Kulum Der Misin By: Gulinur Date: 02 Ocak 2011, 14:07:43
KULUM DER MÝSÝN?
Þiire revnak veren, onu kanatlandýran aþktýr. Mevlânâ'ya göre: “Aþk öyle bir alevdir ki bir parladý mý Mâþuktan baþka her þeyi yakar, âþýkýn kendi dahil her þeyi yok eder.”
Zaten amaç budur, sadece sevilenin, mâþukun, Hakk'ýn kalmasýdýr. “Sen çýkýnca aradan kalýr seni Yaradan” demiþler. Benim aradan çýkmam, benim benliðimden geçmem, benim fani olmamdýr. Bunu saðlayacak en kestirme yol aþk yoludur, tarîk-ý aþktýr.
Aþýklýk nedir dersek, gene Mevlânâ cevap verir: “Ben ol da bil, benim gibi ol da bil.” Yani zor bir cevap. Zor sualin zor cevabý olur.
Bu konuda Erzurumlu Emrah'ý dinleyelim mi:
Biz tarîk-ý aþkýn âþýklarýyýz
Baþ ü can vermiþiz cânan bizimdir
Ne gamdan kaçarsýn dîvane gönül
Kâþane bizimdir mihmân bizimdir
Bu nükte yetmez mi ârife kâfi
Sýrra mahrem olan eylemez lâfý
Çýk aradan sûfî, deðilsen sâfî
Tekke-i aþk içre devran bizimdir
Emrah, bu makamda olandýr velî
Hakk'a yakýn, halka görünür deli
Elbet hatâ bizde demiþiz, belî
Yazýlan ahd ile peymân bizimdir
Þimdi de dilimiz döndüðünce bazý mýsralarý açýklamaya çalýþalým:
Biz aþk yolunun yolcularýyýz. Onun uðrunda fani olmuþuz, canýmýzý ve baþýmýzý vermiþiz, fakat sonunda cânâný, sevgiliyi, Hakk'ý bulmuþuz. O'na kavuþmanýn hazzýný yaþamaktayýz.
Bu yol zordur, sýkýntýlýdýr, gamlarla kederlerle doludur. Fakat ey deli gönül, bu sýkýntýlardan neye kaçalým, kaçmamalýdýr. Çünkü sonunda kâþâneyi, cennet evini ve orada misafir olarak Cenab-ý Hakk'ý bulmuþuzdur.
Bunlar derin konulardýr, aðýr gelebilir. Ýsterseniz daha sade bir söyleyiþle Hak sevgisini dile getiren bir þiire geçelim. Bekir Sýtký Erdoðan bütün yollarýn Mevlâ'ya çýktýðýný þöyle anlatýr:
Gariplik tuttu boynumdan
Büker Mevlâ'ya Mevlâ'ya...
Gözüm her derdi gönlümden,
Döker Mevlâ'ya Mevlâ'ya...
Dolaþtým beldeler, boylar
Urum, Türkmen, Arap boylar
Pýnarlar, çeþmeler, çaylar
Akar Mevlâ'ya Mevlâ'ya...
Ýnandým Aþk-ý Mutlak bir,
Gönül bir, sevgi bir, Hak bir.
Dilim doksan dokuz tekbir,
Çeker Mevlâ'ya Mevlâ'ya...
Ýlahi zincirim çözdür!
Kaçýp gitmem sözüm sözdür,
Benim hürriyetim gözdür
Bakar Mevlâ'ya Mevlâ'ya...
Musalla köþküdür karþýn
Nasibin üç-buçuk arþýn.
Hedeften kurtulan kurþun
Seker Mevlâ'ya Mevlâ'ya...
Senin yurdun ýrak eller,
Mekan tutmaz, garip kullar.
Bekir! Var git. Bütün yollar,
Çýkar Mevlâ'ya Mevlâ'ya...
Þâirimiz “Ýnandým Aþk-ý Mutlak bir, / Gönül bir, sevgi bir, Hak bir” diyor. Bu mýsralardan cesaret alarak Cemal Safi'yi de kulak verelim. Cemal Safi, düpedüz bir sevgiliye, kanýyla, canýyla bir insana hitap ediyor. Ama þiirin adý “Besmele”dir ve sevgilisinin resmine bile besmele çekerek baktýðýný söylüyor.
Tasavvuf düþüncesinde mecazi sevginin bir gün hakiki sevgiye, Hak sevgisine götürebileceði kabul edilir. Mecazi aþk, hakiki aþka bir köprü olabilir. Leylâ Leylâ diye sonunda Mevlâ'yý bulanlar az deðildir.
Evet “Besmele” baþlýklý þiirimiz þöyle:
Her gün biraz daha yoruyor beni,
Hasretinle baþa çýkamýyorum.
Her gece bir yerden vuruyor beni,
Sað salim sabaha çýkamýyorum...
Savaþta geçirdim sanki bir ayý,
Düþmandan almadým ben bu yarayý,
Giderken verdiðin tek sigarayý,
Hatýradýr diye yakamýyorum...
Vicdanýn halimi hiç mi sormuyor?
Küsecek ne yaptým, aklým ermiyor!
Zalimsin demeye dilim varmýyor,
Tavrýna bir isim takamýyorum...
Yeter ki mektup yaz canýmý dile!
Yetmezse uðrunda çektiðim çile!
Nazar deðer diye resmine bile
Besmele çekmeden bakamýyorum..
Þimdi bir “yalvarýþ” þiirine bakalým. Þâirimiz içindeki bilmeceyi çözmüþ. Lâhûtîve ulvî sesler duyuyor. Yüce Allah'a kavuþmak istiyor. Ama her kâmil mü'min gibi “korku ile ümit arasýnda”dýr. Hýçkýrýklarla O'nun yoluna düþüyor. Tek isteði baðýþlanmak ve Rabbinden “Gel kulum” diye bir davet almaktýr.
Yavuz Bülen Bakiler'den “Yalvarýþ” þiiri:
YALVARIÞ
Siyah, korkunç ve derin
Geceler sizin olsun.
Dualar kadar serin,
Bana sabahý verin.
Beni içimdeki yâr
Gezdirdi diyâr diyâr
Sizin olsun tanrýlar
Bana Allah'ý verin.
Ýçimdeki bilmece
Nursuz, uykusuz gece
Çözülsün hece hece
Ýçimdeki bilmece.
Nedir bu duyduðum ses
Nerde en güzel heves
Hani 'hu' diyen nefes
Nedir bu duyduðum ses?
Beni affeder misin:
Huzurunda bir sabah,
Dilimde ismin Allah
Ve yarým kalmýþ
bir ah Ýle gözyaþý döksem
Saatlerce diz çöksem
'Hadi kulum' der misin?
Beni affeder misin?
Yedilerle, kýrklarla
Bir gün hýçkýrýklarla
Yoluna düþeceðim
Bir gün hýçkýrýklarla.
Dinleyin susun, susun
Sularýn hoþ sesinden
Velîler nefesinden
Bir rüya kadar güzel
Bir ömür kadar uzun
Ýlâhiler okunsun
Dinleyin susun, susun
Prof. Dr. Mehmet DEMÝRCÝ
radyobeyan