Bir insan olarak Hz.Muhammed a.s.v.
Hz. Muhammed (sav) denildiðinde aklýmýza ilk gelen O’nun olaðanüstü kiþiliði, peygamberliði ve mucizeleridir. Fakat O’nun hepimizle ortak olan ve sýkça da vurgulanan bir tarafý var ki o da “insan” olmasý...
Peygamberimizin a.s.v. doðum günü olan Mevlid Kandili heyecanýnýn yaþandýðý þu günlerde Hz. Muhammed (sav)'inde sürekli vurguladýðý üzere onun insan yönüne bir ayna tutalým...Peygamberimiz mucizleriyle, peygamberliðiyle deðil de bir insan olarak nasýl bir kiþiliðe sahipti?
Aðlayan, gülen, duygulanan, espri yapan, kýzan Hz. Muhammed’i bu sefer peygamber olarak deðil de insan olarak, hatta O’nu bir arkadaþýmýzmýþ gibi düþünelim.
Vicdaný ve zekasýný dengelemeyi baþarmýþ, ve bu yüzden de zekasýný toplumun zararýna hiç kullanmamýþtýr. Üstün zeka sahibi olmaktan çok, bunu insani deðerlerle dengelemek önemli...
O, baþta bunu dengelemeyi baþarmýþ ve zekasýný duygularýyla dengede tutarak harika bir yol izlemiþtir. Bu düþüncesiyle, üstün zekasýný toplumun zararýna, kiþisel çýkarlarýna asla kullanmamýþ ve damima toplumun en güvenilenlerinden olmuþtur. En zor görülen sorunlarý bile rahat, sakin ve doðal bir tavýr sergilemiþ ve daima sükunet ve kararlýlýkla çözmüþtür.
Yanýndaki askerlerini, arkadaþlarýný öldüren düþmanlarýný bile esir aldýðý zaman zulmetmeyen bir insandý. ALLAH’ýn aslaný dediði, kahraman dediði amcasýnýn katilini bile baðýþladý. Eline fýrsat geçmesine raðmen intikamdan uzak durmasý, baðýþlamasý O’nun hoþgörüsünün ne denli geniþ olduðunun bir göstergesidir.
Doðduðu toplum, insanlarýn acýmasýzca katledildiði, cinsiyetlerinden dolayý eziyet gördüðü, cefa çektiði, öldürüldüðü bir toplumdu. O’nun kalkýp gördüðü buydu. Böyle bir toplumda merhametini hiçbir zaman kaybetmemiþ ve yaklaþýmlarý daima sevgi ve þefkatle olmuþtur. Bir yetimin baþýnýn okþanmasýný, muhtaçlara yardým etmeyi, yaþlýlara sevgiyle yaklaþmayý ve onlarý asla ihmal etmemeyi tavsiye etmiþ ve uygulamýþtýr.
Cesareti ile en kahraman arkadaþlarý savaþta O’nun arkasýna saklanmýþ, son derece cesur bir insandý. O’nun cesareti hakkýnda arkadaþlarý: “Savaþta en cesur olanýmýz onunla ayný hizada duranýmýzdýr” demiþtir. Fakat cesaretini hiçbir zaman zulüm için kötülük için kullanmaz, galip geldiðinde affederdi.
Maddiyata önem vermemiþ, mütevazý bir hayat sürmüþtür. Elindekileri sürekli baþkalarýna yardým etmek için daðýttýðýndan çoðu zaman evinde yiyecek bir þeyleri kalmadýðý bile olmuþtur. Kendisine gelenleri asla geri çevirmez, boþ göndermezdi.
Sevgi pýnarý kalbi, daima içten ve derin vefasý hayran olunasý bir kiþiliðe bürümüþtür O’nu.
Çocuklarýna sevgi ve hoþgörüsünün yanýnda güzel ahlakýný da en güzel þekilde öðreten güzel bir babaydý.
Edebini þaka yaptýðýnda da kaybetmeyen, ahlakýný esprilerinde de bozmayan bir yapýsý vardý. O’nun nükteli yanýyla ilgili bir hadise þöyle anlatýlýr: “Bir gün kadýnýn birisi Hz. Muhammed (sav)’e gider ve kocasýndan þikayet eder. Hz. Muhammed kadýna kocasýnýn gözünde beyaz olan adam olup olmadýðý sorar. Kadýn da þaþkýn bir ifadeyle hayýr o deðil der. Hz. Muhammed(sav) ise tebessümle herkesin gözünde beyaz olduðunu söyleyince kadýn da gülerek anlar O’nun nüktesini”.
Hayvanlara da daima þefkatle, sevgiyle yaklaþmýþ, hayvansever bir insandý.
Böyle bir arkadaþ gerçekten de örnek alýnasý, sürekli birlikte olmak iseyeceðimiz bir arkadaþ olmaz mýydý?
Hz. Muhammed (sav) denildiðinde aklýmýza ilk gelen O’nun olaðanüstü kiþiliði, peygamberliði ve mucizeleridir. Fakat O’nun hepimizle ortak olan ve sýkça da vurgulanan bir tarafý var ki o da “insan” olmasý...
Peygamberimizin a.s.v. doðum günü olan Mevlid Kandili heyecanýnýn yaþandýðý þu günlerde Hz. Muhammed (sav)'inde sürekli vurguladýðý üzere onun insan yönüne bir ayna tutalým...Peygamberimiz mucizleriyle, peygamberliðiyle deðil de bir insan olarak nasýl bir kiþiliðe sahipti?
Aðlayan, gülen, duygulanan, espri yapan, kýzan Hz. Muhammed’i bu sefer peygamber olarak deðil de insan olarak, hatta O’nu bir arkadaþýmýzmýþ gibi düþünelim.
Vicdaný ve zekasýný dengelemeyi baþarmýþ, ve bu yüzden de zekasýný toplumun zararýna hiç kullanmamýþtýr. Üstün zeka sahibi olmaktan çok, bunu insani deðerlerle dengelemek önemli...
O, baþta bunu dengelemeyi baþarmýþ ve zekasýný duygularýyla dengede tutarak harika bir yol izlemiþtir. Bu düþüncesiyle, üstün zekasýný toplumun zararýna, kiþisel çýkarlarýna asla kullanmamýþ ve damima toplumun en güvenilenlerinden olmuþtur. En zor görülen sorunlarý bile rahat, sakin ve doðal bir tavýr sergilemiþ ve daima sükunet ve kararlýlýkla çözmüþtür.
Yanýndaki askerlerini, arkadaþlarýný öldüren düþmanlarýný bile esir aldýðý zaman zulmetmeyen bir insandý. ALLAH’ýn aslaný dediði, kahraman dediði amcasýnýn katilini bile baðýþladý. Eline fýrsat geçmesine raðmen intikamdan uzak durmasý, baðýþlamasý O’nun hoþgörüsünün ne denli geniþ olduðunun bir göstergesidir.
Doðduðu toplum, insanlarýn acýmasýzca katledildiði, cinsiyetlerinden dolayý eziyet gördüðü, cefa çektiði, öldürüldüðü bir toplumdu. O’nun kalkýp gördüðü buydu. Böyle bir toplumda merhametini hiçbir zaman kaybetmemiþ ve yaklaþýmlarý daima sevgi ve þefkatle olmuþtur. Bir yetimin baþýnýn okþanmasýný, muhtaçlara yardým etmeyi, yaþlýlara sevgiyle yaklaþmayý ve onlarý asla ihmal etmemeyi tavsiye etmiþ ve uygulamýþtýr.
Cesareti ile en kahraman arkadaþlarý savaþta O’nun arkasýna saklanmýþ, son derece cesur bir insandý. O’nun cesareti hakkýnda arkadaþlarý: “Savaþta en cesur olanýmýz onunla ayný hizada duranýmýzdýr” demiþtir. Fakat cesaretini hiçbir zaman zulüm için kötülük için kullanmaz, galip geldiðinde affederdi.
Maddiyata önem vermemiþ, mütevazý bir hayat sürmüþtür. Elindekileri sürekli baþkalarýna yardým etmek için daðýttýðýndan çoðu zaman evinde yiyecek bir þeyleri kalmadýðý bile olmuþtur. Kendisine gelenleri asla geri çevirmez, boþ göndermezdi.
Sevgi pýnarý kalbi, daima içten ve derin vefasý hayran olunasý bir kiþiliðe bürümüþtür O’nu.
Çocuklarýna sevgi ve hoþgörüsünün yanýnda güzel ahlakýný da en güzel þekilde öðreten güzel bir babaydý.
Edebini þaka yaptýðýnda da kaybetmeyen, ahlakýný esprilerinde de bozmayan bir yapýsý vardý. O’nun nükteli yanýyla ilgili bir hadise þöyle anlatýlýr: “Bir gün kadýnýn birisi Hz. Muhammed (sav)’e gider ve kocasýndan þikayet eder. Hz. Muhammed kadýna kocasýnýn gözünde beyaz olan adam olup olmadýðý sorar. Kadýn da þaþkýn bir ifadeyle hayýr o deðil der. Hz. Muhammed(sav) ise tebessümle herkesin gözünde beyaz olduðunu söyleyince kadýn da gülerek anlar O’nun nüktesini”.
Hayvanlara da daima þefkatle, sevgiyle yaklaþmýþ, hayvansever bir insandý.
Böyle bir arkadaþ gerçekten de örnek alýnasý, sürekli birlikte olmak iseyeceðimiz bir arkadaþ olmaz mýydý?