Kalbi Olan Girebilir…
Kulaðýnýz varsa, kalbiniz korkudan duracak.
Kalbi olan girebilir! Sevginin ihtiþâmý tek ve yalnýzca O’na olan adanýþta, adanýþýn tüm sevgilere sirayetinde yatar.Sadece O’nu sevebilirsin.
Bütün sevdiklerin O’dur.
Sadece O’nu bilebilirsin.
Bütün bildiklerin O’dur.
Sadece O’nunla konuþabilirsin.
Bütün konuþtuklarýn O’dur.
Hû Konþu! Hû. Ýnsanýn yaratýlýþtan sahip olduðu fýtrî öz, ’büyük bütün’e, kemâlâta doðru olan koþusunu baþlangýçtan beri büyük katýlýmlarla, büyük çaðlayanlarla sürdürmüþtür. Her aþamada kutlu bir yolcunun sadrýndan feyezân etmiþ, taþarak ‘büyük coþku’ya katýlmýþtýr. Her taþýp coþmasý, varlýðýn türküsünü þakýyacak, varlýðý çepeçevre sarmalayacak, varolanlarýn anlamlarýyla bütünleþecek, adeta varlýðýn ve insanlýðýn özü sayýlabilecek ‘O Kutlu Yolcu’ya hasret içinde sürmüþtür. Ve hasret dinmiþtir. ‘O Kutlu Yolcu’ Sidre’yi aþýp, varlýðý kuþbaþý tarassut ederek, simasýnda FITRAT’ýn cazibedar tebessümüyle aramýzda / baþýmýzýn üzerinde yerini almýþtýr.
Övünç kaynaðýmýzdýr O, insanlýðýn anlamýdýr. Selam Onadýr, muhabbet Ona; Onadýr ihtirâm…
Her yazýlan, her söylenen; – tüm konuþma ellerin mâverâya açýlýþý olmalý. Camâl’e, Hüsün’e, Kemâl-i Vücûda hakþinâs bir davetiye, nazlý bir perestiþ; tüm kâinatý telezzüzüyle ürperten her bûseyle taltîfimizde yerlebir – Bîr olup devrilen tâ içimiz; – tüm konuþma: Sükût…
Yani sözün Kalbe iniþi,
yani konuþmanýn sükûta kalboluþu,
yani: DUÂ.
Söz’ün ihtiþâmý sadeliðinde yatar.
Muhabbetin ihtiþâmý saflýðýnda,
Hayatýn ihtiþâmý kulluðun izzetinde,
Dostluðun ihtiþâmý himmetinde, þefkatinde,
Kâmil kiþiliðin ihtiþâmý kemâl-i aczinde,
Ebeveynin ihtiþâmý þefkatinde,
Büyüklüðün ihtiþâmý ihtiþâmýn fakrinde,
Varlýðýn ihtiþâmý semeresinde yatar.
Varlýðýn semeresi insandýr.
Ýnsan nefesi açýlýr açýlmaz þiir soluklamaya baþlar; dili çözülür çözülmez þiir söyler. Ýþte, en büyük þairler çocuklardýr!
Yazmak ve konuþmak
belki söz’e sahip olmak düþüncesinden kaynaklý;
ben’imizi meþrulaþtýrmaktan.
Þiir; söz’ün, dil’in bize sahip oluþu.
Önce kelimeyle ben’imiz ilâhlaþýrken,
ardýndan þiirin diliyle ben’imiz ilâhlarca yerlebir edilir.
Söz hakimdir, söz bizim deðildir artýk.
Kelâm artýk sonsuz bir sükûttur.
“Önce sükût vardý” ve þimdi “yalnýz sükût vardýr”.
Kelâm solunmuþ, parlatýlmýþ (nûr) ve sükûtun sonsuzluðuna,
her þeyi kaplayýcý saðanaðýna, esintisine (zulmet) katýlmýþtýr.
Sonsuz sükût; sonsuz sükûn.
Konuþma sessizliðin soluklanmasýdýr (hayatýdýr).
Koruyup yaydýðýnda kelâmý sükût,
Nefes aldýðýnda konuþma;
Sükût bütün konuþmadýr.
Sessizlik… Konuþma þimdi baþladý.
Sükût… Ve konuþma þimdi asýl.
Susun! Konuþma baþlýyor.
Hû Konþu!
Alýntý