Sýra No: 132
Aziz sýddýk kardeþlerim,
Bir meseleyi, çoktan beri size söylemek lâzým iken unutmuþtum. O da þudur: Mucizât-ý Kur'âniye risalesindeki ekser âyetler, herbiri, ya mülhidler tarafýndan medar-ý tenkit olmuþ veya ehl-i fen tarafýndan îtiraza uðramýþ veya cinnî, insî þeytanlarýn vesvese ve þüphelerine maruz olmuþ âyetlerdir.
Ýþte, Yirmi Beþinci Söz öyle bir tarzda o âyetlerin hakikatlerini ve nüktelerini beyan etmiþ ki, ehl-i ilhad ve fennin kusur zannettikleri noktalar, i'câzýn lemeâtý ve belâðat-ý Kur'âniyenin kemâlatýnýn menþeleri olduðunu, ilmî kaideleriyle ispat edilmiþ; bulantý vermemek için onlarýn þüpheleri zikredilmeyerek cevab-ý kat'î verilmiþ.(1)
(2)
gibi, yalnýz Yirminci Sözün Birinci Makamýnda üç dört âyette þüpheleri söylenmiþ.
Hem o Mucizât-ý Kur'âniye risalesi de gerçi gayet muhtasar, acele yazýlmýþ ise de, fakat, ilm-i belâðat ve ulûm-u Arabiye noktasýnda âlimlere hayret verecek derecede âlimane ve derin ve kuvvetli bir tarzda beyan edilmiþ. Gerçi her bahsini, her ehl-i dikkat tam anlamaz, istifade etmez; fakat o bahçede herkesin ehemmiyetli hissesi var. Pek acele ve müþevveþ haletler içinde telif edildiðinden, ifade ve ibaresinde kusur var olmasýyla beraber ilim noktasýnda çok ehemmiyetli meselelerin hakikatini beyan etmiþ.
1 "Daðlarý kazýk yapmadýk mý?" Nebe Sûresi, 78:7.
2 "Güneþ de akýp gider." Yâsin Sûresi, 36:38.