Ey nefsim! By: superisi Date: 02 Mayýs 2009, 03:15:34
Ey nefsim!
Sen kendini genç ve güzel addediyorsun.
Gençligine güvenip güzelliginle de övünüyorsun.
Lakin görmez misin ki gençligin gidecektir ve gençliginle birlikte güzelligin de sönüp çözülecektir.
Dün çocuktun, bu günse yetiþkin bir gençsin; yarýn gelecek yaþlý olacaksýn. Nasýl ki çocukluk çagýn yerini gençlige býraktý, aynen öyle de bu kuvvet çagýn yerini zillet yaþýna býrakacak. Bilirken bilmez, bu gün etrafina hükmederken yarýn kendi bedenine dahi sözünü geçiremez olacaksýn. Güzelligini de beþ kuruþa sayma; zira 30 sene evvelki dillere destan güzeller, þimdi ya kabirdeler, ya da yüzleri buruþmuþ kamburlarý altýnda iki büklüm olmuþ birer harâbeler.
Ey nefsim!
Sen kendini seviyor; ama sadece kendini seviyorsun. Kerameti kendinden menkul þeyhler gibi, kendi zatýnda cazibeli haller bulup kendi kendine aþýk oluyorsun. Öyle ki baþkalarýný sevdiginde, hatta hizmet deyip, hayýr deyip baþkalarýnýn yardýmýna koþtugunda dahi kendi menfaatin ugruna çalýþýyor, sinsi sinsi kendi payýna ne düþer diye hesap edip, dolaylý yoldan yine kendine varýyorsun. Kendini destanlara sýðmayan bir Leylâ görüyor, kendi zatýna aþýk oluyorsun. Ama böyle yapmakla aþka zulmediyor, dünyadaki en güzel duygu sevgiye cevr ediyorsun. Bilmez misin, aþk denince bir aþýk, bir de ona mukabil gelen maþuk olur. Sevgiden bahsedeceksen onda bir seven, bir de sevilen bulunur. Hem sevenin, hem de sevilenin ayný olmasý duyulmuþ þey; aþýðýn, ayn-ý maþuk oldugu görüldük iþ degildir. Gel bu kara sevdadan vazgeç; sevdanýn karasýný degil, ak olanýný tercih et! Kendinde sevgiye layýk gördügün ne güzelligin varsa hepsi Rabb’indendir; sen Rabb’ini sev!
Aynaya degil, güzele; gölgeye degil, asla aþýk ol!
Ey nefsim!
Sen kendinde hiç kusur bulmuyorsun. Kendini hep haklý biliyor, eksigi kusuru semtine dahi yanaþtýrmýyorsun. Kendini savunmada o denli maharetlisin ki, alenî hatalarýný dahi dogru gösteriyor, kimi zaman beni bile haklýlýgýna ikna ediyorsun; zalimken mazlum, hainken ihanete ugramýþ gözüküyorsun. Kendini mükemmel bilmiþsin; zinhar hatayý kabul etmiyorsun. Halbuki bilmez misin tek kusursuz olan Allah’týr. O’nun haricinde ne varsa, her þey kusurludur, hatalýdýr. Þöyle bir bakýver kendine: Yaratýlmýþ olmak, kusura mahkum olmak degil midir? Yere basmak zorunda olmak, hem yere basan, hem de havada uçan kuþlara nispetle bir eksiklik degil midir? Yazýn güneþinde yanmak, kýþýn sogugunda donmak; geceleyin uyuya kalmak, hafýzana kaydettigin þeyleri bir zaman sonra unutmak, birer nakîse degil midir? Ey benim gafil nefsim! Kusurunu kabul etmemekle en büyük hatayý iþleyen kusurlu nefsim! Gel, geri dön! Yolun çýkmaz yoldur, kendini bil!
Ah nefsim, gafil nefsim!
Hayýrlar iþledim, baþarýlar elde ettim; görmedin mi nice ümranlar inþa ettim; hele bak bir akranlarýma, onlarýn beceremedigi ne iþler hallettim diyorsun.Lakin böyle demekle kendine yazýklar ediyorsun! Bilmezmisin ki hayýr vücudidir; iyilik ancak bir varlýgýn üzerine müesses olabilir. Sense vucudî degil ademîsin; varlýga degil yokluga yakýnsýn. Þöyle bir bak kendine: Þu benim bedenim, benden bir parça diye tuttugun elin senin midir?! Konuþuyorum dedigin dilin, bizatihi kendi baþýna elde ettigin bir sermaye midir?! Sana Allah’ýn ihsan ettigi nimetleri sahibine ver de, þöyle kendi varlýgýnla bir ortaya çýk desem, ne cevap verirsin?! Var olabilmek için ne yaptýn, kendini varlýk alemine çýkarmak için ne harcadýn desem, ne diyebilirsin?! Allah sana bu eli vermeseydi tutamayacak, bu dili ihsan etmeseydi konuþamayacaktýn. Allah seni yaratmasaydý sen olmayacaktýn. Þimdi nasýl olur da elinle tuttugun hayrý, dilinle konuþtugun baþarýyý kendin yaptýn sayarsýn. Ne cesaretle kalkar bunca hayrým var deyip, kendini hayýrlý sayarsýn! Sen hayýrlý degil zararlýsýn! Sen hayrýn sahibi degil, bilakis hýrsýzýsýn! Ey nefsim, sen bir mürâisin! Öyleki baþkalarý tarafindan bilinmek için canýný bile verirsin. Bu gösteriþ zaafý, bu bilinme arzusu, bu tanýnma düþkünlügü, bu konuþulma sevdasý sende öyle bir dereceye vardý ki, artýk dem ile damar, et ile týrnak gibi oldu. Riya, sana ait bir san’at oldu. Bazen riyaný öyle kýlýflýyor, öyle bir pazarlýyorsun ki, beni bile kandýrýyor, o muhlisane hallerin altýndaki zifiri riyayý bana dahi sezdirmiyorsun. Elde ettigin bir hayrý, ya insanlarý teþviktir anlatmalýyým diyerek, yada sinsi bir kombinasyonla baþkalarýna söylettirerek herkese ilan ediyor ve bütün bunlarýn arkasýnda bir þirk-i hafîyi hemen her gün iþliyorsun.
Ey nefsim!
Müslümanlýgýný satma! Sevdana yalan karýþtýrma!
Ey nefsim!
Ben farklýyým diyorsun. Giyimimle farklýyým, kuþamýmla farklýyým; baþarýlarýmla farklýyým, zekâm ile farklýyým; sözümle farklýyým, sohbetimle farklýyým; kýsacasý ben herkesten ayrýyým diyorsun. Ýnsanlar içinde insanlardan bir insan olmayý zinhar kabul etmiyorsun. Ne var ki Hz. Adem’den bu güne dek, gelmiþ-geçmiþ onca insan tekinden biri de sensin, bunu fark edemiyorsun. Kendini saraylara mahsus, tek baþýna sergilenen kaþýkçý elmasý biliyorsun, halbuki bir cam küreye doldurulmuþ misketlerden birisin, göremiyorsun. Hem bu farklý olma telaþesi de ne! Farklý olmanýn meziyet oldugunu sana kim ögretti! Görmez misin Allah’ýn yarattýgý varlýklar içerisinde farklý olanlar, ya çift baþlý hayvanlar, ya da
gördügünde içini kaldýran bir kýsým hilkat garibesi mahluklardýr. Onun haricinde mahlukatta ittirad vardýr; bidüziyelik vardir. Yaratýlmýþlarda asýl olan farklý olmak degil, birbirine benzer olmaktýr. Onun için sen sen ol, baþkalarýna benzer olmaktan gocunma! Hem gocunsan da para etmez, zira hilkattaki ittirad, sen istedin diye degiþmez!
Ey nefsim!
Yine gizli gizli hesapçýlýga baþladýn. Sagýna soluna göz atýp etrafindakilerden hareketle kendine galibiyetler biçiyorsun. Falancaya göre daha güzelim, filancadan daha zekiyim, bizim muhitte en çok sevilen benim diyorsun. Eþini dostunu, arkadaþýný komþunu kendine rakip bilip onlarla boy ölçüþüyorsun. Kendi baþýna gizli gizli zaferler kazanýyorsun. Bilir misin bu halinle neye benziyorsun? Degnekler üzerine yaslanarak ayakta kalan sakat bir bedene. Aman dikkat et! Degneklerini altýndan çeken olmasýn! Benim gafil nefsim! Talihinde hep güzellikler, iyilikler olsun istiyorsun. Sana ait herþeyin güzel oldugunu düþünüyorsun. Yaptýgýn hiç bir iþte yanlýþ görmüyor, hele ufak bir kusur bulunsa, onu muhakkak baþkalarýndan biliyorsun. Hep dogruyu buldugunu, apaçýk yanlýþýn dahi sana ugradýgýnda bir þekilde bir hayýr ve güzellik taþýdýgýný düþünüyorsun. Ey nefsim gel, kendini kandýrma! Yanlýþ yanlýþtýr boþuna uzatma! Kendini daha fazla savunup ta maskara olma! Mert ol! Ýzzetli ol! Yanlýþýný itiraf edip dogruyu bul! Karaya ak demekle bir þey degiþmiyor; yanlýþ senden zuhur edince dogru olmuyor! Günahý iþleyen sen olunca, ona sevap denmiyor! Ey kendini bilmez nefsim! Sen bütün insanlýðýn merkezinde kendin var zannediyorsun. Bütün alem seni kâbe bilmiþ te herkes seni tavaf ediyor sanýyorsun. Ýçinde sen olmadýn mý hiç bir iþ olmaz; sana iltifat edilmedi mi hayra ulaþýlmaz; seni yüceltmeyen agýzlar bereket bulmaz; sana sorulmadan mümkünü yok netice alýnmaz diyorsun. Kendini bütün insanlýgýn kalbi kabul ediyorsun. Lakin bu ne iþtir ki, þu an dünya üzerinde yaþayan milyarlarca insanýn böyle bir kalpten haberi dahi bulunmuyor! Bir dünya dolusu insan, sen var mýsýn, yok musun; aç mýsýn, tok musun hiç bilmeksizin hayatlarýný sürdürüp gidiyor, ve hiç kimse de böyle bir cehaletten rahatsýzlýk duymuyor.
Ey cahil nefsim!
Kendini allâme sanýyorsun. Hayat serüveninde kader rahlesinden ders almýþým diyorsun. Konuþtugun zaman gerdanýný büke büke hikmet akçelerini etrafina saçýyorsun. Eh bunca ilim ve tecrübeden sonra da kimi dinlersem dinleyeyim, önce aklýmla tartar, tecrübelerimle hesaba vurur öyle kabul ederim diyorsun.
Ey cahil nefsim!
Bu sözü sana söyleten ilmin degil, cehaletindir; aklýn degil enaniyetindir;
tecrübelerin degil toylugundur.
Ey nefsim!
Hafizta þey’en ve gâbet anke eþya’: Bir þeyi ezberinde tuttun, lakin bu tarafta nice þeyler senden kayboldu!
Ey nefsim!
Yeter üzerime gelme diyorsun! Hayatýmý zindan ettin, deyip bagýrýyorsun! Bu kadarý da agýr geldi; kaldýramam diyorsun. Artýk ben de býrakýyorum.. seninle ugraþmaktan ben de yoruldum.
yazarý belli deðil dile getirenden Allah c.c. razý olsun
: Ey nefsim! By: haberci Date: 02 Mayýs 2009, 04:27:35
Bu güzel Paylaþýmýzdan dolayý rabbim c.c sizlerden razý olsu sizleri cennetul-adl yaþamayý nasip eylesin kardeþ rabbim hizmetizi kabul eylesin okuyanlarýn hidayetine vesile kýlsýn amin.
Ynt: Ey nefsim! By: halim Date: 02 Kasým 2014, 20:38:52
Ey nefsim!
Sen kendini genç ve güzel addediyorsun.
Gençligine güvenip güzelliginle de övünüyorsun.
Lakin görmez misin ki gençligin gidecektir ve gençliginle birlikte güzelligin de sönüp çözülecektir.
Ey nakör sende bir gün yok olup gideceksin ama bizdende götüreceðini götüreceksin inþaallah ÝRADEM SANA DUR DÝYECEK...
ALLAH RAZI OLSUN
Ynt: Ey nefsim! By: Kevšer Date: 11 Ekim 2015, 21:59:04
Esslâmü Aleyküm. Paylaþým için Rabbim Razý olsun kardeþim. Ancak nefslerimizi terbiye ettikçe Rabbimize yakýnlaþabiliriz. Oyüzden nefsimizin oyunlarýna gelmemeye dikkat etmeliyiz. Buda Rabbimiz'in Rýzasýna uygun yaþamak ile mümkün olur. Rabbim bizleri herdaim kendisi ile meþgul eylesin inþaAllah. Amin
Ynt: Ey nefsim! By: ikranur 7d Date: 11 Ekim 2015, 22:26:29
ve aleykümüsselam ve rahmetullah.
inþAllah hiçbir zaman nefsimize uymayýz. nefsimizi iyi güzel hayýrlý iþlere yöneltmeliyiz. Allah (c.c.) razý olsun.
Ynt: Ey nefsim! By: besiye7A Date: 11 Ekim 2015, 23:30:57
Rabbim bizleri herdaim ibadwtlerle yani namaz kýlan oruç tutan zekat veren dini þeyleri bilip bilmeyenlere paylaþmak gibi þeylerle uðraþmanýza dilerim ve paylaþým için teþekkürler allah razý olsunnnn
Ynt: Ey nefsim! By: Rüveyha Date: 12 Ekim 2015, 19:12:04
Rabbim razý olsun,bizlerin de duygularýna tercüman olmuþ yazan kardeþim..Rabbim idrakimizi artýrsýn ÝnþaAllah
Ynt: Ey nefsim! By: damla6d Date: 12 Ekim 2015, 21:16:51
Esselamu aleykum.
Nefsimize kanýp da bir þeylere dalmamalýyýz.Kötü þeyler yapýp da namazýmýzý aksatmamalýyýz. Ýbadetlerimizi düzgünce ve inanarak yapmalýyýz.Nefsimiz bizi deðil de biz nefsimizi kontrol altýnda tutup biz adam etmeliyiz.Baþka türlü asla düzgün bir insan olamayýz.Ama bu aralar çoðu kiþi kendini nefsine kaptýrmýþ gidiyor.Benim gördüðüm çok var.Allah bizi düzgün biri eylesin inþAllah.
AMÝNN...
Ynt: Ey nefsim! By: ceren Date: 12 Ekim 2015, 21:26:39
Aleykümselam.Nefsine hakim olan,Allahýn emir ve yasaklarýna uyan kullardan olalým inþallah....
Ynt: Ey nefsim! By: Sümeyye Þahiner7B Date: 12 Ekim 2015, 22:32:00
Allah`ým sen bize mukayet ol Yarabbim .Bunu yazan veya gönderenden Allah binlerce razý olsun .Çok duygulandým . Ey nefsim `; ben senden daha güçlüyüm ve sana hiç fýrsat vermeyeceðim . Artýk her istediðim þey olmayacak . Artýk kimseyle alay edilmeyecek. Kimseye kötü davranýlmayacak...nefis bu bazen söz geçiremiyorsun...
Ynt: Ey nefsim! By: mevlüde06 Date: 13 Ekim 2015, 03:00:42
Ve aleykumusselam ve rahmetullah.Rabbim yazandanda bizim okumamiza vesile olanlardanda razi olsun insalalh.bir solukta okunacak cok guzel bir yazi gercekten.ozellikle su bolum cok etkiledi beni.
Ey gafil nefsim!
Sana Allah’ýn ihsan ettigi nimetleri sahibine ver de, þöyle kendi varlýgýnla bir ortaya çýk desem, ne cevap verirsin?! Var olabilmek için ne yaptýn, kendini varlýk alemine çýkarmak için ne harcadýn desem, ne diyebilirsin?! Allah sana bu eli vermeseydi tutamayacak, bu dili ihsan etmeseydi konuþamayacaktýn. Allah seni yaratmasaydý sen olmayacaktýn. Þimdi nasýl olur da elinle tuttugun hayrý, dilinle konuþtugun baþarýyý kendin yaptýn sayarsýn
radyobeyan