Mektup no 112 By: hafiza aise Date: 02 Mart 2011, 01:43:44
112
Üstadýn ziyaretçilere dair bir mektubu
Umum dostlarýma, hususan ziyaretçilere dair bir özrümü beyan etmeye mecbur oldum:
Ekser hayatým inzivada geçtiði gibi, otuz kýrk senedir tarassut ve taarruza mâruz kaldýðýmdan, zaruretsiz sohbet etmekten çekinip tevahhuþ ediyorum. Hem eskiden beri maddî ve mânevî hediyeler bana aðýr geliyordu. Hem þimdi ziyaretçiler, dostlar çoðalmýþ, hem mânevî mukabele lâzým gelmiþ. Þimdi maddî bir lokma hediye beni hasta ettiði gibi, mânevî bir hediye olan ziyaret etmek, görüþmek, hususan baþka yerlerden musafaha için zahmet edip gelmek ziyareti dahi, ehemmiyetli bir hediye-i mâneviyedir. Ona mukabele edemiyorum. Hem de ucuz deðil. Mânen pahalýdýr. Ben kendimi o hürmete lâyýk görmüyorum. Mânen mukabele de edemiyorum. Onun için þimdilik aynen maddî hediye gibi bir ihsan olarak bana mânevî hediye gibi olan sohbetten zaruret olmadan men edildim. Bazý beni hasta eder—maddî hediyenin tam mukabilini vermediðim vakit beni hasta ettiði gibi. Onun için hatýrýnýz kýrýlmasýn, gücenmeyiniz.
Risale-i Nur’u okumak, on defa benimle görüþmekten daha kârlýdýr. Zaten benimle görüþmek âhiret, iman, Kur’ân hesabýnadýr. Dünya ile alâkamý kestiðim için, dünya hesabýna görüþmek mânâsýzdýr. Âhiret, iman, Kur’ân için ise, Risale-i Nur daha bana ihtiyaç býrakmamýþ. Hususan Tarihçe-i Hayattaki mektuplar... Hattâ hizmetimdeki has kardeþlerimle de zaruret olmadan görüþemiyorum. Yalnýz bazý Risale-i Nur’un fütuhatýna ve neþriyatýna ait bazý kimseler için görüþmek istesem, o zaman görüþmek caiz olabilir. Ve bana sýkýntý vermez.
Bu noktayý bilmeyen ziyarete gelenlere haber veriyorum ki, birkaç senedir ceridelerle ilân etmiþim ki, benimle görüþmek isteyenleri, hususan uzak yerden gelerek görüþmeden gidenleri hususî dualarýma dâhil ediyorum. Her sabah da dua ediyorum. Onun için de gücenmesinler.
Said Nursî