ALLAH (c.c.) Demek
Fakir bir genç, padiþahýn kýzýna aþýk olmuþ.
Bu ümitsiz sevdasýný gidip meþhur derviþine anlatarak yardým dilemiþ. Derviþ: “Evlâdým, þehrin giriþinde tam yol aðzýnda otur, kim ne derse desin sadece ‘ALLAH’ diye cevap ver.” demiþ.
Fakir genç, denileni yapmýþ. Günlerce, aylarca þehrin giriþinde baþka hiçbir kelime konuþmadan “ALLAH” demiþ. Derviþ, yiyeceðini, içeceðini her gün getiriyormuþ. Zamanla “ALLAH” diyen genç halk arasýnda meþhur olmaya baþlamýþ. Nihayet bir gün padiþah da genci merak etmiþ. Derviþten, genç hakkýnda bilgi istemiþ.
Derviþ, gencin devrin büyüklerinden olduðunu söylemiþ. Padiþah, kalkýp genci ziyarete gitmiþ. “Kimsin?Derdin ne? Ne istersin?” demiþ ise de, genç, padiþaha karþý da “ALLAH” demekten vazgeçmemiþ. Baþka tek kelime konuþmamýþ.
Derviþ akþam gencin yanýna gelmiþ. “Padiþah sana “Kýzýmý vereyim” diyene kadar, sen ondan sakýn ola ki bir istekte bulunma!” diye tembihte bulunmuþ. Nihayet bir gün padiþah gelip: “Ne istiyorsun, istiyorsan seni kýzýmla evlendireyim.” deyince,
Genç, derviþin þaþkýn bakýþlarý altýnda “Yok” demiþ. Artýk onu da istemiyorum.
Ben baþka birisinin hatýrý için ALLAH dedim, ALLAH devrin padiþahýný ayaðýma getirip, benim gibi miskin bir gence kendi kýzýný teklif ettirdi.
Eðer Onun hatýrý için ALLAH deseydim kim bilir ne olurdu?
Ben bundan böyle Ondan baþkasýný anmýyor, ondan baþkasýný istemiyorum.”demiþ.
Fakir bir genç, padiþahýn kýzýna aþýk olmuþ.
Bu ümitsiz sevdasýný gidip meþhur derviþine anlatarak yardým dilemiþ. Derviþ: “Evlâdým, þehrin giriþinde tam yol aðzýnda otur, kim ne derse desin sadece ‘ALLAH’ diye cevap ver.” demiþ.
Fakir genç, denileni yapmýþ. Günlerce, aylarca þehrin giriþinde baþka hiçbir kelime konuþmadan “ALLAH” demiþ. Derviþ, yiyeceðini, içeceðini her gün getiriyormuþ. Zamanla “ALLAH” diyen genç halk arasýnda meþhur olmaya baþlamýþ. Nihayet bir gün padiþah da genci merak etmiþ. Derviþten, genç hakkýnda bilgi istemiþ.
Derviþ, gencin devrin büyüklerinden olduðunu söylemiþ. Padiþah, kalkýp genci ziyarete gitmiþ. “Kimsin?Derdin ne? Ne istersin?” demiþ ise de, genç, padiþaha karþý da “ALLAH” demekten vazgeçmemiþ. Baþka tek kelime konuþmamýþ.
Derviþ akþam gencin yanýna gelmiþ. “Padiþah sana “Kýzýmý vereyim” diyene kadar, sen ondan sakýn ola ki bir istekte bulunma!” diye tembihte bulunmuþ. Nihayet bir gün padiþah gelip: “Ne istiyorsun, istiyorsan seni kýzýmla evlendireyim.” deyince,
Genç, derviþin þaþkýn bakýþlarý altýnda “Yok” demiþ. Artýk onu da istemiyorum.
Ben baþka birisinin hatýrý için ALLAH dedim, ALLAH devrin padiþahýný ayaðýma getirip, benim gibi miskin bir gence kendi kýzýný teklif ettirdi.
Eðer Onun hatýrý için ALLAH deseydim kim bilir ne olurdu?
Ben bundan böyle Ondan baþkasýný anmýyor, ondan baþkasýný istemiyorum.”demiþ.