Sevmezler beni By: sumeyye Date: 18 Kasým 2010, 16:30:09
Sevmezler Beni
Onlar sevmezler beni.
Ayrý dünyalarýn insanlarýyýz.
Ýnançlarýmýz, duygularýmýz, düþüncelerimiz farklý…
Ben, Müslüman’ým!..
Dinimin gereðini yerine getirmeye çalýþýyorum:
Allah’tan baþka ilah tanýmýyorum. Yaratýlmýþlara kul olmuyorum. Kulluðumu, itaatimi, hayatýmý ve ölümümü Yaratan’a adýyorum… “Hüküm, yalnýz Allah’ýndýr” diyorum. Eðilmiyorum zalimlerin, zorbalarýn önünde. Yalnýz rükûda Rabbim için eðiliyorum… Ona hiçbir konuda, hiçbir þeyi ortak tanýmýyorum… Mümin olmayý, en büyük þeref biliyorum.
Onlar sevmezler beni…
Dinlerine girmedikçe; onlar gibi yaþamadýkça sevmezler…
Ben Müslüman’ým. Vahyi, hayatýmýn kýlavuzu kabul ediyorum. Onda emredilenleri yapmaya; yasakladýklarýndan da kaçmaya çalýþýyorum. Kurtuluþu, Kur’an’da biliyorum. Peygamber’den daha üstün örnek tanýmýyorum. Þeytanýn adýmlarýna uymuyorum. Þeytanýn dostlarýyla dostluk kurmuyorum. Þeytanlarýn ayartýp saptýrdýklarýný, doðru yola davet ediyorum… Batýla yönelenleri, hakka çaðýrýyorum… Dünyayý zindana çevirmek isteyenlere karþý, her yerde bir çerað tutuþturmaya gayret ediyorum…
Onlar sevmezler beni.
Aldatmýyorum insanlarý. Aldatýlanlarý uyarýyorum. Kul hakkýna saygý duyuyorum. Ýnsanlarýn ve çevrenin gerçek bir dostu olduðumu unutmuyorum. Ýyilik ve güzellikten baþka bir þey düþünmüyorum. Günah iþlerde deðil; hayýrlarda yarýþmak istiyorum…
Elimin altýndaki her þeyin bana emanet olduðunun bilincindeyim… Ben de, emanetim kendime. Emanetlere ihanet edenleri, Allah’ýn sevmediðini biliyorum. Allah’ýn sevgisini, her sevginin üstünde görüyorum. Allah’ýn sevmediði bir kul olarak yaþamaktansa, yaþamamayý yeð tutuyorum. Yaratan’ýn sevdiði iþleri ben de seviyorum… Sevmediklerini de, sevmiyorum, hoþ göremiyorum. Bunu, kutlu bir ödev kabul ediyorum…
Onlar sevmezler beni.
“Þirk”e ve haramlara yaklaþmayý, ateþe atýlmak kadar tehlikeli görüyorum. “Salât”ý, bunun için önemsiyorum. Namaz kýlýyorum… Dinin direði, gözümün nurudur namaz… Beni kötülüklerden koruyan bir kalkandýr… Oruç da öyle… Bütün ibadetler de…
Kurban kesiyorum. Varlýðýmý, var edene kurban adýyorum. “Benim salâtým (namazým ve bütün ibadetlerim), kurbaným (ve bütün itaatlerim), hayatým ve ölümüm âlemlerin Rabbi Allah içindir. Onun ortaðý yoktur…”1 diyorum. Buna inanýyorum. Böyle olmaya çalýþýyorum. Hakkýn hoþnutluðuna programlýyorum hayatýmý… Ýsterse hiç kimse hoþnut olmasýn, sevmesin beni…
Güzel düþünen, güzel konuþan, güzel davranan insanlarý dost tanýdým. Emin olmayý, en önemli vasýf, adil olmayý kendime ad kabul ettim. Kul hakkýna saygý duydum. Ýnsanlarý kardeþ bildim. Çünkü benim önderim: “Ey Allah’ýn kullarý kardeþ olun” buyuruyor. Ensarla muhaciri örnek alýp onlar gibi “isar” sahibi olmaya çalýþtým. “Önce canan, sonra can” dedim; kardeþlerimi kendime tercih ettim…
Materyalist bir eðitimle yetiþmiþ, çaðýn sekülerleþmiþ insanlarý, sevmezler beni elbet…
Yalana, yanlýþa, sahtekârlýða, zulme ve haksýzlýða karþý çýktým. Ýnsanlar, insan gibi yaþasýn istedim. Düþmanlýða, düþman oldum. Savaþa, savaþ ilan ettim… Sevgisizliktir; sevmediðim tek þey… Barýþýn daima hayýrlý olduðunu hatýrlatýyor Yüce Rab. Sevgiye düþman olan her þeye, ben de düþman oldum… Ýyiliklerin (marufun) yapýlmasýný teþvik ettim. Kötülüklere (münkere) engel olmaya çalýþtým…
Dilin de bir emanet olduðunu düþünüyorum. Nice dokuz köyden kovulsam da; hakký, doðruyu ve güzeli söylemekle; Rabbime teþekkür borcumu ödemeye çalýþtýðýma inanýyorum. Ve yaþamak istiyorum söylediklerimi…
Sorgulansam, sürülsem, mahbeslerde çürüsem de; eðilmeyi sevmiyorum. Kimliðimi kuþanýyorum. Namuslu ve onurlu yaþamak istiyorum… Aklýmý, vicdanýmý, irademi, kiþiliðimi pazara çýkarmýyorum…
Onlar sevmezler beni.
Havasýný teneffüs ettiðim, suyunu içtiðim, ekmeðini, katýðýný yediðim, koynunda barýndýðým topraðýmý seviyorum… Bu güzel vatanda beraber yaþadýðýmýz insanlarýn huzurlu olmasýný istiyorum. Gelecek neslimizin, iftihar edeceðimiz bir nesil olmasýný arzu ediyorum. Yaþadýðýmýz dünyada, huzuru bozan en küçük kötülük kalmasýn diliyorum…
Renkler, diller, ýrklar ne ki!.. Ýnsanýz biz… Ýnsanlara dinlerinden dolayý zor kullanma yetkisini Yaratan vermiyor kullarýna. Ýnandýðýmýz doðrularý, insanlara duyurmak bizim ödevimiz…
Sadece insanlarý deðil; hayvanlarý, bitkileri, taþý, topraðý, yýldýzlarý… bütün kainatý seviyorum… Sevgi, bütün gönüllerde yeþersin; hep yemyeþil kalsýn istiyorum…
Onlar sevmezler beni.
Ben, barýþýn sevdalýsýyým. Sevmeyeni, sevmiyorum… Baskýyý, terörü, bozgunculuðu, düþmanlýðý, iþkenceyi sevmiyorum. Hiçbir çirkin iþi, kötülüðü sevmiyorum… Hainleri sevmiyorum… Zalimlerden baþka düþman tanýmýyorum…
Ben tarafsýz deðilim. Mazlumlarýn yanýnda yer alýyorum. Nerede bir mazlum varsa; yaralarýný sarmak, acýlarýný dindirmek, gözyaþlarýný silmek istiyorum…
Bu güzel iþleri belki tam olarak yapamýyorum… Ama yapmak istiyorum. Bu niyeti taþýyorum… Onlar da bunu biliyor. Potansiyel bir suçlu olarak görüyorlar beni. Bunun için sevmiyorlar…
Onlar sevmezler beni. Girmedikçe dinlerine…
Söyleyin, sevmezler miydi; ben de Yaratan’a inanýp itaat etmeseydim?.. Hak, hukuk tanýmasaydým?.. Zalim olsaydým… Zalimlere alkýþ tutsaydým. Dalkavukluktan hoþlansaydým… Ýkiyüzlü olsaydým… Onlar gibi yaratýlmýþlara kul olsaydým… Helal – haram bilmeseydim?.. Sadist davransaydým. Yakýp yýkmaktan, öldürmekten, iþkenceden, çýðlýktan, gözyaþýndan zevk alsaydým…
Yetkimi kullanarak halkýn parasýný sorumsuzca harcasaydým… Onlarla beraber içki, kumar masasýna otursaydým, ahlaksýzlýk yapsaydým sevmezler miydi?..
Çalsaydým, dolandýrsaydým, haksýz kazanç saðlasaydým… Mafyalarla, çetelerle, karanlýk güçlerle iliþkim olsaydý; yine birçok kapýlar kapatýlmak istenir miydi yüzüme?.. Yine sürülür müydüm?.. Tutuklanýr, sorgulanýr, cezalandýrýlýr mýydým?..
Sadece onlar deðil; bizden görünüp onlar gibi düþünenler de (daha doðrusu düþünmeyen, bidat ve hurafeciler de) sevmezler beni… Kendileri gibi düþünmedikçe, hoþlarýna gidecek söz söylemedikçe; vahyi delil kabul ettikçe sevmezler…
“Ben”den kastým; “biz” elbet. “Biz”den kastým; vahye inanan, yirmi dört saatini (ve bütün hayatýný) vahye göre þekillendirmek için gayret eden; kulluðunu, hayatýný ve ölümünü Yaratan’a adayan herkes…
Onlar, sevmezler bizi… Önemli deðil… Allah sevsin… Allah’ýn sevdikleri sevsin… Biz sevelim birbirimizi…
Yetmez mi?..
Adil Akkoyunlu
Ynt: Sevmezler beni By: Hadice Date: 18 Kasým 2010, 16:55:34
Yeter kardeþim bu bize yeter yeterki ALLAH SEVSÝN YETERKÝ ONUN SEVDÝKLERÝNÝ SEVELÝM biz birbirimizi sevelim Rabbim razý olsun
ÇOK GÜZEL BÝR PAYLAÞIMDI EMEÐÝNE SAÐLIK
Ynt: Sevmezler beni By: _MeLiKe_ Date: 18 Kasým 2010, 17:13:46
Allah kuluna yetmez mi?(zumer_36) Varsýn kimse sevmesin Allah kuluna yeter...güzel paylaþýmdý Allah razý olsun kardeþim