Sen yoktun By: sidretül münteha Date: 18 Ekim 2010, 16:26:00
Sen yoktun
Dünyada firavunlar, karunlar handý,
Zulüm vardý her yerde toprak hep kandý.
Kin, nefret, husûmet ve savaþ,
Barýþ sükût etmiþ konuþan kýlýç kalkandý.
Dimaðlar kelepçeli, kalpler taþ olmuþ,
Kýzcaðýzlardan yükselen âh u efgândý.
Öksüzler garip, yetimler garip, dünya garip,
Kadýn erkek, yaþlý genç, çoluk çocuk periþândý.
Gökte bir intizar, yer Sana muntazýr,
Bahiralar hep Sana nigehbândý.
Ve bir gün çiçekler açtý artýk mevsim bahardý,
Ýþte bu kâinatýn topyekün beklediði ândý.
Öksüzler mesrur oldu, vaslýna erdi yetimler,
Susuzlar suya ellerinde kandý.
Mâmur oldu hep baðlar bahçeler,
Bülbüller aþka güllerinde yandý.
Aðaçlar, kuþlar, çiçekler duramýyordu yerinde,
ALLAH'ým bu ne güzel bir heyecândý!
Küfrün ateþi söndü ve zâlimler muma döndü,
Kisra'nýn saraylarýnda sütunlar hâk ile yeksândý.
Nasýl sevinmesin kâinat, nasýl yerinde dursun zerrât,
Ki arza O mihmân, arz O'na hân ü mândý.
Ýnanmadýlar Sana, güya sihirbazdýn Sen,
Lâkin Ebu Bekir’lere risâletin ayan beyândý.
Öyle çile çektin ki, akýllar almaz bunu,
Ýçinde olduðun çetin bir imtihândý.
Neler vermediler ki vazgeçmen için,
Oysa vazgeçeceðin gafillere mahsus bir zândý.
Bütün dertler göðsünde eridi gitti,
Ýtikadýn tamdý; çünkü Rabb'in Rahim'di, Rahmân'dý.
Nitekim Bedir'de, Uhud'da, Hendek'te,
Rabb'inden Sana gelen hep bol ihsândý.
Yükler hafiflemiþ artýk, sýkýntýlar zail olmuþtu,
Þükürler olsun Mevlâ'ya þimdi saadet-i devrândý.
Her yerde huzur, her taraf bað bahçe,
Ashabýn gökte Sitâre, yerde baðbândý.
Daðýldýlar dört bir yana belki hiç dönmemecesine,
Yeryüzü onlara koca bir gülistândý.
Ve bir gün vazifen bitmiþ yollar açýlmýþtý semâya,
Ey Nebî! Gittiðin ne hoþ bir güzerândý.
Sen ölmemiþtin belki ama hüzün kapladý herkesi,
Arkandan akan gözyaþlarý seyelândý.
Asýrlar geçti, hasretin bizim de baðrýmýzda kor,
Bu acýya dayanmak zor, zira sensizlik çok yamandý.
Bilmiyorum belki özlediðin kardeþlerin bizdik,
Çünkü artýk zaman, ahir zamandý. ALINTI