Yýllar önce köyün birine bir imam görevlendirilmiþti. Gençti ve yeni evliydi. Gayretli ve çalýþkandý. Ýnsanlarý namazla buluþturmak için çaba sarf eden samimi bir insandý.
Fakat ne kadar çabalasa da köyün erkeklerini, camiye cemaate çekmeyi baþaramamýþtý. Belki de yazýn yoðun dönemi olduðu için cuma haricinde insanlar gitmiyordu.
Kapý kapý dolaþtý, olmadý. Ýþlerinde yardýmcý olmayý teklif etti, olmadý. Namazýn hikmetlerinden bahsetti, yine olmadý...
Bir sabah köy, sala sesiyle uyandý. Herkes merakla kimin öldüðünü soruyor, ama kimse bilmiyordu. Tarlaya , baða, bahçeye gitmeye hazýrlanan köylü, soluðu camide aldý. Herkes imamýn salayý bitirip çýkmasýný bekliyordu.
Nihayet imam gözüktü. Biri atýldý hemen:
-Hoca kim öldü Allah aþkýna? Kimsenin haberi yok, ismini de söylemedin...
O zamana kadar cemaati kapýda göremeyen imam, öfkeyle baðýrdý.
-Kim olacak? Sizin ruhunuz ölmüþ, onun için okudum salayý...Þayet ölmemiþ olsaydý, dört aydýr buradayým, sabah namazýna bir tek Allah'ýn kulu gelip de saf durmadý. Ruhunuza Fatiha okuyun , ruhunuza!
Kimseye bakmadan geçti gitti. Herkes þaþkýnlýkla birbirine bakýyordu.
Köy halký bu olaydan sonra çok etkilendi. Sabah namazýna da, diðer vakit namazlarýna da devam edenler yavaþ yavaþ çoðaldý
Ynt: Ruhunuza Fatiha By: Gulinur Date: 29 Ocak 2011, 06:06:57
Maþaallah..Barekallah..Okurken kendi cenazemin salasý verilmiþ gibi hissettim..Ne müthiþ bir düþünce..
Resim de yazý kadar güzel ayrýca..Allah ebeden razý olsun..