Babama dua By: ehlidunya Date: 10 Haziran 2011, 17:10:37
Babama dua
Baba, anneyle beraber anýlýr hep. Arapçadaki "ebeveyn" ifadesi baba menþelidir. Türkçemizde ise o iki kudsî varlýktan bahsederken "anne-baba" deriz.
Hangisi daha uygundur bilemem ama bildiðim bir þey varsa o da babanýn, insan hayatýndaki yerinin anneden daha az olmadýðýdýr.
Baba, anne kadar hislerini açýða vurmaz. Evlatlarýna karþý daha dengeli ve mesafelidir. Aðýrlýðý vardýr babanýn; olmalýdýr da. Hisleriyle hareket etmez; mantýðý, iradesi, aklý ve idaresi duygularýnýn önündedir. Anne gibi tez canlý deðildir o. Bu yüzdendir "Babanýn duasýný alýn, bedduasýndan sakýnýn" uyarýsý. Babanýn duasý da bedduasý da iradi, bilinçli ve içi doludur. Anlýk tepkilerle, coþkun hislerle beddua çýkmaz babanýn aðzýndan.
Babanýn varlýðý, evlatlarýna hangi yaþta olurlarsa olsunlar güven telkin eder. Babanýn varlýðý bir garanti gibidir evlat için. Baþý sýkýþtýðýnda, daraldýðýnda, bunaldýðýnda koþacaðý bir sýðýnaktýr. Baba, içten içe sever evladýný. Baþarýsýyla övünür, sýkýntýsýyla kederlenir. Gözyaþlarýný çok göstermez; hep içine akýtýr onlarý. Bazen tebessümünde bile binbir ýzdýrabýn çizgilerini okursunuz. Kýzýný gelin edip beline kýrmýzý kuþaðý baðlarken iki damla yaþ süzülür bütün direnmelere raðmen. Orada artýk baba da tutamaz kendini. Yirmi küsur yýl beslediði, büyüttüðü, eðittiði ciðerparesini baþka bir hayata uðurlamaktadýr çünkü.
Bunlarý artýk orta yaþ sýnýrýna gelmiþ, dört çocuk babasý olarak mý yazýyorum, babasýnýn beþ evladýndan biri olarak mý, onu bilemiyorum. Ama artýk genç deðilim ve etrafýmdaki arkadaþlarýmdan bazýlarý babalarýný kaybetti. Babasý vefat eden her arkadaþým, babasýna hayattayken hissiyatýný ifade edememekten muzdarip. Hemen hepsi "Keþke babama onu ne kadar çok sevdiðimi söyleyebilseydim. Keþke onunu boynuna sarýlýp yüzünü doya doya öpebilseydim." düþüncesindeler. Babalarýn fýtri olarak evlatlarýna karþý mesefeleri, evlatlarý da ister istemez mesafeli hale getiriyor.
Benim hala hayatta olan mükemmel bir babam var çok þükür. Onun deðerini her geçen gün daha iyi anlýyorum. Fakat görüyorum ki babam deðil, ben deðiþiyorum. Yaþým ilerledikçe, onun ne kadar güzel bir insan, ne kadar iyi bir baba olduðunu daha iyi anlýyorum. Bu sözleri yüzüne söylemek isterdim ama arkadaþlarýmýn yaþadýklarýný ben de yaþýyorum. Söyleyemediklerimi yazmak daha kolay geliyor sanki.
Bir evlat, her þeyini borçlu olduðu babasýna nasýl teþekkür edebilir? Kendisini büyütürken gösterdiði sevgiye, sabra ve onca çabaya? Bebekken iyileþsin diye hastane hastane dolaþtýrdýðý, asabi bir ergeni anladýðý, her þeyi bildiðine inanan üniversite öðrencisini hoþ gördüðü için þükranlarýný nasýl dile getirebilir? Ona en fazla ihtiyaç duyduðu, iþlerini kendisine devretmeyi hayal ettiði bir anda, "Evladým, benim senden dünyalýk bir beklentim yok. Ahirette beni mahcup etme yeter!" diyerek hizmete gönderen babasýna bir evlat borcunu nasýl ödeyebilir? Baba olmuþ bir evlat, kendisine hala babalýk yapan bir insana nasýl teþekkür edebilir?
Etrafýndaki herkes, evlatlarý, gelinleri ve torunlarýyla beraberken, tek erkek evladýndan uzakta "Hakkýn hatýrýna" gurbet hasreti çeken bir babaya ayaklarýný öpmekten baþka ne yapýlabilir? Evladýnýn yanlýþlarýný söylerken bile kelimeleri özenle seçen, uyarýrken baðýrmayan, "Ben sana dememiþ miydim" gibi sözlerle incitmeyen bir baba.. Hep sevgi dolu, düþünceli, sabýrlý, affetmeyi ve baðýþlamayý bilen bir bilge..
Ona ve rahmetli anneme ancak dua edebiliyorum. Ellerimi her açtýðýmda Kur'an'ýn öðrettiði edeple "Ya Rabbi, onlar beni terbiye edip bugünlere getirdiler. Sen de onlara dünyada ve ahirette hep rahmetinle muamele et!" diyor ve ilave ediyorum "Ey Rahmeti Sonsuz! Senin rýzana muvafýk, ne kadar hayrým, hasenatým, hizmetim varsa sen onlarýn sevabýný eksiksiz olarak babama ve anneme yaz". Çünkü o sevaplarý en çok onlar hak ediyor. Ve þimdilerde duama yeni bir þey ilave ettim: "Allahým, bana kendi çocuklarýmýn gözünde, babamýn benim gözümde olduðu kadar iyi bir baba olmayý nasip et!"
Süleyman Sargýn
radyobeyan