Gel By: sidretül münteha Date: 20 Ekim 2010, 15:30:35
Gel
Sen’den arta kalan zamanlar tüketiliyor þimdi
Sözler mânâsýz, kimlikler kayýp, düþler korkulu…
Þehirlerin hengâmesinden kaçtým.
Ýçimde büyüyor yangýn,
Gözlerim buðulu…
Zihnimde derin sancýlarla,
Düþüncelerimdesin.
Takati yok kelimelerin Sen’i tarif etmeye
Aþk, Sen’sin;
Çöllerin sinesinden doðan umman da Sen…
Toprak, þereflenir ne zaman yürüsen.
Ahh… Sen!
Varlýðýyla varlýðýmý bulduðum,
Yokluðunda kaybolduðum Sevgili!
Konuþtun,
Sustu bütün heceler.
Ruhum sözlerinin aleviyle yýkandý.
Aþk dilimde kor iken,
Bir avuç küle döndüm.
Fýrtýna savurmadan,
Dört bir yana daðýlmadan gel!
Vahþi’yi affeden yüreðinle sar
Erit damla damla bakýþýnla Yâr!
Katran gecelerin kâbusundan
Baykuþlar tünemesin gül dallarýna.
Yaðmursun, çöllere hayat verirsin,
Geliþinle can yürüsün damarlarýma.
Gel de kurtar.
Sen’inle güldü güneþin yüzü;
“Ay doðdu üzerimize Veda Tepelerinden”
Gel, tükensin içimde çoðalan sýzý!
Kapýsýz hücrelerde bîçare býrakma.
Sana mahkûm et, hürriyetim ol, gel!
Ayrýlýk kelepçesini çýkar bileklerimden.
Gözyaþýyla kavrulan gözlerim vuslata kansýn.
Bir kez göreyim çehreni,
Kalbim varlýðýna boyansýn.
Gel!
Bombalarýn gölgesinde minareler suskun.
Seccadelere kapanmýþ yýðýnla ceset.
Gel de deðiþsin bu çirkin resim!
Zulmün saltanatý yýkýlsýn.
Cemre düþsün topraðýna
Ölümden buz kesilmiþ þehirlerin.
Vicdanlar dirilsin, tahta çýksýn adalet.
Saniyeler durmadan,
Bebekler yok olmadan gel!
Sine-çâk, avare, sessiz…
Böyle geçti asýrlar Sensiz Sevgili!
Parçalandýk, kaybettik özümüzü.
Kin büyüttük kalbimizde,
Unuttuk sözümüzü.
Dualar ve secdeler saf kaldý yalnýz,
Bekliyoruz, huzuru için insanlýðýn,
Yer yeniden sarsýlmadan,
Bizim için.
Gel!
Kevser Yenel