Mektup no 62 By: hafiza aise Date: 03 Mart 2011, 15:50:38
62
بِاسْمِهِ سُبْحَانَهُ
Evvelâ: Ýstifsâr-ý hatýrla el ve ayaklarýnýzdan öper, sýhhat ve âfiyetinizi Cenâb‑ý Haktan dilerim ve ziyade muhtaç olduðum duanýzý beklerim efendim.
Saniyen: Bura için merak edecek hiçbir þey kalmadý. 5 Mart’taki merak 18 Nisan’da ferah buldu. Polis dairesi, Nur dairesi oldu. Tarsus Savcýsý tetkik edip, “Bu kitaplarý geriye verin” o vakit demiþti. Komiser Bey bana “Git, Mersin’dekilerini de al, gel, hepsini bir verelim” diye beni Mersin’e gönderdi. Mersin Emniyeti “Biz senin kitaplarýný Ankara’ya gönderdik; gelirse veririz, gelmezse burada kitabýn yok” dedi. Döndüm, tekrar Tarsus Komiserine geldim. Komiser Bey boynunu bükerek, “Hoca, biz emir kuluyuz. Gücenme, kusura bakma. Biz senin kitaplarýný emirsiz veremeyiz” cevabýnda bulundu. 18 Nisan’da “Kitaplarýn gelmiþ. Git, al da gel” dediler. Hemen gittim. Zülfikar, Sikke-i Tasdik, Týlsým, Afyon Müdafaanýzý, hülâsa bu beþ kitaplarýmýzýn Ankara’ya varýp geldiðini, dýþýndaki sarýlý kâðýttan anladým.
Netice, kitaplarýn içinde “Satýlmamasý için bir þey yoktur” diyerek bir vesika ile beraber kitaplarýmýzý elime teslim ettiler. Ben de komiser beye bir Týlsým mecmuasý, emniyet memuru Ethem Beye bir Hülâsa, bir de yeni harfle Tarihçe-i Hayat hediye ettim, çok memnun oldular. Onlar da Nurcu oldular.
Üstadým Efendim, “Bu tarafýn vazifesi senin” demiþtin. Ben de söz verdim, Isparta’dan gittiðimde Mart’ta gelirim demiþtim. Gaziantep ve Maraþ’a varamadýðým için ruhum “Sen vazifeni tam yapmadýn” diyor.
Üstadým Efendim, Eskiþehir’e gitmeden bir sene evvel ilk görüþtüðümüzden üç dört ay sonra rüyada Üstadým, hanemize gelmiþtin. Bana dediniz: “Seni bir yere göndersem gider misin?” Ben de “Giderim, efendim” dedim. Sen de “Seni üç aylýk bir yere göndereceðim” dedin. Ben de hemen yürüdüm. Bana “Dur” diye emir verdin. Ben de durdum. “Ben sana þimdi git emrini verdim mi?” dedin. Ben hemen uyandým. O zamandan beri merak ediyordum. “Acaba bu sene emir verdi mi ki? Hem üç aylýk yol bize de nasip olur mu ki?” diye gece ve gündüz gözyaþlarý döküyordum. Demek mukadder þimdi imiþ.
اَلْحَمْدُ ِللهِ هٰذَا مِنْ فَضْلِ رَبِّى 1 Efendim, el ve ayaklarýnýzdan hürmetle ve hasretle öpüyorum.
Çok kusurlu köleniz
Süleyman Kaya
21.4.19511 Allah’a hamd olsun. Bu Rabbimin ihsânýdýr.