Savursun kokunu rüzgâr içime içime,
vursun dalga dalga özlemin her sahilime,
ay yüzüne ayna tutsun, turnalar bir haber iliþtirsin kanatlarýna sana dair, yazýk bana,
“Bir þeyi gerçekten istersen kainat sana hizmetçi olur.”
diyenler haklýysa eðer, yazýk ki ne yana dönsem sessizlik, ýssýzlýk… Özledim! Denize bakan uçurum kenarlarýndan haykýrsam böyle,
yüzüme çarpar öfkeyle sesim…
Özledim! Ýçimde hiçbir þarký, hiçbir þiir olmaksýzýn sabahtan akþama, akþamdan sabaha ruhuma ne zaman eðilsem,
dipsiz bir kuyu gibi uðulduyor:
Özledim! Bir sýfat, bir tasvir, bir benzetme bulamýyorum halime uygun;
ne ýrmaðýn denize duyduðu benimkine benziyor,
ne günebakanýn güneþe; ýrmak denizden bir parça, günebakan güneþe nâzýr…
Ben senin bir parçan mýyým? Benim yüzüm sana dönük mü?
Düþerim ne olur yamacýndan býrakma beni sevdan ile tut ellerimi
Dýþarýsý soðuk Dýþarýsý ayaz içeri alýp ýsýtýrmýsýn ey sevgili (s.a.v)..