Fıkhus Sahabe

Pages: 1

Hz. Sehl bin Sa d By: sidretül münteha Date: 04 Mayıs 2011, 16:30:04



Sehl bin Sa'd çok genç yaşta olduğundan Peygamberimizle hiçbir savaşa katılamadı, ama ondan, çok ilim öğrendi. Hz. Sehl'in babası Sa'd bin Mâlik, Bedir savaşında çok yararlıklar gösterdi. Müslümanlar arasında kahramanca savaşırken ansızın yemiş olduğu bir darbe ile şehîd oldu. Peygamberimizin duasını alarak, "Ashâb-ı Bedir" sıfatını kazandı. Bu sırada Sehl bin Sa'd sekiz yaşlarında idi. Peygamberimiz yetim kalan Sehl'e Bedir savaşında kazanılan ve dağıtılan ganimetlerden babasının hissesini ayırarak verdi.

Seh! bin Sa'd, Uhud savaşı sırasında yaşı küçük olduğu için Uhud savaşma da katılamamıştı. Diğer yaşı küçük sahabeler gibi Medine'de kalmıştı. Ancak Peygamberimiz yaralandığı haberi Medine'ye ulaştığı zaman, herkes gibi O da çok üzülmüştü.

Bu arada Peygamberimizin sevgili kerimeleri Hz. Fâtıma'nın, babasının yaralanma haberini duyar duymaz hemen O'nun yanına koş­tuğunu ve yardım etmeye başladığını, Sehl bin Sa'd, şöyle bildirmektedir:

Rasûlullah efendimizin Uhud savaşında yaralandığı haberini duy­duğumuz zaman çok üzüldük. Kızı Hz. Fâtıma'nın bir kalkan içinde su getirerek Peygamberimizin yaralarından akan kanları temizlediğini, bir hasır parçasını yakarak küllerini Peygamberimizin yaralarının üzerine sürdüğünü bizzat gördüm.

Sehl bin Sa'd, Hendek savaşına da yaşı küçük olduğu için katılamadı. Çünkü bu sırada on-onbir yaşlarında idi. Fakat hendeğin kazılmasında sahabelere çok yardımcı oldu. Bütün sahabelerin hizmetlerinin hepsine koşardı. Ayrıca hendek kazımında da yardımcı olur, Peygamberimizin yanından hiç ayrılmazdı. Her an O'nun hizmetinde bulunurdu.

Sehl bin Sa'd, Hendek'te gördüklerini anlatırken der ki:

Hendek'te Peygamberimiz ile hep beraber idim. Onlar hendek kazılır, biz küçük yaştakiler omuzlarımız üzerinde toprak taşıyorduk. Buırada Rasûlullah (sav)'in şöyle duâ buyurduğunu işittim:

“Yâ Rabbi! Bütün hayat, âhiret hayatıdır. Muhacir ile Ensarı mağfiretine (afvına) nail eyle."

Sehl bin Sa'd, Peygamberimizin bir emjr Ve isteği olduğu zaman .emen yerine getirir, hiç bir zaman gecîktirmezdi. O'nun bu durumunu Hz. Sehlin oğlu Abbâs şöyle anlatmaktadır;

Peygamberimiz hutbe okuyacağı zaman hurma ağacından bir direğe aslanır öyle okurlarmış. Bir gün Resûl-i Ekrem buyurur ki:

“Artık cemaat çoğaldı, bir şey yapılsa da üzerine otursam.”

Bunu duyan babam [89] hemen, okun yaydan fırladığı gibi kalkmış ve gitmiş.

Kısa bir zaman sonra minberin direklerini getirmiş. Yalnız babamın getirdiği bu direklerin kendisinin veya bir başkasının hazırladığı hakkın­da bilgim yoktur.

Daha sonra Sehl bin Sa'd'a, Peygamberimizin minberi hakkında suaî sorulduğunda şöyle cevap vermiştir:

“Ben minberin hangi ağaçtan, hangi tarihte, hangi gün yapıldığını, hangi gün kurulduğunu, Peygamberimizin ifa defa  minherden hangi gün fııttbe okuduğunu ve oturduğunu bilirim.”

Sehl bin Sa'd, Peygamber efendimizin cömertliğini, kendi ihtiyacı olan bir malı isteyen herkese verdiğini şöyle anlatmaktadır:

Kadının birisi Peygamberimize gelir, yanında getirdiği ve kendi eli ile dokumuş olduğu güzel bir elbiseyi uzatarak der ki Ey Allahû Teâlâ'nın Rasûlü, bunu sizin için bizzat kendi elimle pokudum, ne olur onu kabûl ediniz.

Peygamberimizin de bu şekilde bir elbiseye ihtiyacı vardı. Bu hediyeyi kabûl ederek içeri girdi ve hemen giydi. Daha sonra dışarı çıktı. Bu sıra Peygamberimizin ziyaretine gelenlerden birisi, bu elbiseyi görerek:

“Ey Allahû Teâlâ 'nın Rasûlü! Bu ne kadar güzel bir elbise, bunu bana verseniz,”dedi.

Peygamberimiz hemen içeri girerek elbiseyi çıkardı ve isteyen sahab­eye verdi. Diğer ziyaretçiler, elbiseyi isteyen adama sitem ederek:

“Hiç de iyi etmedin, Peygamberimizin bu elbiseye çok ihtiyacı vardı. Sen onu istemekle doğru bir hareket yapmadın. Bilirsin ki, Hz. Peygamber kendisinden  birşey istiyenleri hiç  reddetmez ve geri çevirmez,” dediler.

Elbiseyi isteyen kişi ise şöyle cevap verdi;

“Ben bu elbiseyi giymek için istemedim. Aksine, o benim öldüğüm zaman kefenim olacaktır.”

Sonra öldüğü zaman bu elbiseyle kefenlendi ve gömüldü. Bunun üzer­ine Peygamberimiz şöyle buyurdu:

“Mü'minin; iman sahibine karşı vaziyeti, bir kafanın vücuda karşı vaziyeti gibidir. İman sahibinin her derdi diğer bir mü'mine ızdırap verir. Nasıl ki kafanın her derdi bütün vücudu üzüntüye uğrattığı gibi.”

Sehl bin Sa'd diyor ki:

Birgün birisi Peygamberimize gelerek dedi ki:

“Ey Allanın Rasûlü! Allahû Teâla'nın ve insanların, beni sevecekleri bir işi bana öğretir misin?”

Bunun üzerine, Rasûlullah efendimiz buyurdu ki:

“Dünyadan yüz çevir ki, Allahü Teâlâ da seni sevsin. İnsanların eline bakma ki, onlar da seni sevsin.”

Sehl bin Sa'd şöyle anlatıyor:

Peygamberimiz, birgün bir topluluğa dünyanın boş, gerçek hayatın âhirette olduğunu anlatmak için onları bir koyun ölüsünün başına götür­erek buyurdu ki:

Şu gördüğünüz koyun ölüsünün, sahibi yanında bir kıymeti var mı? Eshâb-ı Kiram:

“Onun bir kıymeti olmadığı için onu buraya attı, diye arz ettiler.” Bunun üzerine Peygamberimiz buyurdular ki:

“Nefsim yed-i kudretinde olan Allahû Teâlâ'ya yemîn ederim ki, dünya, koyunun sahibi yanında olan kıymetinden ziyâde Allahû feâlâ katında değerli değildir. Eğer dünyanın Allahû Teâlâ katındair sivrisinek kanadı kadar kıymeti olsaydı, Allahû Teâlâ ondan dünyadan kâfire bir yudum su içirmezdi.”

Hz. Sa'd, Ensarın Hazrec kabilesi kulundandır. Babasının ismi Sa'd in Mâlik olup, hicretten önce Müslüman olmuştur. Sa'd, dört halîfe levrinde çeşitli savaşlara katıldı. Gittiği şehirlerde yeni Müslüman olanara dîn bilgilerini öğretti. 712 yılında Medine'de vefat etti. [90]

Her sahabe aynı zamanda dininin iyi bir muallimidir. Sahabeler nerede alurlarsa olsunlar, kendilerini İslâm dinini başkalarına öğretmekten sorumlu kabul ediyorlardı. Bunun için ellerine geçen her fırsatı değer­lendirip Allah'ın dinini insanlara öğretiyorlardı. Dolayısıyla sahabenin fıkhından pay almak İsteyenler, bütün imkânlarını seferber ederek Allah'ın kitabından tek bir ayeti de biliyorlarsa onu hemen insanlara öğretmelidirler.


[89] Sehl bin Sa'd

[90] Hayatü's Sahâbe/M. Yusuf Kândehlevî; Hilyetti'l Evliya; El-İsabe Fi temyizi Sahâbe/İbn-i Hacerü'l Askalani; Suverun Min Hayatü's Sahabe/ Abdurrahm an Ref'at el- Başa, Beyrut/ty

---

radyobeyan