Son umut By: hafiza aise Date: 05 Mayýs 2011, 12:02:48
Son Umut
Kureyþ'in önde gelenleri yanýndan aynhnca Ebu Talib, yeðenine döndü ve yýllarýn tecrübesiyle þunlan söyledi O'na: - Vallahi de ey kardeþimin oðlu! Onlardan imkansýz bir þey istemedin!
391 Bkz. Halebi, Sire, 2/49-50
Efendiler Efendisi'ni ümitlendiren bir cümleydi bu. Nihayet, yýllar sonra amcasý da Ýslam'a geliþ emaresi göstermiþ; iman adýna bir kapý aralamýþtý. Her fýrsatý deðerlendirmek isteyen müþfik Nebi, büyük bir ümitle ona yöneldi; bunca zaman kendisine kol ve kanat geren biricik amcasýnýn, iman adýna mesafe alamadan gitmesine gönlü bir türlü razý deðildi:
- Ey amca! Peki, onu sen söyle ki, kýyamet gününde ben de onunla sana þefaat edebileyim, dedi.
Kendini, insanlarýn imanýný kurtarmaya adamýþ bir ruh için bu, elbetteki çok önemli bir fýrsattý; amcasýnýn, gelip de iman etmesini o kadar gönülden arzuluyordu ki! Ancak iman iþi, bir nasip meselesiydi; peygamber bile olsa insan, Allah dilemedikçe kimseyi hidayet üzere sabit tutamaz ve dilediðine bu yolu ayncalýklý hale getiremezdi. Zira, vahiy de ayný þeyleri söylüyordu:
- Þüphe yok ki Sen, dilediðin kimseyi doðru yola eriþtiremezsin; lakin ancakAllah dilediðini doðruya hidayet eder