Yolcu By: sumeyye Date: 25 Ekim 2010, 11:29:07
Yolcu
Kalk, haydi kalk! Þu tembellik ve uzlet köþesinden çýk! Demir asâ, demir çarýk yola koyul! Yalnýz gidiþi olan bu yolun þu azîmli ve sebâtkâr yolcularýna katýl!..
Kaybettiðin zamâný telâfî için adýmlarýný aç! Birlikte yola çýktýðýn kàfileye yetiþinceye kadar, mola verdiðin yerlerde çok eðleþme! Zarûrî ihtiyaçlarýndan fazlasý için vakit ve güç harcama! Hýzlý adýmlarla yürü, hattâ koþ!..
Günün sýcaðý, gecenin soðuðu bahâne olma- sýn. Azmin gölgesi, þevkýn harâreti sana yeter... Kanâat azýðýn, metânet yataðýndýr; baþka bir þey düþünme, yola devâm et!
Kestirme sanarak, ana yoldan ayrýlan, âkýbeti belirsiz patikalara sapma! Emniyetli ve denenmiþ olanlarý seç! “Selâmetle vardýk.” Haberini verenle- rin gittikleri en geniþ yolu tercîh et...
Her tepeye vardýkça uzaklaþan ufuklara bakýp, hedefe ulaþýlamayacaðý kanâatiyle ümitsizliðe düþme. Önünden gidenleri, ardýndan gelenleri; maksûda erenleri, yola yeni koyulacaklarý düþün... Hayâtýný yollarda geçirenlerin : “Ömür biter, yol bitmez!” dediklerine bakma. Sen: “Yol biter, ömür biter!” diyeceksin...
Yol üstünde kurulan pazarlar, panayýrlar, sergiler sana emelini unutturmasýn. Mallarýn câzibesine kapýlýp da uzun seferinde sana aðýrlýk yapacak lüzûmsuz yüklerle kollarýný doldurma...
“Þarký, yolcunun arkadaþýdýr.” Sen, hasret türküleri söyle; gaflet naðmelerini terket! Kavuþ- ma sevincini terennüm eyle, yol yorgunlarýna ümit aþýla...
Þu tepenin ardýnda, þu vâdîyi aþtýktan sonra, þu dönemeci dönünce gàyene vâsýl olacaðýný düþün! Uzak sandýðýn, belki çok yakýndýr... Kavuþmanýn tasavvuru zihninde, halecâný yüre- ðinde, neþ'esi rûhunda tomurcuklansýn.
Þüpheler, vehîmler, ümitsizlikler yaz yaðmuru nu serpip geçen bulutlar gibi çabucak daðýlsýn; güven ve itmi'nân güneþi âlemini aydýnlatsýn. “Tasayý at, safâyý al!”
Baykuþlar, puhular, kargalar, saksaðanlar öte-dursun. Sen bülbülleri, kanaryalarý, sakalarý dinle!
Dikenler, pýtraklar, çalýlar bite-dursun. Sen gülü, lâleyi, karanfili, çiðdemi, nergisi, fesleðeni seyret...
Eðriler, çarpýklar, yanlýþlar, kýrýklar; doðrunun düzgünün ölçüsü olsun. Çirkinden güzele, karadan aka, zulümden adâlete, kabalýktan zarâfete dön! “Güzel gör, güzel düþün!”
Geçtiðin yollarý, çektiðin zahmetleri, katlandý- ðýn meþakkatleri, kaçýrdýðýn fýrsatlarý, zâyî ettiðin vakitleri bu dakîkaya toplayýp hayýf daðý altýnda ezilme! Sona çok yaklaþtýðýný bil, sevin...
Yolcu, mutluluða az kaldý...Ekrem KILIÇ