Sevgi emek ister By: Hadice Date: 22 Aralýk 2010, 14:14:45
Sevgi emek ister!
Ýnsan daha doðar doðmaz, kendisini çepeçevre kuþatmýþ bir sevgi halesiyle karþýlanýr. Dünyaya gelmesinin sevinç ve mutluluðu hissedilir. Bu sevgi yumaðýdýr, insaný yaþatan ve hayata hazýrlayan… Dolayýsýyla insan sevgisiz yaþayamaz. Sevgi eksikliðinin ne büyük facialara yol açtýðý yaþananlarýn tecrübesiyle az çok biliniyor.
Fakat ne yazýktýr ki, toplumumuz dayandýðý temel dini vasýflarý uzun bir süredir terk eylediði için, toplumu yarýnlara taþýyacak olan yavrularýmýzý, gösterilmesi gereken sevgiden mahrum etme gibi bir garabeti yaþýyoruz. Nasýl mý? Þöyle ki, geleneklerde nasýlsa yerleþmiþ bulunan ebeveynin “çocuklarýna sevgisini gösterememe” alýþkanlýðý hala birçok ailede yaþanýyor. Ana- baba, büyüklere olan saygýyý bahane ederek, çocuklarýný sevmek ve ilgilenmek gibi en doðal davranýþlarý sergileyemiyorlar. Sanki çocuklarýný sevseler suç iþlemiþ olacaklar! Gerçi merhametten nasipsiz, sevmeyi ve bunu göstermeyi küçük görenler nazarýnda, çocuklarý sevmek onlarý þýmartmaktýr! Þýmaran çocuk da tepeye biner, anaya babaya çektirir! gibisinden kabul edilmesi zor bir öngörüden yola çýkýyorlar. Ama bu düþüncenin ne kadar saçma ve zararlý olduðu yaþanýlan olaylarla ortaya çýkýyor.
Hala köylerimizde, kasabalarýmýzda daha çok görülen, þehirlerde ise her ne kadar bu tür davranýþ ve düþünceler azalmýþsa da hala devam ede gelen alýþkanlýklar yüzünden, hele de ayný evi paylaþýyorlarsa ebeveynlerle, ana- babalar çocuklarýný sevme, onlara deðer verme böylece hayata hazýrlama görevlerini yerine getirmiyor ya da getiremiyor! Kimi büyüklerinin yanýnda çocuðunu sevmekten utanýyor. Kimi ana- babasýnýn bundan hoþlaþmadýðýný varsayarak kendi ana- babalarý yanýnda çocuðunu öpmekten bile kaçýnýyor. Bunlara az çok þahit olduðum için söyleme gereðini duydum. Bu sebeple çocuklarýmýz sevgi yoksunluðu içinde büyümekte, sevgiye susamýþ olmaktalar.
Nedense büyüklerimiz “sevgilerini göstermeme ya da gösterememe” konusunda çok titizler. Evlatlar ise, þiddetle ihtiyaç hissettikleri sevgiyi görmemekten dolayý psikolojik rahatsýzlýklar yaþayabilmektedirler. Ya da sevgi yoksunluðunu kimi zararlý alýþkanlýklar edinerek kapatma yoluna girmekteler. Kötü alýþkanlýklarýn hep sevgisiz ailelerde büyümüþ çocuklarda ortaya çýkýyor olmasý, bir tesadüf olmasa gerek… Uyuþturucu alýþkanlýðý, sigara, alkol, þimdilerde pek revaçta olan internet alýþkanlýðý gibi… Sevgi gösterilmeyen çocuk, aileden kopmakta ve sevgi açlýðýný baþka þeylere yönelerek gidereceðini sanýyor. Bu genelde de kötü alýþkanlýk ve kötü arkadaþlýklar oluyor. Bu safhadan sonra aile ne yapsa da çocuðu üzerinde etkili olamýyor, kötü alýþkanlýklardan uzak tutamýyor. Çünkü çocuk bu gibi þeylerde ihtiyacý olan sevgiyi ve deðeri bulduðunu zannediyor. Yanýltýcý olsa da bunu böyle kabul ediyor.
Hâlbuki zamanýnda ve yeteri kadar sevgi görmüþ olsa, hiçbir çocuk veya genç, ailenin genel moral deðerleri dýþýna çýkmaz. Yahut da anne ve babasýnýn hassasiyetlerine göre davranýþ ve yöneliþ ortaya koyar. Sevginin gösterildiði ve yaþandýðý aileler, daha mutlu, sorunsuz ve geçimli oluyorlar. Çocuklar da geleceklerinden emin oluyor, kendilerini güvende hissediyorlar. Böylesi ailelerin daha huzurlu olduklarý da ortada…
Þimdi diyeceksiniz ki bu alýþkanlýklar neden toplumumuzda yer etmiþ? Aslýnda böylesi alýþkanlýk ve davranýþlarýn hiçbir dini, insani ve medeni dayanaðý yoktur. Olsa, olsa doðru - yanlýþ demeden geleneklere körü körüne baðlýlýktýr! Hele, hele yüce dinimiz Ýslam’da, bu davranýþlarý destekleyecek unsurlara rastlayamazsýnýz! Aksine Peygamber Efendimizin çocuklara gösterdiði þefkat, sevgi ve deðere tarih þahittir. Birçok hadisinde çocuklarla ilgili olarak “merhamet etmeyene merhamet edilmez.” buyurmuþtur. Her fýrsatta çocuklara, torunlarýna sevgisini göstermiþ, büyük toplumsal iþlerde bile onlarla istiþare edip fikirlerini almýþtýr. “küçüktür, çocuktur anlamaz!” dememiþtir. Torunlarý, namaz sýrasýnda bile sýrtýna binse onlara kýzmaz, rahatsýzlýk belirtmez, kendileri ayrýlýncaya kadar secdesini uzatýrdý.
Müslümanlarýn Peygamberi böyle ama Müslüman nerelerde… Hala Ýslam ahlakýný yaþamakta gevþeklik gösteriyoruz. Hala ihmale gelmez görevlerimizi ihmal ediyoruz. Ve toplumumuz gittikçe merhametsiz bir yapýya bürünüyor. Çocuk ve gençler ise en çok yara alanlardan…
Hâlbuki sevgi, hayatý yaþanýlýr kýlan en önemli ihtiyaçtýr! Ve sevgi emektir! Hayata en önemli katkýmýz olan çocuklarýmýza emek verirken, onlarý sevgimizden mahrum etmemiz büyük çeliþki deðil midir? O halde neden sevgisiz býrakalým onlarý? Neden sevgimizi göstermekten utanalým? Sevgimizin karþýlýðý mutlaka olacaktýr. Bu da evlatlarýmýzýn gurur duyulacak, erdemli insanlar olarak yetiþmeleridir! Hangi ana- baba bunu istemez? O halde sevgimizle çocuklarýmýzý kucaklamaya ne dersiniz? Hiçbir þey kaybetmeyeceðiniz gibi çok þey (evlatlarýnýzý) kazanacaðýnýza inanýn!
Þükran TAÞDELEN