Mektup no 27 By: hafiza aise Date: 14 Mart 2011, 16:47:56
Sýra No: 27
Aziz, sýddýk, metin, sarsýlmaz, sebatkâr, fedakâr, vefadar kardeþlerim,
Bilirsiniz ki, Ankara ehl-i vukufu Risale-i Nur'a ait kerametleri ve iþaret-i gaybiyeleri inkâr edememiþler. Yalnýz, yanlýþ olarak o kerametlerde beni hissedar zannedip itiraz ederek, "Böyle þeyler kitapta yazýlmamalýydý, keramet izhar edilmez"
diye hafif bir tenkide mukabil, müdafaatýmda onlara cevaben demiþtim ki:
Onlar bana ait deðil ve o kerametlere sahip olmak benim haddim deðil. Belki Kur'ân'ýn mucize-i mâneviyesinin tereþþuhatý ve lem'alarýdýr ki, hakikî bir tefsiri olan Risale-i Nur'da kerametler þeklini alarak þakirtlerinin kuvve-i mâneviyelerini takviye etmek için, ikrâmât-ý Ýlâhiye nev'indendir. Ýkram ise, izharý bir þükürdür, caizdir, hem makbuldür. Þimdi ehemmiyetli bir sebebe binaen cevabý bir parça izah edeceðim. Ve, "Niçin izhar ediyorum? Ve niçin bu noktada bu kadar tahþidat yapýyorum? Ve niçin birkaç aydýr bu mevzuda çok ileri gidiyorum? Ekser mektuplar o keramete bakýyor?" diye sual edildi.
Elcevap: Risale-i Nur'un hizmet-i imaniyesinde bu zamanda binler tahribatçýlara mukabil yüz binler tamiratçý lâzým gelirken, hem benimle lâakal yüzer kâtip ve yardýmcý bulunmak ihtiyaç varken, deðil çekinmek ve temas etmemek, belki millet ve ehl-i idare takdirle ve teþvikle yardým ve temas etmek zarurî iken ve o hizmet-i imaniye hayat-ý bâkiyeye baktýðý için hayat-ý fâniyenin meþgalelerine ve faydalarýna tercih etmek ehl-i imana vâcip iken, kendimi misal alarak derim ki:
Beni herþeyden ve temastan ve yardýmcýlardan men etmekle beraber, aleyhimizde olanlar bütün kuvvetleriyle arkadaþlarýmýn kuvve-i mâneviyelerini kýrmak ve benden ve Risale-i Nur'dan soðutmak ve benim gibi ihtiyar, hasta, zayýf, garip, kimsesiz bir biçareye, binler adamýn göreceði vazifeyi baþýna yüklemek ve bu tecrid ve tazyiklerde maddî bir hastalýk nev'inde insanlarla temas ve ihtilâttan çekilmeye mecbur olmak, hem o derece tesirli bir tarzda halklarý ürküttürmek ki, en ziyade merbut görülen bazý dostlarýn bana selâm vermemek, hattâ bazý namazý da terk etmek derecesinde ürkütmekle kuvve-i mâneviyeyi kýrmak cihetleriyle ve sebepleriyle., ihtiyarým haricinde bütün o mânilere karþý, Risale-i Nur þakirtlerinin kuvve-i mâneviyelerinin takviyesine medar ikrâmât-ý Ýlâhiyeyi beyan ederek Risale-i Nur etrafýnda mânevî bir tahþidat yaptýrmak ve Risale-i Nur kendi kendine, tek baþýyla, baþkalarýna muhtaç olmayarak, bir ordu kadar kuvvetli olduðunu göstermek hikmetiyle bu çeþit þeyler bana yazdýrýlmýþ. Yoksa-hâþâ-kendimizi satmak ve beðendirmek ve temeddüh etmek, hodfuruþluk etmek ise, Risale-i Nur'un ehemmiyetli bir esasý olan ihlâs sýrrýný bozmaktýr.
Ýnþaallah, Risale-i Nur kendi kendine, hem kendini müdafaa ettiði, hem kýymetini tam gösterdiði gibi, bizi de mânen müdafaa edip kusurlarýmýzý affettirmeye vesile olacaktýr.