Son dem By: sumeyye Date: 18 Aralýk 2010, 17:03:43
Son Dem
“Kime uzun ömür verirsek, Biz onun geliþimini tersine çeviririz. Hiç düþünmüyorlar mý?” (Yâsîn, 68)
Titreyen ellerime hâkim olamadýðým zaman, hayatýmýn geç kalýnmýþ dönemleri için birkaç ýlýk gözyaþý döküldü gözlerimden... Geri dönüþ vaktine girdiðimi anladýðýmda, âhiret servetimin hesabýný bilmediðimi fark ettim.
Güneþin ikindi-üstü, bayat ýþýklarý loþ odama süzülürken, hiç bu kadar sýcak olduðunu düþünmemiþtim. Hayatý “yaþamaktan ibâret” sanan hayallerim, beni en acý hâliyle bir kez daha kandýrmýþtý. Hayat, son vedâya ramak kala, farklý bir yüzüyle çýkmýþtý karþýma ve sonra tozlu mâzime bir yolculuða çýktým, yorgun yüreðimle birlikte...
Küçük bir kýz iken, sayfalarýnýn hiç bitmeyeceðini düþündüðüm o büyük kitaplarým; bir gün hazin sonun þâhikalarýna varacaðýmý söyleselerdi, yine de ayný niyetle okur muydum acaba?
Âhiret azýðý sýkýntýsý çekeceðimi bilseydim, bir baþka çevirirdim sayfalarýný... Hassaslýðýna sýðýnarak kýrýlmasýna dayanamadýðým kalbimin acýsýný, beni yaralayan yüreklerden sonuna kadar çýkartýrken, ileride o küçük sevgilere dahî muhtaç olacaðýmý nasýl bilebilirdim? Kalbim severse sevmiþtim, kýrýlýrsa kýrmýþtým...
Tahta bir tesbih tutuþturulurken yorgun ellerime; canýmdan, kanýmdan olan çok sevdiklerimin de kaçýnýlmaz sonumu kabullendiklerini anladým.
Her þeyden bir alýnganlýk sebebi bulan, gülücük seslerini dahî kaldýramayan, “doyamadým” dediklerine karþý somurtan ben miyim?
Yanýmda ikinci bir nefes yokken, bir bardak suya uzanamayacak kadar hasretle bakacaðýmý söylememiþti anneciðim, ben eteklerinin dibinde gülücükler saçarken...
Hani gezmekten býkmayan ayaklarým, gülmekten kýrýþan al yanaklarým, tuttuðunu býrakmayan o bükülmez ellerim, þimdi ne hâldeler?
Yorgunluk kelimesini, her bir hücreme kadar, böylesine hiç yaþamamýþ ve hiç hissetmemiþtim...
Düzgün cümleler kurmanýn, hesapsýzca nefes almanýn, canýmýn her istediðini yemenin, duymam gerekenleri çaba sarf etmeden duymanýn, kimseye tutunmadan adým atmanýn, ölümü hatýrlamadan uyumanýn lüks olduðunu fark edememiþim meðer...
Buruþmuþ yüzüme tutulan aynalar gibi bakmak istemedi gözlerim, geride býraktýðým hesabý zor günlere..
“Kýymetini bilememek böyleymiþ” cümlesini ekledim, diðer birçok iç sýzlatan itiraflarýmýn yanýna...
Kýldýðým namazlarýmýn, beni o zorlu günde tanýmayacaklarýndan ürkerken; bereketini yaþayamadan tuttuðum oruçlarým geldi aklýma… Seher vakitlerinde uyumaktan gördüðüm rüyalar, kâbus gibi çökerken üzerime; hüzün dolandý rûhumun ayaklarýna...
Bir zamanlar yaðmurlarýn altýnda iliklerime kadar içime çektiðim toprak kokusu, þimdi sonsuzluðu hatýrlatýyor titrek bedenime…
Yüreðini acýtmaktan býkmadýðým anneciðim gelir aklýma… Arzu ettiði evlât olabildiðimden emin olamadýðým babacýðým, acaba nerdeler? Çiçeklerin, insaný baharýn derinliklerine götüren mis kokusuna hasret yüreðim... Kuþlarýn nârin kanatlarý, ihtiyar kalbimi taþýr mý bilmeden göç edeceðim günü bekledim.
Þimdi pencere kenarýndan bakarken uzun yollara, hayallerimde varýyorum yolun sonuna...
Anladým hayatý, anlamanýn tüm acý ve duygulu heceleriyle… Artýk dünya, baþka dünya; boyut, baþka boyut olacaktý benim için.
Kimin karþýlayacaðýný bilmeden çýktýðým bu yeni hayat yolculuðuna; tüm noksan sýfatlardan münezzeh olan, benim ise hatýrlamaya dahî üþendiðim, Rabbimin,
Hayatýma “huzur” verecek iken, benim lâyýkýyla tanýyamadýðým, Varlýk Nûru’m Peygamberimin,
Kýymetlerini bilemediðim âilemin,
Ve çok sevdiklerimin hasretleriyle güzel bir cennet umudu var yüreðimde...
Hoþça kal, tüm varlýðým, bu son elvedâ!..ALINTI
Ynt: Son dem By: Gulinur Date: 18 Aralýk 2010, 17:14:35
Hüzün..Kalbinizi acýtan bir duygu..Yine de seviyorum bazen..Bana hüzün veren þeyleri..
Bu yazý da onlardan biri..Allah razý olsun..