1999 By: ezelinur Date: 19 Ekim 2010, 19:21:33
1999
Aðaçlarýn çýplak olduðunu fark ettim bugün.Sonbahar gelmiþ;hatta kýþa kapý aralamýþ bile. “Buyur” dediði an baþlayacak görevine kýþ.Ve kýþ ile birlikte saniyenin saat gibi iþlediði uzun geceler, kah kar ile kah yaðmur ile dinmeyen gözyaþlarýný üzerimize boþaltan gökyüzü,ve soðuk,soðuk,yine soðuk…
Zannediyorum bu soðuk havaya biraz da güneþ sebep oluyor.O, kýþýn tatil yapmayý seviyor ve istirahata çekiliyor.Ara sýra ziyaretimize geliyor tabi; fakat geri dönüyor gittiði yere.Ama o hiç bana “elveda”demedi.Sözünde hep durdu ve geri döndü.Hatta kimi zaman ,üþümemek için yaktýðým sobayý kýskandý da ansýzýn giriverdi odama.Söndürdüm tabi sobayý.Güneþim varken ne hacet suni ýsýtýcýya.O bana sýcaklýðý ile birlikte sevgisini de sunuyor. Zaten sevgi de sýcaklýktan doðmaz mý? Ýnsanlarýn kýþýn daha asýk suratlý,daha soðuk olmalarýnýn sebebi bulunduklarý havanýn soðukluðundan olsagerek.
Güneþi bu kadar sevmeme raðmen her güz ve kýþ mevsimlerini de iple çekiyorum.Beni onlara çeken þey hissettiðim merak duygusu galiba.Fedakar aðaçlar kendi giysilerini üþümek pahasýna üzerlerinden çýkartýyor ve ayaklarýmýz üþümesin diye yerlere seriyor.Bu özveri beni büyülüyor doðrusu.Belki de gocunuyorumdur,belki düþündükleri ben deðil topraktýr kim bilir. Ama olsun böyle düþünmek hoþuma gidiyor.
Hele gökyüzünün sýrrýna bir türlü eriþemedim.Sürekli aðlýyor o.Gözyaþlarý dinmek bilmiyor nedense .Dinse dahi onda hep hüzün görüyorum.Neden bu kadar dertleniyor,neden bu kadar içleniyor bir çözebilsem,bir nebze olsun yardýmcý oalbilsem,keþke…
Hüznünün sebebi kuþlar mý aceba?Güzün onu terk ediyorlar ya ,yalnýzlýktandýr kimbilir.Peki ya Ay? Ay onun en yakýn arkadaþý ,güneþ ziyaretini seyrekleþtirdiðinden beri onu
Hiç yalnýz býrakmýyor.Ama heyhat! Özlenmez mi o güzel ötüþlü kuþlar?...
Hasta da olabilir…
Her gün bacalardan yarýþ edercesine yükselen kirli dumanlara dayanamamýþtýr belki de…
Belki de sevdiði vardýr…
Güneþe mi aþýk aceba?
Keþke bilsem,keþke derdine derman olabilsem.Heyhat! Ben kendi derdime derman olamamýþkenona ansýl merhem olayým.Yeryüzünde kimden medet umabilirsin ki gökyüzü?
Benim gibi herkes dertli bu dünyada. Aman Allah’ým! Yoksa sen bizim dertlerimize mi aðlýyorsun durmadan.Doðru ya onca insanýn türlü türlü dertlerine ancak uçsuz bucaksýz yüreði olan sen dayanabilirsin.Yýprandýðýn doðru lakin sen güçlüsün,bunu biliyorum.Çabucak toparlanýp ilkbahara gülümseyebildiðine göre…
Sana mavi ne çok yakýþýyor bir bilsen gökyüzü.Sen maviye büründüðünde deniz de sana eþlik ediyor. Hele yeþille olan muhteþem uyumun gözleri kamaþtýrýyor. Sen gülünce çiçekler ve çocuklar çok mutlu oluyor.Ne olur sen hiç aðlama.Çocuklar ýslanýyor sen aðlayýnca,çocuklar üþüyor kar yaðdýðýnda,çocuklar öksürüyor soðuk havalarda…
Bencillik mi bu düþündüklerim.GalibaL çünkü güneþin tatile gittiði yerlerde de onu aðýrlayanlar ona hasrettiler..O gelince onlarýn da gökyüzleri gülüyor sevinçle.Onlarýn da çocuklarý var kuþlarý bekleyen.
Paylaþmayý bilmeliyim galiba. Evet evet paylaþmalýyým. Güneþimi,gökyüzümü,kuþlarýmý,çiçeklerimi sevgimi,güzel olan,reel olan her þeyimi paylaþmayý kabul ediyorum artýk.