Kalbinin Derdi Nedir? By: reyyan Date: 20 Kasým 2010, 19:58:08
“Kalbinin Derdi Nedir?
Mustafa Eriþ
Allah dostlarýndan Ahmed bin Ebü’l-Havârî hazretleri bir gün çöle doðru yürüyüþe çýkmýþtý.
Araplardan bir grup insanýn sahrada deve koþturduklarýna þahid oldu. Onlar bir tarafta develerini koþtururken biraz ilerde köþeye çekilmiþ kendi halinde oturan bir köylü gördü. Onunla sohbet etmek arzusu gönlüne düþtü ve ona doðru yöneldi.
Adamýn garip bir hâli vardý.
Uzaktan insanýn dikkatini çekecek kadar sâkin ve kabuðuna çekilmiþ bir halde görünüyordu.
Bir grup bedevi Arap ise heyecan dolu anlar yaþýyordu. Büyük bir telaþ içerisinde baðýrýp, çaðýrýyordu.
Böyle bir ortamda onlarýn karþýsýnda kendi haline göre, yerinden kýpýrdamadan bir insan nasýl oturabiliyordu?
Büyük bir merakla yanýna giden Ahmed bin Ebü’l-Havârî rahmetullahi aleyh ona:
“Esselâmü aleyküm” diyerek selâm verdi.
O da hafif sesle:
“Aleyküm selâm” diyerek selâmý aldý.
Baþka bir kelam etmedi. Bundan sonrasýný Ahmed bin Ebü’l-Havârî anlatýyor:
Bir müddet sessizce oturdum. Gönlüm huzur doldu.
Uzaktan garip görünümlü bu insan hep zikir ve murâkabe halindeydi. Belli ki Rabbýsýyla beraberdi.
Huzurunu bozmak istemedim. Sessizce yanýnda oturup istifade etmeye çalýþtým. Bir hayli zaman geçtikten sonra baþýný kaldýrýp bakýþlarýyla beni þöyle bir süzdü. Sonra konuþmaya baþladý:
“Allah Teâlâyý zikretmek ne kadar tatlý bir þey!.. Gönüllere huzur, kalblere þifa veriyor...
Þaþýyorum þu insanlara?!..
Niçin boyun büküp yalvarmazlar?
Neden Allah’ý zikretmezler?
Oyun ve eðlenceye dalarak niçin O’nu unuturlar?
Halbuki ölüm onlarýn peþinde. Her an onlarý takip ediyor.
Ýnsan için ondan kurtuluþ yolu asla yok.
Böyle bir tehlike ve musîbetler içinde olmasýna raðmen insanlar neden boþ þeylerle meþguller.”
Bunun üzerine ben de:
“Allah’ýn rahmeti üzerinize olsun insanlar hangi müsîbetler ve hangi tehlikeler içinde?” diye sordum?
Þöyle cevapladý:
“Günah musîbeti ve ölüm tehlikesi. Ölümden öncesi ve sonrasý!”
Sonra aðlamaya baþladý. Ben de onunla birlikte aðladým.
Biraz sonra tekrar:
“Neden yapayalnýz duruyorsun?” diye sordum.
O:
“Ben yalnýz deðilim! Rabbimle berâberim” diye cevap verdi.
Fakir ve muhtaç olduðunu zannederek;
“Bir þey ister misin?” dedim.
O:
“Evet kalbimin derdini tedavî edecek bir tabib isterim” dedi.
“Tabîbin kimdir?” dedim.
“Rabbimdir” diye cevap verdi.
“Kalbinin derdi nedir?” diye sordum.
“Günahlar...” dedi.
“Peki bunlardan kim kurtuldu?” diye sordum.
“Allahü Teâlânýn râzý olduðu kimseler” dedi.
“Yolcu musun?” dedim.
“Annemden doðduðumdan beri yolcuyum.”
“Yolculuðun nereye?” dedim.
“Kabiredir” dedi.
“Nereye gidiyorsun?” dedim.
“Âhirete gidiyorum” dedi.
“Azýksýz yola gidilmez. Azýðýn nerede?” dedim.
“Azýðým son derece az” dedi.
“Yanýnda yiyeceðin nedir?” dedim.
“Sübhanallah! Rabbimin vereceði rýzýk” dedi.
“Peki yalnýz hâlinle korkmuyor musun?” dedim.
“Nasýl korkarým? Niçin korkayým? Sâhibimin, Rabbimin mülkündeyim” diye cevap verdi.
“Yol neresidir?” diye sormaya devam edince; ellerini açýp þöyle yalvarmaya yakarmaya baþladý:
“Yâ Rabbi!..
Ýnsanlarýn çoðu seni unutmuþ baþka þeylerle meþgul!..
Halbuki her iþin karþýlýðýný Sen vereceksin!..
Ey gariblerin yardýmcýsý!..
Ey âcizlerin sýðýnaðý!..
Ey azý çoðaltan!..
Ey sapmýþlarý hidâyete erdiren!..
Ey kendisine herkesin saðýndýðý Rabbim!..
Senin ihsânýný ve rýzâný isterim...
Senin rýzân olmadan dünyâ ve ahiret güzel olmaz.”
Hem böylesine içten, samimi bir þekilde dua ediyor, hem de yürüyordu. Ben de onu takip ediyordum. Bir müddet gittikten sonra bana doðru dönerek:
“Allah’ýn rahmeti üzerine olsun!.. Senin için benden daha hayýrlý olan bir kimseye git!.. Beni meþgûl etme!..” dedi.
Sonra benden uzaklaþýp gitti. Arkasýndan baktým kaldým. Gözden kayboluncaya kadar onu takip ettim. Aðlayarak geri döndüm.
Allah dostlarý ahiret endiþesi ile dolu bir hayat sürerler. Az ve öz konuþurlar. Zira aðýzdan çýkan her sözün kirâmen kâtibin melekleri tarafýndan kayýt altýna alýndýðýný bilirler. Hesab verme korkusu onlarý sükûta bürümüþtür. Onlar katýnda en lezzetli þey Yüce Rabbý zikretmektir.
Bunun için daimi tefekkür halinde ve sükûti bir hayat geçirmeðe gayret ederler. Her an kendilerini Allah Teâlâ hazretlerinin huzurunda bilerek daimi zikir halinde olmaða gayret ederler. Nefeslerini boþ yere harcamazlar.
Rabbimiz bizlere de onlarýn hayatýndan güzellikler lutfeylesin. Amin.
radyobeyan