Yunus gibi By: SevD@_GüLü Date: 29 Kasým 2010, 22:08:14
Yunus gibi
Balýklar ölüyor… Su yüzünde yüzen cansýz bedenlerini görünce içimde hüzün dereleri akmaya baþlýyor Hele nicedir akvaryumumda olan balýklarý böyle görünce daha bir acý çöküyor baðrýma…
Yemek yerken masada, zor çeviriyorum yüzümü akvaryuma doðru… Lokmalar aðýr gidiyor boðazýmdan… Lezzetleri acýlaþtýrýyor ölüm
Alýþtýklarýmýzdan ayrýlmak acýtýyor içimizi… Balýk da olsa, baktýklarýna ne de çabuk baðlanýyor insan… Dünyayý ve sevdiklerini býrakamamak bundan olsa gerek Alýþmaya görsün insan, zor kopuyor sonrasýnda…
Akvaryum heyecanýmý hüzne çeviren sadece ölümü hatýrlatmasý deðil Hesaplarýný verme korkusu da incitiyor içimi… Günlük hayatýn günah rüzgârlarýnda savrulurken akþam da akvaryumu öyle görmek dayanýlasý deðil doðrusu…
Yemini zamanýnda ve yeterli verdim mi, suyunu temizledim mi, ilaçlama yaptým mý? Uzayýp giden sorular doðru cevap arýyor… Balýklarla baþbaþa kaldýðýmda kendimi kandýrmadan rahat konuþabilecek miyim? Belirsiz bakýþlarla bakýyorum onlara… Boþlukta buluþuyoruz
Sanki sadece onlarla hesaplaþacaðýz? Çobanlýðým balýklara bakmaktan ibaret deðil elbette ki… Hane halký, komþu hakký… Sýralandýðýnda akvaryumdan okyanuslara sürecek sorumluluk uzantýsý…
Ýnsan doðmak, insan olmak, insan olarak ölmek… Ýhsan edeni bilmek, edeble ubudiyet elini uzatabilmek… Ömrün uzunluðu veya kýsalýðý deðil… Uzanan Rahman elini ‘an-ý seyyale’de tutabilmek… Sonsuz okyanuslarda yüzebilmeye yüzü olacak bir hayat sürebilmek…
Akvaryum içindeki hayatta küçük yemlere yem olan nasýl yüzsün derin denizlerde… Yüzünüzü nereye çevirirseniz orasýný görürsünüz Denî dünyanýn iþleri yürekte yer ederse, yerimiz de yeryüzünden ötesi olmaz
Biz balýk deðiliz… Tefekkür heyecanýný tezekkür þevkiyle sürdürüversin insan, büyük denizlerin büyük coþkusu çok sönük kalýr onun yanýnda… Dünyanýn taka iþlerine hiç takmaz böylesi… Olsa ne yazar, olmasa ne yazar… Aziz olan Allah mahcup etmesin yeter ki…
Kâinat bizim… Bakýþlarýmýz bayaðýlýðý ve baygýnlýðý býrakýp belirgin baksýn güzelliklere, yüreðimiz yüceliklere yönelsin… O zaman insan olarak ölmeye hazýrýz demektir
Kâinat kapanmadan kendi hesabýmýzý kendimiz görmemiz lâzým… Yalnýz ve biz… Kandýrmadan ve kaçmadan… Yüzleþebilmek kirli yüzüyle… Akvaryumda iyi yüzmesini bilmeliyiz
Balýk dostlarým, affeder misiniz beni? Af dileyeceðim sadece sizler de deðilsiniz… Kâinatý adýmlamayalým bunun için Nefes aldýkça yürüyebildiðim kadarýyla yürüyebilmeliyim bu yolda… Boðulmadan yüzebilmeliyim bu denizde…
Akþam olup yemlerken sizi, hikmet yemlerini de vermeliyim yüreðime… Yoksa ne farkým kalýr sizden Biz de buralý deðiliz, elbet gideceðiz aslýmýza Ölümde asýlmadan önce hesaplaþmalarýmý öncelikli iþlerin baþýna koymalýyým Diðerleri sevilesi veya üzülesi iþler deðil
Baþ koyduðumda yastýða, hangi davaya baþ koyduðumu düþüne düþüne uyanmalýyým Rüyalarýmda hakikat denizlerinde yüzebilmeli, aynalarda yüzümü yýkayabilmeliyim
Balýklarla barýþýk, kâinatla yüzleþmek için yapmalýyým bunca zaman yeterince yapmadýðým tefekkür denizinde þevkle yüzmeyi… Af dilemeliyim kâinatýn huzurunda kâinatýn Sahibinden…
O affettikten sonra deryalar diz çöker, gece merhaba der, Yunus yoldaþým olur Ben de selamete çýkarým Yunus gibi
Alýntýdýr
radyobeyan