Bil Ey Kalp!
Sen ki küçücük bir zerreden, koca bir kâinata kadar muhabbet duyabiliyorsun
Sen ki küçücük bir zerreden, koca bir kâinata kadar muhabbet duyabiliyorsun
Nur Kabadayý’nýn yazýsý:
Bil Ey Kalp!
Sen ki küçücük bir zerreden, koca bir kâinata kadar muhabbet duyabiliyorsun.
Sen ki azýcýk bir aðrýdan, kocaman depremlere kadar sabýr gösterebiliyorsun.
Sen ki kýsacýk bir mesafeden, kilometrelerce uzaðý görebiliyorsun.
Sen ki, bir tane küçük yavrundan, yüzlerce insaný gönlünde taþýyabiliyorsun.
Bil Ey Kalp!
Ben seni tanýmaya çalýþýyorum.
Hem küçücük, hem de kocamansýn.
Hem hüzünlü, hem de mutlusun.
Hem heyecanlý, hem de sabýrlýsýn.
Her yönünde ayrý bir güzellik var.
Her yönünün ile bizleri kendine hayran býrakýyorsun.
Senin ile her seyahatte bizi Rabbine götürüyorsun.
Kendindeki harika olan duygularý asla kendine vermeyip Hâlýk’ýnýn sikkesini ve mührünü gösteriyorsun.
Bil Ey Kalp!
Seni tanýyan, mâbud’unu buluyor, refaha kavuþuyor.
Seni bulan, kâinatýn sýrlarýný keþfediyor, insanlýðýn miracýnda dolaþýyor.
Gaye-i hayatý, geçici dünyaya deðil, ahirete veriyor.
Seni seven; satýr satýr okur, sayfa sayfa takip ediyor.
Ýnsan, her bir satýrýnýn içinde okuduklarý, gördükleri karþýsýnda hayret içinde kalýyor.
Ve yine sen bu harikalýklarý Sâni'-i Hakim-i Zülcelâl’e (her þeyi bir izzet, heybet ve hikmet ile yaratýp, san'at ile donatan Allah) veriyorsun.
Bil Ey Kalp!
Ben sana dost olup, sendeki o cennet bahçelerinin yansýmalarýný görmeye geldim.
Rabbim’in bizim için hazýrlamýþ olduklarýný görerek hayretler içinde o güzellikleri seyredip þükretmeye geldim.
Bir kuðu gibi derinliklerine dalarak temizlenmeye geldim.
Bir martý gibi kanat çýrpýp öðrendiklerimi bilmeyenlere uçurmaya geldim.
Masum bir âþýk gibi gözyaþý döküp affedilmeye geldim.
Bizi, senin gittiðin yola götür.
Bizi El-Veliy olan Rabbime götür.
Bizlerde O’na cc dost olabilelim, her iþimizde iþlerimizi yürüten, doðruyu gösteren O olsun.
Her bir adýmýmýzda, her bir gülüþümüzde, her bir düþüncemizde O’nun rýzasýný arayalým.
Bil Ey Kalp!
Kimsesiz, hüzünlü olarak dolaþtýðýn sahralarda için için Rabbine nasýl yalvarýyorsan bize onu öðret.
Kulluk bilincindeki hassasiyet aþamasýna nasýl geldiðini bizlere göster.
Hangi durum olursa olsun, hangi koþul olursa olsun o zorluklar karþýsýndaki o sonsuz itaatinin mertebe yollarýný bizlere öðret.
Bil Ey Kalp!
Ey sýrlarýmýzý hiç yüksünmeden, bizlere kýzmadan, bizden ayrýlmadan taþýyan, güzellikler ile dolu kalbim.
Bende senin Rabbine koþulsuz, sebepsiz, zamansýn olarak teslim oluyorum.
“Ey âlemler emrine itaatkâr olan Rabbim!
Bizlerde Sana itaatkâr, bizlerde Sana kul olmaya geldik.
Davetine geç mukabele ettik, günahlarýmýzý affet, bizleri kulluðun en üstün mertebesi olan takvaya ulaþtýr.
Üzerlerimize Habib’in ve Halil’in sevgi damlacýklarýndan yaðdýr.
Kabe’nin âþkýna hepimizi hacýlýk makamýna eriþtir.” Amin.