Seni dinleyen biri var
Dertleriniz dermanýnýzdýr…
Dert bize de uðrar
Hayatýmýzýn seyri deðiþiyor bazen, dert bürüyor dört yanýmýzý Küsüyoruz hayata ve kendimize…
Üst üste geliyor bazen hiç beklenmedik üzüntüler, hesapta olmayan saatler yaþýyoruz ansýzýn
Þaþýrýyoruz
Sudan çýkmýþ balýk misali çýrpýnýyor bedenimiz ve kalbimiz Çekip yorganý baþýmýza unutmak istiyoruz her þeyi
Sanki dert olan þey, hiç bize uðramamýþ gibi kapatmak istiyoruz gözlerimizi ve uyumak istiyoruz, saatlerce belki de günlerce Uçup gider belki yaþadýðýmýz üzüntü, gözlerimizi açtýðýmýzda, kaldýðýmýz yerden devam ederiz diye
Teselli arýyoruz yanýmýza gelen bir dostta, tutunacak bir dal arýyoruz, ayakta durabilmek için ya da yaslanacak bir duvar Dün her þey yolundaydý diye, bugün de öyle olacak sanýyoruz, kendimizden emin ilerlerken adým adým; ertesi gün baþýmýza gelen bir dertle yýkýlýyoruz, daðýlýyoruz…
Her zaman dik duralamayacaðýný öðreniyoruz Derdin anlamýný o an anlýyoruz Tanýþmak istemesek de o an mecburen tanýþýyoruz Oysa düne kadar dert yoktu hayatýmýzda…
Peki, dertsizliðimizin þükrünü eda edebilmiþ miydik?
Dert baþýmýza gelince, dertsizliðin kýymetini öðreniyoruz galiba
Biçare zamanlarýmýz
Neþesi kaçýyor bazen dünyamýzýn, hiçbir þey yapmak gelmiyor içimizden O çok sevdiðimiz yemeði yemek, yerine getirmiyor keyfimizi ya da bayýla bayýla izlediðimiz o pembe dizi, bir þey ifade etmiyor o anlarda…
Ýçimiz bunalýyor, “Birinden yardým istemeliyiz” diyoruz
Yeniden nefes almak için, acýlaþan lezzetlerimizi yeniden tatlandýrabilmek için, gözyaþlarýmýzý rahatlýkla silebilmemiz için Teselli etmeli biri bizi, “Üzülme ben varým” demeli ve ellerimizden tutup sýcaklýðýný hissettirmeli!
Hayatýmýzýn yolunda gittiði demlerde, unutuyoruz O’nu…
Bir hediye verene, dakikalarca ettiðimiz teþekkürü, O’na gelince akýl edemiyoruz
Bize bahþedilen nefesin, ellerin, ayaklarýn, O’nun hediyesi olduðunu unutuyoruz Sevdiklerimizin yanýmýzda oluþunun; her yeni güne kýyamet kopmadan ulaþmanýn; ölümün henüz bize uðramadýðýnýn farkýndalýðýný yapýþtýrmýyoruz üzerimize
Dertler ve kederler yýkýlýnca üzerimize, acizliðimizi anlýyoruz Hayatýmýzýn seyrinin her zaman bizim elimizde olmadýðý geliyor biçare aklýmýza Hüznün rengi düþünce üzerimize, biz düþüyoruz bir anda yerden yere
Acizlik ve fakirlik bize de uðrarmýþ meðer Þýmarýk çocuk gibi salýna salýna yürüyen benliðimiz, kabuðuna çekilip baþýný eðiyor bir anda Oyuncaðý elinden alýnmýþ bir çocuk masumiyetine bürünüyor
Nasýl bürünmesin ki elimizden bir þeyin gelmediði demler de böyle oluyormuþ, bunu da öðreniyoruz
O, varya…
Çalacak bir kapý, sýðýnacak bir liman arýyoruz Derdimize derman olabilecek bir varlýðýn hasreti sarýyor yüreðimizi Burkuluyoruz birden…
O kapýnýn varlýðýndan bihaber oluþumuz ve bugüne kadar ya hiç ya da çok az yöneliþimiz geliyor aklýmýza
Baþýmýzý eðiyoruz, mahcup oluyoruz ister istemez Tokmaðýný çalmayý unuttuðumuz kapýya, nasýl yöneleceðiz þimdi Ama baþka çare var mý?
Kim deva olabilir derdimize, kim sarabilir yaralarýmýzý karþýlýksýz ve çýkarsýz?
Kim býkmadan usanmadan dinler bizi, kim siler gözyaþýmýzý?
Ve kim sabrý tavsiye eder, ardýndan da ferahlýðý?
Tabi ki O, Yaradan…
Ýþte, o kapý bize hep lazým Bugün de yarýnda, burada da ahirette de…
Üzülme kalk ayaða, O var, hep var olduðu gibi
Seni bekliyor ve ardýna kadar açýk kapýsý sana…
Gözyaþýn þahidin olsun üzüntülerine ve piþmanlýklarýna Üzülme, aç ellerini açabildiðin kadar; dilenci ol, köle ol þimdi kapýsýnda Anlat üzüntülerini, kalp kýrýklýklarýný ve hüzünlerini Aðlamanýn sebeplerini, yüreðinin ateþini, içten içe duyduðun acýlarýný, teselli istemenin gerektiðini Anlat anlatabildiðin kadar…
O (cc) seni dinlemeye hazýr, her zaman ve her yerde, hep hazýr… Korkma, usanmaz seni dinlemekten, kovmaz kapýsýndan, dermansýz býrakmaz Anlat çekinmeden, O’nun azameti karþýsýnda anlattýkça küçülen derdini
Üzülme
Derdin ne olursa olsun, bir abdest al nefes alýr gibi ve bir seccade ser odanýn bir köþesine Otur ve aðla, dilersen hiç konuþma O seni ve dertlerini senden daha iyi biliyor unutma
Hadi kapa gözlerini þimdi…
Seni dinliyor azim olan ALLAH
Ve aðladýðýn için, dertli olduðun için, belki de hiç bu kadar sevimli gelmemiþtin O’na
Çünkü O’nun kapýsýný çaldýn, acizliðini ve O’nsuzluðun yýkýmýný hatýrladýn
O kimseye benzemez
Sýkýlmaz, arkadaþýn, eþin dostun gibi seni dinlemekten Kapýsýný her çalýþýnda memnuniyetle karþýlar seni
“Yine mi sen!” demez
Bir karþýlýk beklemez senden, seni sevdiði için ve sen O’nun kulu olduðun, kulluðunu bildiðin için
Elinden tutar ayaða kaldýrýr Teselli olur, avutur derde dalmýþ yüreðini O demiyor mu; “Biz senin göðsünü açýp geniþletmedik mi? Belini büken yükünü üzerinden kaldýrmadýk mý?” (Ýnþirah; 1-2)
O’na kulak ver ve hisset ferahladýðýný iliklerine kadar…
‘Güçlükle beraber kolaylýk…’
Üzülme, O’nun varlýðýndan haberdar olmanýn huzurunu yaþa Ve þükret, kendisini sana haber verdiði için…
Seni derdinle baþ baþa býrakýp derde boðmadýðý için
Ve ne olursa olsun, seni huzuruna aracýsýz kabul ettiði için Dertlerini dinleyip derman sunduðu için
O dememiþ miydi; “Þüphesiz güçlükle beraber bir kolaylýk vardýr Gerçekten güçlükle beraber bir kolaylýk vardýr” (Ýnþirah; 5-6)
Evet, sahibimiz Rabbimiz Gazabýný geçen rahmeti, merhameti tülleniyor ruhumuzda ve daha çok aðlýyoruz, kendisini bize hissettirdiði ve ferahlattýðý için bizi
Az önce bizi sarsan ve aðlatan derdimizi unuttuðumuzu fark ediyoruz sonra…
O’nun huzurunda iki büklüm oluþumuzun ve bizi her daim iþitmesinin heyecanýyla titriyoruz Daha huzurundan kalkmadan yaþadýðýmýz ferahlýk tebessüm ettiriyor bizi
“Ve yalnýz Rabbine raðbet et” (Ýnþirah; 8) diye buyurmamýþ mýydý?
Öyleyse sen de ayaða kalk þimdi O’nsuz kaldýðýný anladýðýnda, kederlen sadece, yönel rabbine þu ayeti dola diline; “Eðer onlar yüz çevirirlerse de ki; “Bana ALLAH yeter O’ndan baþka ilah yoktur Ben O’na tevekkül ettim ve büyük arþýn Rabbi O’dur” (Yunus; 129)
Derdini sev
Þimdi unut dünyalýk sýkýntýlarýný, seni üzenleri; kalbini bine bölenleri, aðlatanlarý, itip kakanlarý, seni saymayanlarý, vefasýzlýðýný sende deneyenleri unut!
Derdini sevmeyi öðren, onlarý seni Rabbine yaklaþtýran aracýlar olarak gör Dert dediðin ve tarafýndan hüzne düþürüldüðün þeyler, seni Rabbine yaklaþtýrdý, Rabbin onlarý sana aracý yaptý
Düþün þimdi…
Kim deðerli O’nun için! Huzuruna davet ettiði derdin deðil
Sensin!
Ve bir daha, binlerce kez daha þükret, dert bildiðin þeylerde O’nun lütufkârlýðýný gördüðün için ve unutma; O’nun verdiði her þeyde bir hayýr var
Ve unutma yine; sana yolladýðý her neyse boþ deðil, ardýndan kocaman bir kolaylýk var
Sil þimdi gözyaþlarýný, kalk ayaða
Seni Rabbinin huzuruna getiren dertlerine de ki; “Beni benden iyi bilen, bana benden yakýn olan ALLAH var Beni O’na getiren araçlar olduðunuz için siliyorum hepinizi Gidebilirsiniz Rabbim için bendensiniz”