N’olur Rabbim!
”Þu biricik ânýmý ebedin rüzgârlarýna kat ve beni Sana daim yakýn eyle!
Yalnýz Seninle kalmakla kalabalýklaþtýr beni!
Bir secdede biriktir varlýðýmý!
Beni Sana açýlan ellerimde çoðalt!
Beni Sana karþý fakir olmakla zenginleþtir!
Kendimi…
Sende unutayým ve öylece kapansýn gözlerim ve öylece çözülsün ellerim. Dilim öylece sussun ve tenim öylece çamura katýþsýn ve bu mürekkep lekeleri kýsacýk vuslatýmýn hatýrasý olsun.
Unutulmasýn sözlerim; unutkanlar unutulacaklarýný hatýrlasýnlar diye… ”
Senai Demirci/Dar Kapýdan Gecmek