Bir cevizi elinize alýnca, en dýþýnda bir yeþil kabuk, sonra tahta bir yapý, daha sonra ince bir zar ve en içte de tartýþmasýz þekilde insan beynini hatýrlatan beyaz bir yapýyla karþýlaþýrýz. Ceviz, dýþýndaki yeþil kabuðu ile kafa derisine, sert kabuðu ile kafatasýna, içindeki zarý ile beyin zarýna, asýl meyvesi ile de beyne benzeyen harika bir gýdadýr. Beynimizin küçültülmüþ bir modeli olan cevizin meyveler arasýnda gümüþ iyonu ihtiva eden tek meyve olmasý elbette harikadýr. Fakat bu gümüþ iyonuna, icra ettiði elektronik vazife açýsýndan ihtiyaç duyan tek organýn beyin olduðunu söylersek, sanýrýz bu muhteþem benzerlik ve mükemmel yaratýlýþ karþýsýnda hayretinizi gizleyemeyeceksiniz.