ÝKÝNCÝ KELÝME
u kelimede þifalý, saadetli bir müjde vardýr. Þöyle ki:Kâinatýn ekser envâýyla alâkadar ve o alâkadarlýk yüzünden periþan ve keþmekeþ içinde boðulmak derecesine gelen ruh-u beþer ve kalb-i insan,
kelimesinde bir melce, bir halâskâr bulur ki, onu bütün o keþmekeþten, o periþaniyetten kurtarýr. Yani, mânen der:Allah birdir. Baþka þeylere müracaat edip yorulma. Onlara tezellül edip minnet çekme. Onlara temellük edip boyun eðme. Onlarýn arkasýna düþüp zahmet çekme. Onlardan korkup titreme. Çünkü Sultan-ý Kâinat birdir. Herþeyin anahtarý Onun yanýnda, herþeyin dizgini Onun elindedir. Herþey Onun emriyle halledilir. Onu bulsan, her matlubunu buldun; hadsiz minnetlerden, korkulardan kurtuldun.