Fren patlamasi By: hafizvuslat Date: 18 Haziran 2009, 14:51:07
Henüz yirmi yaþýnda bile deðildim. Haruniye'nin meþhur kaplýcasýna gidiyordum. O zamanlar, her þoför, bu daðlýk arazinin kývrým kývrým yollarýna girmeye cesaret edemiyordu. Biz bir kamyonet bulduk ve birkaç aile yataklarýmýzý ve diðer eþyalarýmýzý yerleþtirip üzerlerine kurulduk. Bir süre sonra yeþilin her tonunun muhteþem bir güzellikle sergilendiði dað yollarýndaydýk. Aðustos böceklerinin monoton naðmelerini dinleyerek pýrýl pýrýl, çamlarýn arasýnda arkamýzda bir toz bulutu býrakarak aðýr aðýr týrmanýyorduk. Allah'tan ki karþýmýzdan baþka araba gelmiyordu. Çünkü yolun bazý yerleri iki arabanýn sýðamayacaðý kadar dardý. Hatta bazý virajlarda, kamyonet tekerinden fýrlayan taþlar, atlaya zýplaya derenin dibini buluyordu. Nihayet zorlana zorlana uzun yokuþu bitirmiþ olan arabamýz, düze çýkmýþtý. Biraz sonra da iniþ baþlayacaktý. Ben çok sevdiðim bu manzaranýn ve dolayýsýyla da Yolculuðumuzun hiç bitmemesini istiyor, temiz dað serinliðini doyasýya ciðerlerime çekiyordum. Bu arada gözüme enteresan bir þey iliþti. Hayret içindeydim, bir daha baktým, bir daha, bir daha ve þöyle haykýrmaktan kendimi alamadým:
- Aman Allahým, çama bakýnýz! Sipsivri bir kayanýn tepesinde kök salmýþ, bir avuç toprak bile yok."
Ben böyle sesli düþünürken, karþýmda oturan yaþlýca adam, biraz da benim hayretime kýzgýn olarak sordu: - Ne var bunda? Çoktur buralarda böyle aðaçlar ... "
- Ne var olur mu? Þu Allah'ýn kudretine bakýnýz! Koskocaman bir kayanýn zirvesinde pýrýl pýrýl ve bakýmiý bir
güzelim çam aðacýný yaratmýþ ... "
-Hadi caným sende! Bunun Allah'la ve O'nun kudretiyle ne iliþkisi var?"
- Peki ama, nasýl olur baþka türlü? Kim o çamý o en olmayacak yerde bitirmiþ olabilir?"
- Hiç kimse evlat ... Niçin illa da biri yaratmýþ olsun yani? Bunlar hep geri ve ilkel düþüncelerdir."
- Ama Allah o çamý orada yaratýp yetiþtirmediyse, kim yaptý bu iþi?"
-Nesela þöyle düþün: Bir kuþ, aðzýnda bir çam tohumu ile uçarken, tam bu kayanýn üzerine gelince, aðzýndan
düþürmüþtür. Düþen tohum da kayanýn bir kýrýk tarafýna takýlýp kalýr ve oradaki topraða kök salar. Sonra da kayanýn altýna giren kökleriyle böyle geliþip serpilir."
- Olay sizin dediðiniz gibiyse bile, bütün bunlarý yapýp yaratan yok mu?"
- Yok tabii ... Yaratýcý diye bir þeye inanmak, bu devirde çok ayýptýr.
- Yaþýnýz baþýnýzla bunu nasýl söylersiniz? Ben size bu konuda birçok misal söyleyebilirim."
Bu þekilde devam eden konuþmamýz hemen münakaþaya döndü ve tabii seslerimiz de yükseldi. Adam baðýrdýkça berý de sesimi yükseltiyordum. Bizi sessiz dinleyen diðer yolcular da zaman zaman münakaþaya katýlýyorlardý. Fakat halinden okumuþ bir kimse olduðu sezilen bu yaþlýca adamdan baþka hiç kimse, Allah'ý inkar etmiyordu. Ama bir an önce de münakaþayý bitirmemizi ve susmamýzý istiyorlardý.
Bu sýrada araba yavaþ yavaþ hýzlanmaya baþladý. Derken belki yüz metre aþaðýlarda ip gibi uzayýp giden Ceyhan nehrine kadar tekerleklerden fýrlayýp giden taþlar, bizi þaþkýna çevirdi. Bir an sessizlikle herkes birbirine bakýþýrken, þoför baþýný uzatýp, "Fren patladý!" dedi. Sað yanýmýz yokuþ aþaðý çamlarla kaplý bir bayýrdý. Bu yokuþun sonunda Ceyhan nehrinin kayalara çarptýkça köpüklenen sularý görünüyordu. Sol taraf ise, yalçýn kayalýklarla kaplý bir yamaçtý. Birkaç anlik þaþkýnlýk geçer geçmez, herkes çýðlýk çýðLýða baðýrmaya baþladý. Kimisi þehadet getiriyor, kimisi besrnele çekiyor, kimisi de "Allah" diye baðýrýyor, kendince dualar edip yalvarýyordu. Allah'a inanmadýðýný söyleyen yaþli zat da, adeta kendinden geçmiþ, "Allahým! ... " deyip duruyordu.
Ama bu durum, fazla sürmedi. Çünkü, bizim bütün þaþkýnlýðýmýz ve hayretimiz arasýnda araba yavaþlamaya baþladý ve biraz sonra kenara yanaþýp durdu. Durur durmaz da her kafadan bir ses yükselmeye baþladý:
- Yahu bu ne biçim iþ?"
- Hani fren patlamýþtý?"
- Odümüz patladý!"
- Þaka mýydý yoksa? .. "
Þoför yerinden çýkýp yanýmýza yaklaþtý ve benim biraz önce münakaþa ettiðim yaþlýca adama dönerek dedi ki:
-Sen utanmýyor musun, Allah yoktur demeye? Biraz önce yoktur dedin, sonra da fren patladý sanýnca, herkesten
cok Allah diye baðýrdýn. Yoksa, niçin O'nu yardýmýna çaðýrýyorsun?"
Sonra da bize dönerek: - Kusura bakmayýn, fren miren patlamadý. Ben münakaþanýzý duyunca, þu adama bir ders vermek istedim," diyerek tekrar direksiyona geçti.
Araba yürüdüðünde sadece Aðustos böceklerinin sesleri vardý. Herkes susmuþ; yaþlýca adam ise, yüzü kýpkýrmýzý, duþüncelere dalmýþtý ... Kaplýcaya gelip de eþyalarýmýzý indirdiðimiz zaman bana yaklaþarak:
- Oðlum, senden özür dilerim; bunca yýldýr inanmadýðýmý sandýðým Allah'a meðer ben inaniyorrnuþum da haberim yokmuþ ... Bunu öðrenmeme sebeb oldun. Þoför efendi, sana da çok teþekkür ederim, bana inancýmýn farkýna varacak imkaný saðladýn," dedi."
Ynt: Fren patlamasi By: sümeyra Date: 21 Haziran 2014, 15:44:20
Insanlik hali dedikleri bu galiba...Dara düþünce acziyetimizin farkýna varýyoruz, duaya sarýlýyoruz... Acziyet Rabbimize ulaþtýran bir vasýta oluyor, elhamdulillah...
Ynt: Fren patlamasi By: yagmur_7-c Date: 10 Temmuz 2014, 15:32:51
Esselamu aleykum;
Ýnsan bazen inandýðý bir þeyi bilemez...Ýnanmak ister ama içi onu hep bildiðini inanmamasý gerektiðini söyler...Ýçindeki ses ,yanýltan ses þeytandýr...Rabbim bizi þeytanýn vesveselerinden korusun...Paylaþým için Allah c.c. razý olsun...
radyobeyan