Vezirin Hilesi
Zamanýn birinde Yahudilerin zalim, Ýsa düþmaný ve Hristiyanlarý yakýp yandýran bin bir eziyet eden bir Padiþahý, bu padiþahýn da kendisinden beter, hilekar düzenbaz bir veziri vardý. Hile ve düzen kurmakta o kadar ustaydý ki yaptýðý hilelerle suyu bile baðlayýp düðümlerdi adeta.. Bu hilekar vezir bir gün padiþaha : - "Padiþahým, dedi. Hristiyanlar dinlerini gizleyerek, kendilerini koruyorlar. Sen ne kadar öldürsen de onlarla baþa çýkýp hepsini temizleyemezsin. Kimin gönlünde ne saklý nereden bileceksin." Bunu duyan padiþah : "Madem öyle söyle bakalým çare nedir, ne yapalým, ki ne açýk dindar, ne de gizli Hristiyan kalmasýn." dedi. Vezir bunun üzerine hilesini anlattý : - "Padiþahým siz benim kulaklarýmý ve elimi kestirin burnumu kulaðýmý yardýrýn, sonra idam edilmek üzere daraðacýna gönderin. Tam idam edileceðim zaman sizin kýramayacaðýnýz biri çýkýp benim affýmý sizden dilesin. Bunu çok kalabalýk bir yerde ve tellal çaðýrtarak halkýn huzurunda yapmalýsýnýz. Bunun üzerine siz beni affedip uzak bir yere sürgün edin. O zaman Hristiyanlar benden þüphe etmezler ben de onlarýn dinlerini bozarak onlarý yoldan çýkarýrým, onlara : - "Ben gizlice Hristiyan olmuþ biriydim padiþah bunu anladýðý için bana bunlarý yaptý. Ben yýllardýr dinimi gizleyerek padiþahýn dininden gözüktüm, fakat bunu anlayýnca bana bu zulmü yaptý; eðer Ýsa'nýn manevi gücü yetiþmeseydi beni parça parça edecekti. Ben Ýsa dini için canýmý vermekten bir an olsun çekinmem, fakat ben, bu dinin bütün bilgilerine vakýfým. O dinin cahiller elinde kalmasý bana büyük azap verir, diyeyim " dedi. Bunu duyan padiþah son derece sevindi. Düþündüðü bu güzel tedbirden dolayý vezirini tebrik etti. En kýsa zamanda vezirin dediklerini yaparak onu Hristiyanlarýn çok olduðu bir bölgeye sürdü. Vezir oraya gider gitmez davete baþladý... - "Ey insanlar devir Ýsa dininin devridir. Bu dinin yüce sýrlarýný benden dinleyin." dedi. Kýsa zamanda þöhreti her yana yayýldý. Samimi dindarlar onun etrafýnda toplanmaya baþladý. Vezir görünüþte Ýsa dininin hükümlerini anlatýyordu, lakin bu onlarý tuzaða çekmek için bir yemdi. Az zamanda vezirin etrafýnda yüzlerce, binlerce insan toplandý. Herkes onu Ýsa'nýn samimi bir halifesi sayýyordu. Aradan altý ay geçince vezir bütün Hristiyanlarýn gönlünü kendine baðladý. Bu arada padiþahla vezir arasýnda haberler gidip geliyordu. Bu sýrada Ýsa kavminin on iki emiri vardý. Her fýrka bir emire baðlýydý. Fakat bütün emirler o vezire gönülden baðlanmýþtý. Herkes ona sonsuz bir güven duyuyordu, hiç kimse onun samimiyetinden þüphe etmiyordu. Vezir öl dese her emir hemen ölmeye hazýrdý.. Vezir her emir için ayrý bir risale hazýrladý. Her kitap ayrý bir olaydan farklý bir þeyden bahsediyordu. Her biri diðerinin tam zýddý þeyler ifade ediyor, birinin ak dediðine diðeri mutlaka kara diyordu. Birinde riyazat ve açlýk tövbenin esasý ve Allah'a (c.c) dönmenin þartý sayýlýrken, diðerinden riyazat faydasýzdýr, deniyordu. Birinde açlýk çekmek ve sadaka þirk sayýlýrken diðerinde tam tersi söyleniyordu.
Hasýlý hiçbiri diðerine uymuyor, her biri yek diðerinin tam tersi þeyler emrediyordu. Vezir bir müddet sonra halka vaiz ve nasihati býrakarak yalnýzlýða çekildi. Kýrk, elli gün yalnýzlýkta kaldý. Onu sevenler, sohbetinden mahrum olan halk deli divane olmaya baþladý. Aðlayýp yalvardýlar, sýzlayýp dövündüler fakat nafile... Vezir : "Ruhum sizlerle beraber fakat dýþarý çýkmama izin yok." dedi. Onlarýn aðlamalarýna, yalvarmalarýna aldýrmadý. Bir müddet sonra da emirleri tek tek çaðýrýp, her birine : "Benden sonra bu dini sen ihya edeceksin, benim halifem sensin, fakat ben ölmeden bunu sakýn açýklama!.." deyip eline bir risale tutuþturdu ve :
- "Gerçek din ve Ýsa'nýn emirleri bu risalede yazýlýdýr, bunun dýþýndakiler hurafedir." dedi. Daha sonra kapýsýný kapayýp hiç kimseye açmadý. Kýrkýncý gün kendini öldürdü. Halk vezirin ölümünü duyunca oraya yýðýldý. Vezirin mezarý mahþer yerine döndü. Dört bir yandan gelen insanlar günler ve aylarca aðlayýp inlediler. Zaman geçip acý hafifleyerek ortalýk sakinleþince halk :
- "Ey beyler o kutlu kiþinin yerine kim geçerek bu iþi devam ettirecek, ortaya çýksýn ki biz onunla teselli olalým..." Bunun üzerine emirlerden biri ortaya çýkýp :
- "O kutlu kiþi beni vekil ve halife tayin etti. Ýþte elimdeki risale bunun delilidir." diye ortaya çýktý.
Diðeri :
- "Hayýr gerçek halife benim". dedi.
Hasýlý on iki emir de halifelik davasýna kalkýþtý. Ortalýk toz duman oldu. Halk birbirini kýrmaya baþladý. Böylece vezirin ektiði fitne tohumu yeþermiþ dindarlar birbirine girmiþ, Ýsa dininin hükümleri, karýþmýþ ve o münafýk da böylece ölümü pahasýna muradýna ermiþ oldu...
Zamanýn birinde Yahudilerin zalim, Ýsa düþmaný ve Hristiyanlarý yakýp yandýran bin bir eziyet eden bir Padiþahý, bu padiþahýn da kendisinden beter, hilekar düzenbaz bir veziri vardý. Hile ve düzen kurmakta o kadar ustaydý ki yaptýðý hilelerle suyu bile baðlayýp düðümlerdi adeta.. Bu hilekar vezir bir gün padiþaha : - "Padiþahým, dedi. Hristiyanlar dinlerini gizleyerek, kendilerini koruyorlar. Sen ne kadar öldürsen de onlarla baþa çýkýp hepsini temizleyemezsin. Kimin gönlünde ne saklý nereden bileceksin." Bunu duyan padiþah : "Madem öyle söyle bakalým çare nedir, ne yapalým, ki ne açýk dindar, ne de gizli Hristiyan kalmasýn." dedi. Vezir bunun üzerine hilesini anlattý : - "Padiþahým siz benim kulaklarýmý ve elimi kestirin burnumu kulaðýmý yardýrýn, sonra idam edilmek üzere daraðacýna gönderin. Tam idam edileceðim zaman sizin kýramayacaðýnýz biri çýkýp benim affýmý sizden dilesin. Bunu çok kalabalýk bir yerde ve tellal çaðýrtarak halkýn huzurunda yapmalýsýnýz. Bunun üzerine siz beni affedip uzak bir yere sürgün edin. O zaman Hristiyanlar benden þüphe etmezler ben de onlarýn dinlerini bozarak onlarý yoldan çýkarýrým, onlara : - "Ben gizlice Hristiyan olmuþ biriydim padiþah bunu anladýðý için bana bunlarý yaptý. Ben yýllardýr dinimi gizleyerek padiþahýn dininden gözüktüm, fakat bunu anlayýnca bana bu zulmü yaptý; eðer Ýsa'nýn manevi gücü yetiþmeseydi beni parça parça edecekti. Ben Ýsa dini için canýmý vermekten bir an olsun çekinmem, fakat ben, bu dinin bütün bilgilerine vakýfým. O dinin cahiller elinde kalmasý bana büyük azap verir, diyeyim " dedi. Bunu duyan padiþah son derece sevindi. Düþündüðü bu güzel tedbirden dolayý vezirini tebrik etti. En kýsa zamanda vezirin dediklerini yaparak onu Hristiyanlarýn çok olduðu bir bölgeye sürdü. Vezir oraya gider gitmez davete baþladý... - "Ey insanlar devir Ýsa dininin devridir. Bu dinin yüce sýrlarýný benden dinleyin." dedi. Kýsa zamanda þöhreti her yana yayýldý. Samimi dindarlar onun etrafýnda toplanmaya baþladý. Vezir görünüþte Ýsa dininin hükümlerini anlatýyordu, lakin bu onlarý tuzaða çekmek için bir yemdi. Az zamanda vezirin etrafýnda yüzlerce, binlerce insan toplandý. Herkes onu Ýsa'nýn samimi bir halifesi sayýyordu. Aradan altý ay geçince vezir bütün Hristiyanlarýn gönlünü kendine baðladý. Bu arada padiþahla vezir arasýnda haberler gidip geliyordu. Bu sýrada Ýsa kavminin on iki emiri vardý. Her fýrka bir emire baðlýydý. Fakat bütün emirler o vezire gönülden baðlanmýþtý. Herkes ona sonsuz bir güven duyuyordu, hiç kimse onun samimiyetinden þüphe etmiyordu. Vezir öl dese her emir hemen ölmeye hazýrdý.. Vezir her emir için ayrý bir risale hazýrladý. Her kitap ayrý bir olaydan farklý bir þeyden bahsediyordu. Her biri diðerinin tam zýddý þeyler ifade ediyor, birinin ak dediðine diðeri mutlaka kara diyordu. Birinde riyazat ve açlýk tövbenin esasý ve Allah'a (c.c) dönmenin þartý sayýlýrken, diðerinden riyazat faydasýzdýr, deniyordu. Birinde açlýk çekmek ve sadaka þirk sayýlýrken diðerinde tam tersi söyleniyordu.
Hasýlý hiçbiri diðerine uymuyor, her biri yek diðerinin tam tersi þeyler emrediyordu. Vezir bir müddet sonra halka vaiz ve nasihati býrakarak yalnýzlýða çekildi. Kýrk, elli gün yalnýzlýkta kaldý. Onu sevenler, sohbetinden mahrum olan halk deli divane olmaya baþladý. Aðlayýp yalvardýlar, sýzlayýp dövündüler fakat nafile... Vezir : "Ruhum sizlerle beraber fakat dýþarý çýkmama izin yok." dedi. Onlarýn aðlamalarýna, yalvarmalarýna aldýrmadý. Bir müddet sonra da emirleri tek tek çaðýrýp, her birine : "Benden sonra bu dini sen ihya edeceksin, benim halifem sensin, fakat ben ölmeden bunu sakýn açýklama!.." deyip eline bir risale tutuþturdu ve :
- "Gerçek din ve Ýsa'nýn emirleri bu risalede yazýlýdýr, bunun dýþýndakiler hurafedir." dedi. Daha sonra kapýsýný kapayýp hiç kimseye açmadý. Kýrkýncý gün kendini öldürdü. Halk vezirin ölümünü duyunca oraya yýðýldý. Vezirin mezarý mahþer yerine döndü. Dört bir yandan gelen insanlar günler ve aylarca aðlayýp inlediler. Zaman geçip acý hafifleyerek ortalýk sakinleþince halk :
- "Ey beyler o kutlu kiþinin yerine kim geçerek bu iþi devam ettirecek, ortaya çýksýn ki biz onunla teselli olalým..." Bunun üzerine emirlerden biri ortaya çýkýp :
- "O kutlu kiþi beni vekil ve halife tayin etti. Ýþte elimdeki risale bunun delilidir." diye ortaya çýktý.
Diðeri :
- "Hayýr gerçek halife benim". dedi.
Hasýlý on iki emir de halifelik davasýna kalkýþtý. Ortalýk toz duman oldu. Halk birbirini kýrmaya baþladý. Böylece vezirin ektiði fitne tohumu yeþermiþ dindarlar birbirine girmiþ, Ýsa dininin hükümleri, karýþmýþ ve o münafýk da böylece ölümü pahasýna muradýna ermiþ oldu...