Mektup no 114 By: hafiza aise Date: 10 Mart 2011, 14:03:34
Sýra No: 114
Aziz, sýddýk kardeþlerim,
Kastamonu Hüsrev'i ve Süleyman Rüþtüsü olan Mehmed Feyzi ve Emin'in, Üstadlarýnýn Kastamonu'daki hayatýmýn bir tarihçesini, hüsn-ü zanla haddimden çok fazla senâlarýný tebdil etmeyerek kabulümün sebebi þudur ki:
Bugünlerde Afyon'un büyük memuru, bir çavuþu bana ihanete vasýta yapýp güya teveccüh-ü âmmeyi hakkýmda kýrarak, tâ bu vilâyet, Denizli, Isparta gibi Nurlara tam sahip çýkmasýn ve Nurlar parlamasýn. Gerçi ben tahammül ettim, fakat buranýn yeni þakirtlerinin teessürlerinden müteessirdim. Düþünürken, Mehmed Feyzi'nin bu samimâne ve âlimâne, hürmetkârâne mektubu o herifin ve o âmirinin ihanetlerini yüzlerine vurup hiçe indirerek, teessüratýmý tam sildi, süpürdü. Binler derece o iki bedbahttan yüksek olan iki Nurcunun böyle medih ve hürmetleri, onlarýn kanunsuz cebir ve ihanetlerinin ayný zamanda tam tamýna tevafuku, Feyzi ve Emin'in sadakatlerinin bir kerameti olduðuna kanaat ettiðimdir.