahmet Sahin
: Boyayi mi begenmedin yoksa Boyaciyimi By: hafizvuslat Date: 20 Haziran 2009, 12:28:41
Allah cc razi olsun ayten,bu mukemmel hikayeyi bizlerle paylastigin icin.
Allah cc rahmet etsin,kendi yolunda cihad edip,dunyadan vazgecenlere..
Ynt: Boyayi mi begenmedin yoksa Boyaciyimi By: Gulinur Date: 10 Þubat 2011, 01:22:16
Hikayelerin ikisi de birbirinden güzeldi maþaallah..Müþriklerin iman etmesine mani olan da bu deðil miyd. zaten?Ýnsanlarýn Allah c.c. katýnda sadece TAKVA ölçüsüyle deðerli olmalarý, onlarýn kibirlerine aðýr gelmiþti..Siyahi bir köleyle bir tutulmayý hazmedemeyenler,kendi elleriyle ahiretlerini siyaha boyadýlar..
Ve o genç kýzýn idrakine hayran oldum..Babasýnýn göremediði hakikati görmek ve emre itaatin ecrine kavuþmak ona nasib olmuþ..Ne güzel..Rabbim bize de itaat edecek mutmain gönüller ihsan etsin,inþaallah..Baki Muhabbetle..
Ynt: Boyayi mi begenmedin yoksa Boyaciyimi By: Salihalp Date: 10 Þubat 2011, 09:40:39
ilk kýssayý biliyordum da ikinciyi sanýrým ilk kez öðrenmiþ oldum!çok etkilendiðimi söyleyebilirim!..þuan aradýðým ifadeleri bulamýyorum!tek kelimeyle...Allahuekber!...
radyobeyan