Nur da sensin nar da insan By: sumeyye Date: 20 Aralýk 2010, 16:34:59
Nur Da Sensin Nar Da :Ýnsan....
Þair, “Karþýndakine deðer verdiðin kadar insansýn!” diyor ve insaný alýp baþka diyarlara götürüyordu. Deðer verene deðer verilirdi, bunu çok iyi bilirsin. Bir þeyden her þeyi, her þeyden bir þeyi yaratan bir Hâlýk vardýr ve sen de Yunus’un diliyle yaradýlaný seversin Yaradan’dan ötürü. Bütün sýr sendedir ve senin dilindedir. Gökyüzündeki milyonlarca yaðmur taneciði kadar sevimli, küçük ve zayýf; yerdeki su kadar rahmetli, bereketli ve güçlüsün. Güller susuz olmaz ve solmayan güller kokmaz iyi bilirsin.
Bir gün gelir dünyaya hükmedersin. Karýþtýrmadýðýn memleket kalmaz; lâkin bir gün olur çayýný bile karýþtýramayacak hâle gelirsin. Ya haddini bilirsin veya haddini Hak bildirir senin.
Yunus’ta gönülsün sen, Þeyh Galip’te aþk. Âkif’te yüreksin ve Mevlânâ’da hoþgörü. Çanakkale’de âbidesin sen, Sarýkamýþ’ta figan. Bir baþýna cansýn sen, milletinle kaynaþtýðýnda vatan. Çukurova’da Seyhan’sýn sen, atayurdumda Seyhun. Emirdað’da karsýn sen, esersin Dumlupýnar’a. Türkmenistan’ýn Garrýgala’sýndan bir türkü tuttursan sen, eþlik ederim Kýrýkkale’den ben. Bir tende iki beden. Biri kendim biri ben. Dün sendin, bugün sensin ve yarýn ben.
Gülden almýþsýn güzelliðini, gülün bülbülüsün sen. Gülün sevdasý bütün yüreklere yürüsün. Yürekleri Gül Yüzlü’yle güldürürsün. Gül alýrsýn sen, gül satarsýn. Gülden terazi tutansýn sen. Kelimeleri mýsralara dizen benim, dize getiren sen. Baþa taçsýn sen, derde ilâç, yüreðime kýrbaç. Toroslarda karsýn sen, çöllerde yâr. Urfa’da korsun sen, Ýbrahim’de (as) nur. Adýn belli ama, kimliðini tarif etmek zor. Bir tutkusun, sýnýrsýz yurtlarýn var senin. Asya steplerinde bir küheylansýn sen, taze yüreklerde bir ceylan. Senin damarlarýnda ‘delikan’ dolaþýr. Sen; dünyanýn dört bir yanýnda dolaþan civansýn. Çiçekler açarken isimsiz steplerde, acýya türkü mü söylenirmiþ?!.. Aral’ýn serin sevdasýsýn sen, Hazar’ýn feryadý. Karanlýðý solduransýn sen, nura doyuran.
Yarýmsýn sen tamamlanmayan, yarýnsýn sen bulunmayan. Susun sen, durulmayan, delice akan. Gecesin, ince ince ruha dolarken sessizce. Çözülmeyen bir bilmecesin. Ne zorsun, ne uzun; sadece iki hece. Aðlayansýn saatlerce ve güldürensin senelerce. Bir milletsin sen, saçlarýn adedince. Yaratýlýþýndaki mânâyý bildiðin sürece.
Zamansýn sen sessizce akan, bir aðýtsýn yürekler yakan. Âþýkta sazsýn sen, þairde söz. Yürekte közsün sen, surlarda göz. Þiirde kafiyesin, sandýkta hediye. Gökte kubbesin sen, yerde habbe. Dilde dileksin, gönülde melek. Uzaklarý yakýn eden bir uzaksýn. Seher yeliyle gelen sessin sen. Ben, sen, o, biz, siz, onlar; herkessin sen.
“Senin mâhiyyetin hattâ meleklerden de ulvîdir
Avâlim sende pinhandýr, cihanlar sende matvîdir”
Bayram Gökmen